Υπό νέο πρίσμα μπαίνει πλέον το νέο και εννοείται πιο επιθετικό ιμπεριαλιστικό σχέδιο για την ανατροπή της Κουβανικής Επανάστασης της «Επιτροπής Αρωγής για μία Ελεύθερη Κούβα» που παρουσίασε η υπουργός Εξωτερικών Κοντολίζα Ράις -από κοινού με τον υπουργό Εμπορίου - στα τέλη του Ιούνη στον πρόεδρο Μπους. Το σχέδιο ήδη προωθούν οι ρεπουμπλικανοί βουλευτές στο Κογκρέσο, όπως έγινε γνωστό την Πέμπτη, ώστε να γίνει νόμος και να αποδεσμευτούν άμεσα 80 εκατομμύρια δολάρια για δύο χρόνια προς «Κουβανούς αντιφρονούντες που μάχονται για τη δημοκρατική αλλαγή».

Στο αναλυτικό σχέδιο, αναφέρονται λεπτομέρειες που ουσιαστικά περιγράφουν τον τρόπο με τον οποίο οι ΗΠΑ σχεδιάζουν να επιβάλλουν τη διά της βίας μετατροπή του Νησιού της Επανάστασης σε μία ακόμη «ζώνη κατοχής» όπως ακριβώς έπραξαν σε κάποια Νησιά του Ειρηνικού, στο Πουέρτο Ρίκο, στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Σύμφωνα με τις αποκαλύψεις και του προέδρου της Εθνοσυνέλευσης της Λαϊκής Εξουσίας της Κούβας, Ρικάρντο Αλαρκόν, το σχέδιο της «Επιτροπής Αρωγής για μία Ελεύθερη Κούβα» προσομοιάζει με το σχέδιο για τη «μετάβαση στο Ιράκ».

Το σχέδιο προβλέπει «ιδιωτικοποιήσεις» άνευ όρων όλων των κρατικών επιχειρήσεων που είναι λαϊκή περιουσία, ώστε να υπάρξει η αναγκαία ώθηση για να μεταβεί η Κούβα «στον σύγχρονο και πολιτισμένο κόσμο»(!) Δημιουργώντας μία καπιταλιστική «ουτοπία» όπου πολυεθνικές, επιχειρηματίες της «διεθνούς κοινότητας» - εννοώντας φυσικά κυρίως τις αμερικανικές επιχειρήσεις - καθώς και η «κουβανική κοινότητα του εξωτερικού», δηλαδή η μαφία του Μαϊάμι, «μη επιβαρυμένες πλέον από τους περιορισμούς, θα ξεδιπλώσουν πλήρως τις δημιουργικές τους ικανότητες και δεξιότητες ώστε να σώσουν τον κουβανικό λαό από τη δυστυχία και την τυραννία»!

Οι τηλεπικοινωνίες, η εταιρία ηλεκτρικής ενέργειας, οι συγκοινωνίες, τα ορυχεία, η βιομηχανία, η αγροτική παραγωγή, οι ιατρικές υπηρεσίες και κάθε άλλος παραγωγικός και δυνάμει κερδοφόρος τομέας της οικονομίας της Κούβας θα εκχωρηθούν εξ ολοκλήρου στο ιδιωτικό κεφάλαιο, με τη μερίδα του λέοντος να πηγαίνει στις ΗΠΑ και στους επιχειρηματίες τους που θα δημιουργήσουν (!) ένα σύστημα υδροδότησης και υγιεινής, ένα σύστημα υγείας, ένα εκπαιδευτικό σύστημα, ένα σύστημα συγκοινωνιών, και ακόμη θα εκτελέσουν ένα οικιστικό πρόγραμμα, ένα σύστημα ασφάλειας τροφίμων - όλα παρόμοια με αυτά που δοκιμάζονται στο Ιράκ.

Ασφαλώς παραλείπεται να αναφερθούν δύο πολύ βασικά δεδομένα: ότι, πρώτον, ο λαός της Κούβας ήδη διαθέτει τα αγαθά αυτά, και ότι, δεύτερον, οι «παροχές» αυτές θα ακολουθήσουν τη στρατιωτική εισβολή των ΗΠΑ και των συμμάχων τους και την ολοσχερή καταστροφή των υποδομών αυτών μαζί με την απώλεια χιλιάδων ζωών.

