Eurokinissi

Σχολιάζοντας τη δικομματική αντιπαράθεση για το εάν το κράτος είναι Νεοδημοκρατικό ή ΠΑΣΟκικό υπογράμμισε ότι με οποιαδήποτε κυβέρνηση των δύο το κράτος έχει τη δική του αυτονομία και αυτοτέλεια. «Αλίμονο, είπε, αν το αστικό κράτος, το κράτος του κεφαλαίου γκρεμιζόταν κάθε φορά που άλλαζε μια κυβέρνηση. Δεν είναι και τόσο χαζή η κυρίαρχη τάξη στη χώρα μας που να δέχεται να εξαρτώνται τα συμφέροντά της από ποιο κόμμα θα κυβερνήσει, από το ποιος θα είναι αρχηγός και, εάν θέλετε, από την πορεία ενότητας του εκάστοτε κυβερνητικού κόμματος ή των κομμάτων εξουσίας».

Σε μία ταξική κοινωνία, πρόσθεσε, και οι καλύτεροι θεσμοί δεν μπορούν να οδηγήσουν σε θετικές αλλαγές αλλά μόνο με όρους κινήματος μπορούν να αποσπαστούν ορισμένες κατακτήσεις. Τα τελευταία χρόνια, είπε, είμαστε σε μια φάση όπου δεν έχουμε απλώς δημοκρατικούς νόμους που δεν εφαρμόζονται σωστά ή είναι ανενεργοί, αλλά έχουμε διαμόρφωση αντιδημοκρατικών, αντιδραστικών νόμων όπου νομιμοποιείται η παραβίαση των συλλογικών και των ατομικών δικαιωμάτων.

Η Αλ. Παπαρήγα τονίζοντας ότι για τις εξελίξεις είναι συνυπεύθυνες οι κυβερνήσεις και των δύο κομμάτων αναφέρθηκε στην υπογραφή μιας σειράς διεθνών συμφωνιών, που υπονομεύουν κάθε δημοκρατικό δικαίωμα. Τέτοιες είναι η συμφωνία έκδοσης που υπογράφηκε ανάμεσα στις ΗΠΑ και την ΕΕ επί ελληνικής προεδρίας της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και η συμφωνία που υπέγραψε η χώρα μας το 2000 για την αμοιβαία δικαστική συνδρομή των κρατών - μελών της ΕΕ που προβλέπει κοινές αστυνομικές έρευνες και μάλιστα από αστυνομικούς υπό απόρρητη ή πλαστή ταυτότητα. «Ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι ακόμα και η ριζοσπαστική ιδεολογία θεωρείται έγκλημα και μάλιστα στα θέματα της Δικαιοσύνης εμπίπτουν και οι ύποπτοι», είπε χαρακτηριστικά η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Συνεχίζοντας την παράθεση των διεθνών συμβάσεων που έχει υπογράψει η χώρα μας αναφέρθηκε στο μνημόνιο του 2002 ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Ελλάδα για το συντονισμό των αστυνομικών ενεργειών που δεν αφορούν στο κοινό ποινικό αδίκημα, καθώς και στην πρόσφατη οδηγία της ΕΕ με την οποία συμφωνεί η κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ και η οποία ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου για την παρακολούθηση των τηλεφωνικών και των λοιπών ηλεκτρονικών επικοινωνιών. Υπάρχει, είπε, ακόμη η συμφωνία ΕΕ και ΗΠΑ για την ανταλλαγή δεδομένων, με βάση την οποία δίδονται στους Αμερικανούς τα ατομικά δεδομένα όσων ταξιδεύουν αεροπορικά στις ΗΠΑ. Επίσης, το Νοέμβρη του 2004 με το περίφημο «πρόγραμμα της Χάγης» προσδιορίστηκε η σχέση του ριζοσπαστισμού με την τρομοκρατία ενώ με άλλη συμφωνία γίνεται λόγος για σχέση των ακραίων πεποιθήσεων με την τρομοκρατία, σε πλήρη αντιστοιχία με τις δηλώσεις του Προέδρου των ΗΠΑ.

