Ο ταξιτζής έπνεε τα μένεα εναντίον της έντονης παρουσίας μεταναστών στη χώρα του. Ούρλιαζε στο ενδεχόμενο να εκλεγεί μαύρος δήμαρχος στο Αμστερνταμ! Στο ίδιο το δικαστήριο δεν μπόρεσα να μπω, παρά τις εξαντλητικές «συνεντεύξεις» - ανακρίσεις. Δυο νεαροί κοίταξαν το ...φάκελό μου στον υπολογιστή, μου έδειξαν και ένα βίντεο με τη φάτσα μου σε διαδήλωση στο Βελιγράδι, υπήρξα - είπαν - και δημοσιογράφος, οπότε κίνδυνος...

Αυτή την πρώτη φορά ήρθα αντιμέτωπη με το πιο ύπουλο πρόσωπο της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Στην καρδιά του συσσωρευμένου αποικιοκρατικού πλούτου στην πρωτεύουσα της ολλανδικής αστικής τάξης με τα χειμερινά ανάκτορά της, στη Χάγη, το λιμάνι μύριζε ψάρια, ιδρώτα και ιστορική αλλοίωση των μπαχαριών. Το κέντρο με το Δικαστήριο βρωμούσε καλοξυρισμένη αίσθηση ανώτερης φάτσας, που ανθεί σαν δηλητηριώδης κάκτος στο ψευδοκοσμοπολίτικο οικονομικό άντρο μιας Ευρώπης που φοβάται τους λαούς της.

Η Χάγη είναι, σύντροφοι, ο προεπιλεγμένος τόπος μιας ευρωατλαντικής νεοταξίτικης εφαρμοσμένης πολιτικής που λέγεται και είναι: Η εδραίωση και διαφήμιση μιας διεθνούς ανομίας. Εδώ τα δικαστήρια (Ρουάντα, Γιουγκοσλαβία) είναι κλίβανοι λιωσίματος κρατών, λαών, εθνών, ηγετών και το καλούπωμα της διεθνούς κοινής γνώμης στα μέτρα και τα σταθμά του σύγχρονου ιμπεριαλισμού. Η σύλληψη, ο τόπος, τα μέσα και οι μέθοδοι στη Χάγη απαιτούν υποταγή σε ορατά - αόρατα αφεντικά που κατά περίσταση «προσωποποιούνται». Ντελ Πόντε, Μπαρόζο, Σολάνα. `Η απομυθοποιούνται και επανασκιτσάρονται με πολλά λεφτά, πολύ αίμα και πολλήν υποκρισία, όπως ο Οτσαλάν, ο Σαντάμ, ο Μιλόσεβιτς, αλλά και οι βολικότεροι Γκορμπατσόφ, Γιέλτσιν, Χάβελ.

Ολη αυτή η απεχθής διαδικασία σαν και τη φαρσοκωμωδία της Χάγης έχει στόχο να ψιμυθιώσει τη μούρη - ανδρείκελο της εκφασισμένης υπερδύναμης που απειλεί με διαρκή πόλεμο ή ανακοινώνει ότι θα εισβάλει στις χώρες όπου οι εκλογές δεν έχουν το επιθυμητό για τις ΗΠΑ και τις πρόθυμες συμμάχους τους αποτέλεσμα.

Η δολοφονία - θάνατος του Μιλόσεβιτς ήρθε ως δραπέτευση του Δικαστηρίου της Χάγης από το ενδεχόμενο να μην μπορεί να λήξει όπως είχε σχεδιαστεί. Μάρτυρες εκβιάστηκαν, αυτοκτονίες λέκιασαν το ταγεράκι της Κάρλα.

Πάμπολλα τα πολιτικά και στρατηγικά λάθη του Μιλόσεβιτς. Οχι, όμως, τέτοια και τόσα ώστε τα εγκλήματα του ΝΑΤΟ σε βάρος του γιουγκοσλαβικού λαού να μετατραπούν σε ...κατηγορητήριο. Αν η Ιστορία θυμηθεί, με φροντίδα των λαών, να μην κοιμηθεί ανάμεσα στο Ντέιτον και το Ραμπουγέ - 2, τότε οι λαοί ίσως καταφέρουν να ζουν τουλάχιστον για όσο θέλουν ν' αντιστέκονται έξω από ετυμηγορίες ιδιωτικών δικαστηρίων, που βαφτίζονται διεθνή για να κρύψουν την Ιερά - ανίερη Εξέταση της εποχής τους.

Πάντως, ο «θάνατος» του Μιλόσεβιτς εντός της Χάγης στέλνει ένα μήνυμα ακούσιο διά της Κάρλα ντελ Πόντε. Τώρα ψίθυρος. Αύριο κραυγή. «Χάγη delenda est».

* Παράφραση του «Cartago delenda est». Η Καρχηδών κατελήφθη. Καταστράφηκε. Εξαφανίστηκε...