Είναι ακόμη χαρακτηριστικό ότι το σχέδιο της Επιτροπής βρίθει από βερμπαλισμούς και κωδικές λέξεις: «δημοκρατία» (απόλυτος οικονομικός έλεγχος από μέρους της άρχουσας τάξης, αλλά με δημοκρατικό προσωπείο κατά τα δυτικά πρότυπα...), «ελευθερία» (του μεγάλου ψαριού όσον αφορά το να τρώει το μικρό) και «διαφωνούντες» (μερικές εκατοντάδες Κουβανοί, στην πλειοψηφία τους μισθοφόροι που πληρώνουν οι ΗΠΑ άμεσα ή έμμεσα). Επιπλέον, το σχέδιο βρίθει δηλώσεων περί των αλλαγών που «επιθυμούν» οι Κουβανοί χωρίς φυσικά να υπάρχουν στοιχεία που να στηρίζουν ανάλογους χαρακτηρισμούς και χωρίς να αναφέρει οτιδήποτε για το ρόλο που θα διαδραματίσει «ο κουβανικός λαός».

Αντιθέτως, ο κουβανικός λαός αντιμετωπίζεται ως αντικείμενο προς μετάβαση την οποία φυσικά θα τη φέρουν άλλοι εις πέρας. Απεικονίζονται ως ανίκανοι και αδαείς, σε απόγνωση για Παιδεία και εκπαίδευση ώστε να «αντιμετωπίσουν τις αντιξοότητες και τη συνθετότητα της σύγχρονης ζωής»! Το σχέδιο εν κατακλείδι είναι η αναδόμηση της Κούβας εκ του συστάδην και η σταδιακή μεταμόρφωσή της σε μία καπιταλιστική «νεο-αποικία».

Αναφέρεται ρητά ότι οι πρώτοι έξι μήνες θα είναι εξαιρετικά κρίσιμοι. Περίοδος όπου θα συσταθεί η «Μεταβατική Κυβέρνηση της Κούβας». Με άλλα λόγια μία κυβέρνηση μαριονέτα, όπως ήδη έχουμε δει στο Αφγανιστάν και το Ιράκ. Ενώ η «αναδόμηση» θα γίνει με εντολές αυτής της κυβέρνησης μαριονέτας και με χρηματοδότηση του ΔΝΤ με «δάνεια δομικής ανασυγκρότησης αλλά και δάνεια εκ μέρους άλλων χρηματοπιστωτικών οργανισμών και δωρητών κυρίως από την κουβανική κοινότητα του εξωτερικού» όπως πολύ χαρακτηριστικά αναφέρεται στην έκθεση.

Σε ένα άλλο επίπεδο, μεγάλη ανησυχία διατυπώνεται στο Σχέδιο αναφορικά με τη «στρατηγική» του Φιντέλ Κάστρο για τη διαδοχή του, ενώ στο Σύνταγμα της Κούβας - που στην τελευταία του μορφή υιοθετήθηκε το 1992 και εγκρίθηκε εκ νέου από τον κουβανικό λαό με 93%, όταν τέθηκε σε δημοψήφισμα το 2002, ως αντίβαρο στο σχέδιο Βαρέλα - ουδεμία αναφορά γίνεται και μάλλον αντιμετωπίζεται ως να μην υπάρχει καν. Οσον αφορά στη «διαδοχή» του Φιντέλ Κάστρο, προβάλλεται ότι ο Ραούλ Κάστρο θα είναι ο επόμενος ηγέτης της Κούβας, κάτι που οι ΗΠΑ και οι κρίσιμοι παίκτες δεν πρόκειται να το επιτρέψουν ποτέ. Κάτι δηλαδή που προβλέπεται από το Σύνταγμα της χώρας, υπό τον όρο ότι ο αντιπρόεδρος αναλαμβάνει τα ηνία της, σε περίπτωση αποχώρησης για οποιοδήποτε λόγο του προέδρου της χώρας μέχρι τη στιγμή που το Εθνικό Κοινοβούλιο εκλέξει νέο πρόεδρο. Συνεπώς όπως τόνισε ο πρόεδρος του Κοινοβουλίου Ρικάρντο Αλαρκόν, από τη στιγμή που τονίζεται ότι δεν πρόκειται να επιτραπεί η διαδοχή του Φιντέλ, σύμφωνα με το Σύνταγμα πρόκειται για βίαιη ανατροπή μέσω στρατιωτικής επέμβασης, όπερ και αποτελεί διακήρυξη πολέμου.