Επίδειξη αδιαλλαξίας και πυγμής σε βάρος των απεργών δασκάλων έκανε ο Κ. Καραμανλής, επιχειρώντας να κάμψει το αγωνιστικό τους φρόνημα, στέλνοντας ταυτόχρονα ένα γενικότερο μήνυμα στους εργαζόμενους που αγωνίζονται για τα δίκαια αιτήματά τους ενάντια στις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις.

Ο πρωθυπουργός προχώρησε σε κατά μέτωπο επίθεση κατά των απεργών εκπαιδευτικών, προσθέτοντας το προσωπικό του «βάρος» στην επιχείρηση χτυπήματος των απεργιακών κινητοποιήσεων στο χώρο της Παιδείας.

Ο Κ. Καραμανλής, μιλώντας χτες σε πανηγυρική συνεδρίαση της ΚΟ της ΝΔ, εμφανίστηκε ανυποχώρητος απέναντι στα αιτήματα των απεργών δασκάλων, επικαλούμενος τα γνωστά σαθρά επιχειρήματα περί αντοχών της οικονομίας και βαφτίζοντας την αδιαλλαξία ως πράξη ευθύνης.

Στην προσπάθειά του να δικαιολογήσει την πολιτική πυγμής περίσσεψαν οι βαρύγδουπες διακηρύξεις, τα ψεύτικα διλήμματα και η επίδειξη προσωπικής αποφασιστικότητας.

Δε δίστασε να εμφανίσει την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων ως λαϊκισμό και ως τέτοιο τον στηλίτευσε και αποκήρυξε. Ξεκινώντας την τοποθέτησή του στο ζήτημα κινητοποιήσεων των εκπαιδευτικών, υποστήριξε ότι «οι κυβερνήσεις κρίνονται από την απόφαση που καλούνται να πάρουν όταν η χώρα βρίσκεται σε κρίσιμο οικονομικό σταυροδρόμι». Τότε, σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, «μπορούν να υποκύψουν στη σαγήνη του λαϊκισμού και να προβούν σε παροχές που δεν αντέχει η οικονομία». Ετσι, όμως, συνέχισε, «οδηγούν την οικονομία σε νέα αδιέξοδα». Και συνέχισε ακάθεκτος: «Αυτόν το δρόμο δεν προτίθεμαι να τον ακολουθήσω. Δεν πρόκειται να υποθηκεύσω το μέλλον του τόπου, το μέλλον όλων μας, τις θυσίες όλων των πολιτών, τα σταθερά βήματα της οικονομίας μας, για να γίνουμε πρόσκαιρα αρεστοί».

Και ολοκληρώνοντας το μήνυμα της πυγμής, άφησε σαφώς να εννοηθεί ότι δεν πρόκειται να υποχωρήσει: «Ο δρόμος της ευθύνης δεν έχει παρακαμπτήριες οδούς. Είναι ευθύς. Και αυτόν ακολουθούμε με συνέπεια», είπε.

Ιδιαίτερη έμφαση έδωσε στην προωθούμενη αντιδραστική μεταρρύθμιση για τα ΑΕΙ, κατηγορώντας ως «συντηρητικούς»(!) και «αρνητές των δημοκρατικών διαδικασιών» όσους δεν προσέρχονται στο διάλογο (της κοροϊδίας). Κατέστησε σαφές ότι η κυβέρνηση επιμένει στις αντιδραστικές ανατροπές της που βασίζονται στο επαίσχυντο κείμενο «των σοφών» (τύπου Βερέμη...). Και παρόλο που εμφανίστηκε δήθεν οπαδός του διαλόγου, ωστόσο την ίδια στιγμή ξεκαθάρισε ότι «δε διαπραγματεύεται την ανάγκη (σ.σ. των αντιδραστικών) αλλαγών στα ΑΕΙ».

Ομως η επίθεση της κυβέρνησης δεν αφορά μόνο την Παιδεία, αλλά είναι ολομέτωπη. Ο Κ. Καραμανλής δεν παρέλειψε να αναφερθεί στις «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» που θα γίνουν το επόμενο διάστημα, με στόχο, όπως παραδέχτηκε, τη «στήριξη της επιχειρηματικότητας». Στο πρόγραμμα δράσης της κυβέρνησης για τους επόμενους μήνες περιλαμβάνονται: ο νέος «αναπτυξιακός» νόμος που δίνει τζάμπα χρήμα στους επιχειρηματίες στο όνομα των επενδύσεων, η πλήρης εφαρμογή του νόμου για τις ΔΕΚΟ με κυρίαρχο στόχο την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, η συνέχιση των ιδιωτικοποιήσεων με «προτεραιότητα την αναζήτηση στρατηγικού εταίρου για τον ΟΤΕ», το σχέδιο αναδιάρθρωσης, συγχώνευσης ή κατάργησης δημοσίων υπηρεσιών και φορέων κ.α. Ξεχωριστή αναφορά έκανε στο Ασφαλιστικό, επισημαίνοντας ότι στο αμέσως επόμενο διάστημα θα προχωρήσουν οι ανατροπές μέσω της «αναπροσαρμογής» των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων, της ενοποίησης ομοειδών Ταμείων και της «αξιοποίησης» της περιουσίας τους. Παράλληλα, θα συνεχιστεί «ο διάλογος» για τις καθολικές ανατροπές μετά τις εκλογές.

Η ειρωνεία είναι ότι εμφάνισε την κοινωνία ως σύμμαχο των παραπάνω «μεταρρυθμίσεων», συγχέοντας, σκόπιμα εννοείται, την κοινωνία με τον ΣΕΒ και την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.

Κατά τα λοιπά, ο Κ. Καραμανλής προσπάθησε να πείσει ότι η κυβέρνηση «βρίσκεται σε διαρκή και μετωπική σύγκρουση με τη διαφθορά», απαριθμώντας 15 γνωστά μέτρα και πολιτικές που μόνο τη διαφθορά δεν έχουν πατάξει. Ακόμα μια φορά επέλεξε το ρόλο του «καλού» στο δικομματικό καυγά για την πόλωση και την καλλιέργεια κλίματος φανατισμού.