Η αίσθηση του στημένου παιχνιδιού ήταν ιδιαίτερα έντονη, όχι μόνο μεταξύ των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, αλλά και ευρύτερα, με αφορμή τη διαδικασία ανάδειξης του πρωθυπουργού.

Ολοι γνώριζαν ότι η πλάστιγγα - από εκείνους που καθορίζουν τους όρους του παιχνιδιού - είχε γείρει προς την εκλογή του Κ. Σημίτη. Ομως, οι δρόμοι μέσα από τους οποίους θα έφταναν σ' αυτήν ήταν πολλοί, ακριβώς γιατί έπρεπε να εξυπηρετηθούν, ταυτόχρονα, και μια σειρά άλλες εσωκομματικές σκοπιμότητες και ισορροπίες.

Οι πρώτοι που άφησαν να εννοηθεί ότι το παιχνίδι ήταν στημένο ήταν οι συνεργάτες του ίδιου του Κ. Σημίτη, οι οποίοι, όταν άκουσαν τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου, "έσπασαν" και ξέσπασαν: "Μας την έφερε ο Κ. Λαλιώτης. Μας είχε υποσχεθεί 10 ψήφους και δεν τους έδωσε" (!). Βέβαια, οι αρχιτέκτονες του στησίματος του παιχνιδιού γνώριζαν. Στο δεύτερο γύρο, έδωσαν τη νίκη στον Κ. Σημίτη...

Καθόλου τυχαία δεν είναι η δήλωση του "παρορμητικού" Β. Κεδίκογλου ότι "ήταν ζήτημα και κάποιας τακτικής να έχουμε στο δεύτερο γύρο αυτό το δίδυμο (σ.σ. Σημίτης - Τσοχατζόπουλος"" (!).

Μάλλον δεν εκπλήσσουν αυτές οι μεθοδεύσεις. Αλλωστε, θα ήταν πολύ ωραίο για να είναι αληθινό να αφήσουν την υπόθεση εκλογής νέου πρωθυπουργού στους βουλευτές...