Στη Βενεζουέλα, είχαμε την ξεχωριστή ευκαιρία να βρεθούμε στα μέσα του Ιούλη, μαζί με την αντιπροσωπεία του ΚΚΕ, αποτελούμενη από τον Δημήτρη Γόντικα, μέλος του ΠΓ της ΚΕ και τον Μπάμπη Αγγουράκη, μέλος της ΚΕ και υπεύθυνο του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων του Κόμματος, που συμμετείχε στο Διεθνές Σεμινάριο για «τον επιστημονικό σοσιαλισμό στον 21ο αιώνα», το οποίο διοργάνωσε το ΚΚ Βενεζουέλας, που πραγματοποίησε επίσης από τις 20 - 24 Ιούλη το 12ο Συνέδριό του. Στο Συνέδριο συμμετείχαν, εκτός από το ΚΚΕ, και πάνω από 40 κόμματα από όλο τον κόσμο, ως ένδειξη της αλληλεγγύης τους στη Βενεζουέλα. Επίσης οι αντιπροσωπείες των Κομμουνιστικών Κομμάτων συμμετείχαν σε μεγάλη διαδήλωση στο Καράκας στις 19/7 ενάντια στην επίθεση του Ισραήλ σε Παλαιστίνη και Λίβανο.

Ο «Ρ», σήμερα, μέσα από τα ντοκουμέντα του πρόσφατου συνεδρίου τους, παρουσιάζει της θέσεις των Κομμουνιστών για την «Μπολιβαριανή Διαδικασία» και τη δράση τους στα πλαίσιά της, σε συνδιασμό με την πάλη του ΚΚ Βενεζουέλας για το σοσιαλισμό.

Στη Βενεζουέλα, από το 1998 πνέει ένας άνεμος αλλαγής, που έχει επιφέρει σημαντική βελτίωση στη ζωή των λαϊκών στρωμάτων και επιδρά θετικά και σε επίπεδο Λατινικής Αμερικής και διεθνώς. Η λεγόμενη «Μπολιβαριανή Διαδικασία» - που αντλεί το όνομά της από τον μεγάλο απελευθερωτή και οραματιστή της ηπείρου, Σιμόν Μπολίβαρ - είναι μια ελπιδοφόρα εξέλιξη που μπορεί να οδηγήσει σε ριζικές αλλαγές. Φυσικά, είναι μια διαδικασία σε εξέλιξη, με εσωτερικές δυσκολίες και αντιθέσεις. Προήλθε από τη λαϊκή αγανάκτηση, την ανάγκη να ξεπεραστεί το καθεστώς εξάρτησης στο οποίο βρισκόταν για δεκαετίες η χώρα των 27 εκατομμυρίων και 5η στην κατάταξη των πετρελαιοπαραγωγών χωρών στον κόσμο, που οδήγησε στη νίκη, μέσω εκλογών, του «Μπολιβαριανού Μπλοκ», με την ηγετική προσωπικότητα του πρώην στρατιωτικού Ούγκο Τσάβες Φρίας, με τη στήριξη όλων των αριστερών κομμάτων και του ΚΚ Βενεζουέλας.

Από τότε οι δυνάμεις αυτές, με τη μαζική λαϊκή υποστήριξη, κατήγαγαν επανειλημμένες εκλογικές νίκες, αλλά και αντιμετώπισαν με επιτυχία τις προκλήσεις και υπονομευτικές ενέργειες της αντίδρασης, των αστικών πολιτικών δυνάμεων που έχασαν την πολιτική εξουσία, όπως απόπειρα πραξικοπήματος, τον Απρίλη του 2002, εργοδοτική απεργία και σαμποτάζ στην πετρελαϊκή βιομηχανία.

Οι επιτυχίες της «Μπολιβαριανής κυβέρνησης» δεν μπορούν να αμφισβητηθούν και εντοπίζονται κυρίως στην πραγματοποίηση δεκάδων κοινωνικών προγραμμάτων - τις λεγόμενες «Κοινωνικές αποστολές» - που αποσκοπούν στη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Πρόκειται για προγράμματα σε τομείς της Παιδείας (καταπολέμηση του αναλφαβητισμού, που μέσα σε ενάμιση χρόνο 1,5 εκατομμύρια άνθρωποι έμαθαν γραφή και ανάγνωση, με τη συνδρομή του εκπαιδευτικού δυναμικού της σοσιαλιστικής Κούβας), της Υγείας (όπου επίσης καθοριστική είναι η συμβολή των Κουβανών), της λαϊκής κατοικίας, της σίτισης, του κοινωνικού αποκλεισμού, της αγροτικής και συνεταιριστικής ανάπτυξης κλπ. Καθοριστικό, επίσης, βήμα είναι η ανάκτηση των φυσικών πόρων της χώρας (πετρέλαιο, φυσικό αέριο κλπ.) από το κράτος, η αναδιανομή καλλιεργήσιμης γης σε ακτήμονες αγρότες και η ρήξη με την εξουσία των γαιοκτημόνων - καπιταλιστών της υπαίθρου, που εξακολουθούν να αντιστέκονται. Η προώθηση της συνεργασίας στη Λατινική Αμερική - σε αντίθεση με τα νεοαποικιοκρατικά σχέδια των ΗΠΑ με τη λεγόμενη προώθηση της Περιοχής Ελεύθερου Εμπορίου της Αμερικής (ALCA) - με το σχέδιο της «Μπολιβαριανής Εναλλακτική Λύσης για την Αμερική» (ALBA), όπου συμμετέχουν ήδη η Κούβα και η Βολιβία, οι δεκάδες συνεργασίες στον ενεργειακό και κοινωνικούς τομείς που δραστηριοποιείται η Βενεζουέλα, έχουν δώσει νέα ώθηση στην πάλη των λαών.

Από αυτή την έννοια, έχει ιδιαίτερη σημασία η ανάλυση που κάνει το ΚΚ Βενεζουέλας για την εξελισσόμενη διαδικασία και την πάλη που διεξάγεται, ξεπερνώντας τις αδυναμίες και τα εμπόδια, για να μπορέσει να προχωρήσει ποιοτικά η διαδικασία στην προοπτική του σοσιαλισμού.