Η Ελλάδα - σύμφωνα με τον Γ. Αλογοσκούφη - είναι κατά 25% πλουσιότερη απ' ό,τι φαίνεται, καθώς υπάρχουν και εισοδήματα που δε δηλώνονται. Ο υπουργός δηλώνει πως μιλάει με στοιχεία. Κάθισε - λέει - και υπολόγισε τον πλούτο της χώρας και τον έβγαλε παραπάνω. Εκτός, όμως, από το πόσος είναι ο πλούτος, υπάρχει κι ένα άλλο ερώτημα, που πρέπει να το θέσουν οι εργαζόμενοι - σε λίγες μέρες και στην κάλπη - προς τους εκπροσώπους της κυβέρνησης, αλλά και του ΠΑΣΟΚ, που μιλούν για πλούσια Ελλάδα: Ποιος παράγει αυτόν τον πλούτο και ποιος τον καρπώνεται;

Τον πλούτο τον παράγουν αυτοί που δουλεύουν. Και στην Ελλάδα - το λένε και τα επίσημα στοιχεία της ΕΕ - οι εργαζόμενοι δουλεύουν σκληρά. Πολλοί, όχι, πλέον, 8ωρο, αλλά 12ωρο και 16ωρο κι όχι σε μια δουλιά, αλλά σε δύο και τρεις. Ομως, τον πλούτο δεν τον καρπώνονται οι ίδιοι, γι' αυτό παραμένουν φτωχοί και γίνονται φτωχότεροι. Εργάζονται περισσότερο, αλλά δεν αμείβονται ανάλογα. Η αύξηση στο μεροκάματο που πήραν, φέτος, είναι «ψίχουλο» (η σύμβαση που υπέγραψαν ο ΣΕΒ και η ΓΣΕΕ τους δίνει 77 λεπτά), οι μισθοί καθηλωμένοι (οι δάσκαλοι που απεργούν, αυτές τις μέρες, παίρνουν 950 ευρώ), οι συντάξεις εξευτελιστικές (πάνω από το 60% των συνταξιούχων παίρνουν μέχρι 500 ευρώ).

Ο πλούτος πάει στους κεφαλαιοκράτες, που κάθονται και μαζεύουν παράδες. Το δείχνουν και τα επίσημα στοιχεία: Τεράστια είναι η αύξηση κερδών μιας «δράκας» τραπεζιτών, εφοπλιστών, μεγαλοβιομηχάνων, μεγαλεμπόρων. Πολλά από αυτά τα κέρδη δε δηλώνονται - ανάμεσά τους κι εκείνα που προέρχονται από τη «μαύρη εργασία» - για να μη φορολογούνται. Οπως δε δηλώνονται και τα «κλεψιμαίικα» των διαφόρων απατεώνων - κουμπάρων της μίζας, συγγενών της αρπαχτής κι άλλων λωποδυτών - που ζουν σαν «παράσιτα» της πλουτοκρατίας γιατί τους χρειάζεται, και γι' αυτό «τους ταΐζει» από τον παραγόμενο πλούτο. Οι μόνοι που δεν μπορούν να κρύψουν τίποτα είναι οι εργαζόμενοι που φορολογούνται «στην πηγή» και βαριά.

Ισχυρίζεται, επίσης, η κυβέρνηση ότι η ανεργία μειώθηκε κατά 0,8% και περισσότεροι από 100.000 άνεργοι βρήκαν δουλιά. Κατ' αρχήν, σύμφωνα και με τα επίσημα στοιχεία, πάνω από 450.000 άνθρωποι εξακολουθούν να είναι χωρίς δουλιά κι αυτή δεν είναι «αμελητέα ποσότητα». Ομως, κι αυτοί που βρήκαν, τώρα, εργασία, δεν είναι και πολύ καλύτερα, καθώς δεν την έχουν σίγουρη και μόνιμη. Αλλοι είναι μερικώς απασχολούμενοι, άλλοι προσωρινοί, άλλοι αναπληρωματικοί κι άλλοι ωρομίσθιοι. Δουλεύουν, αν, όποτε, όπως και όσο θέλουν οι εργοδότες, αμείβονται με «πενταροδεκάρες», δεν έχουν διασφαλισμένα τα εργασιακά, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα και τους κατατρώει το άγχος της επανόδου στην ανεργία.

Η κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ περηφανεύονται ότι η Ελλάδα είναι πλούσια, αλλά οι εργαζόμενοι δεν περνούν καλά. Η συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας ζει στη φτώχεια και η λαϊκή δυσαρέσκεια διογκώνεται. Οι κάλπες των τοπικών εκλογών θα «μετρήσουν» και το βαθμό μετατροπής αυτής της δυσαρέσκειας σε κοινωνική αφύπνιση και πολιτική συνειδητοποίηση.