Για το τι σημαίνουν αυτές οι συμφωνίες, σύμφωνα με τις οποίες ο ριζοσπαστισμός είναι ο προθάλαμος των τρομοκρατών, η Αλ. Παπαρήγα έφερε το παράδειγμα των ναυτεργατών και τόνισε:

«Οταν οι ναυτεργάτες πήραν το πασαπόρτι της Δικαιοσύνης ότι επιστρατεύονται είπαν "εμείς το κουρελιάζουμε". Αντεξαν δύο μέρες. Βεβαίως, δεν είναι εύκολο, ήταν όμως ένα πρώτο βήμα. Γιατί βεβαίως σήμερα ισχύει η αρχή της πλειοψηφίας στην Ελλάδα και πάντα έτσι θα ισχύει, αλλά εμείς παλεύουμε - και όχι μόνο εμείς, ευτυχώς υπάρχουν και άλλες δυνάμεις - για να διαμορφωθεί μια άλλη πλειοψηφία. Ομως, για να διαμορφωθεί μια άλλη πλειοψηφία, χρειάζεται η μειοψηφία να χρησιμοποιήσει όλες τις δυνατές, μαζικές και αποφασισμένες συλλογικά μορφές πάλης και να αμφισβητήσει το ίδιο το Δίκαιο. Βεβαίως να το αμφισβητήσει. Εχει δικαίωμα να το αμφισβητήσει. Τίποτα δεν είναι αναλλοίωτο, ούτε τα Συντάγματα, ούτε τα Δίκαια, ούτε τίποτα. Οι ναυτεργάτες λοιπόν έδειξαν το δρόμο».

Αναφερόμενη στα όσα λέγονται για το σεβασμό στα ατομικά δικαιώματα είπε χαρακτηριστικά: «Εμείς δε σεβόμαστε τα ατομικά δικαιώματα των επιχειρηματιών που υφίστανται τις συνέπειες μιας απεργίας. Βεβαίως, τα δικαιώματα τα έχουν επειδή τα έχουν αναγνωρισμένα από το κράτος και τις κυβερνήσεις αλλά εμείς δεν τους τα αναγνωρίζουμε και καλούμε τους εργάτες να κάνουν απεργία, έστω και αν αυτό πλήττει την παραγωγή των επιχειρηματιών». Ολα αυτά, πρόσθεσε η Αλ. Παπαρήγα, δηλαδή τον απόλυτο σεβασμό όλων ανεξαίρετα των δικαιωμάτων, θα μπορούσαμε να τα δούμε εάν δε ζούσαμε σε μια ταξική κοινωνία. Ομως, είπε, ζούμε σε μια ταξική κοινωνία, όπου τα δικαιώματα των πολλών καταπατιούνται.

«Οταν, λοιπόν, οι πολλοί, με δημοκρατικές βεβαίως παρμένες αποφάσεις, με συλλογικές και εν γνώσει των συνεπειών του νόμου και των θυσιών είναι αποφασισμένοι να καταπατήσουν τα ατομικά δικαιώματα των λίγων, να το κάνουν. Αυτή είναι η θέση μας. Η δημοκρατία δεν είναι κάτι το αφηρημένο. Αυτά για να εξηγούμαστε».

Καταλήγοντας η Αλ. Παπαρήγα υπογράμμισε: «Οταν μιλάμε σήμερα για δημοκρατία εννοούμε όχι απλώς να επισημαίνουμε τη μη δημοκρατία του συστήματος αλλά κυρίως να αναπτύσσουμε τους λαϊκούς αγώνες. Η οργάνωση, η πάλη και η δημοκρατική λειτουργία των κινημάτων είναι ένα αντίβαρο στη σημερινή αρνητική κατάσταση που, όταν μιλάει για δημοκρατία - θα το πω καθαρά, αυτός είναι ο συσχετισμός δύναμης - είναι μια βιτρίνα, μια ωραία συσκευασία πίσω από την οποία υπάρχουν και σάπια και επικίνδυνα προϊόντα».