Συνεπής στον καιροσκοπισμό | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ

Συνεπής στον καιροσκοπισμό

Η επικείμενη μάχη των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών είναι η πρώτη που δίνει ο Συνασπισμός υπό τη νέα του ηγεσία. Είναι γεγονός οτι η νέα ηγεσία του έκανε μιά προσπάθεια τουλάσχιστον σε φραστικό και μόνον επίπεδο να εμφανίσει οτι οξύνει την αντιπαράθεση, με το «δικομματισμό», μέσο στο οποίο κατέφυγε αμέσως μετά την εκλογή της, σε μια προσπάθεια να εμφανιστεί οτι οριοθετήται από το ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να περιφρουρήσει, ουσιαστικά, το χώρο της, έπειτα από τις προσχωρήσεις μελών και στελεχών της στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και της εικόνας σύγκλισης σε βασικές πολιτικές θέσεις μεταξύ των δύο κομμάτων που είχε δημιουργηθεί και παραμένει.

Αυτό, βέβαια, που η ηγεσία του ΣΥΝ αρνείται να αποδεχτεί, αλλά η ίδια η ζωή έρχεται να επιβεβαιώσει, είναι η πολιτική και ιδεολογική συγγένεια με το ΠΑΣΟΚ που εκφράζεται με ποικίλους τρόπους κατά καιρούς. Στη βάση αυτής της συγγένειας, εκδηλώθηκαν οι προτάσεις του πρώην προέδρου του ΣΥΝ Ν. Κωνσταντόπουλου προ ολίγων ημερών για συνεργασία μεταξύ των δύο κομμάτων όχι μόνο στις δημοτικές - νομαρχιακές εκλογές, αλλά και σε κυβερνητικό επίπεδο. Είχε προηγηθεί η κατάθεση παρόμοιας πρότασης από τον Στ. Πιτσιόρλα. Οι συστάσεις τους χαιρετίστηκαν από κορυφαία στελέχη του ΣΥΝ, αλλά και του ΠΑΣΟΚ, όπως ο Α. Τσοχατζόπουλος, η Αννα Διαμαντοπούλου. Η χρονική συγκυρία, που επιλέχτηκε για την ανακίνηση των κεντροαριστερών σεναρίων, κάθε άλλο παρά τυχαία είναι. Η άρχουσα τάξη δε σταματά να αναζητά σχήματα, που θα συμβάλουν στην πιο αποτελεσματική λειτουργία του αστικού πολιτικού συστήματος, με πάγιο στόχο τη διαιώνιση του εγκλωβισμού των λαϊκών στρωμάτων στους πολιτικούς «μονοδρόμους» εξυπηρέτησης των συμφερόντων της, για αναχαίτιση του ριζοσπαστισμού που συνοδεύει τη διογκούμενη αγανάκτηση από την ακολουθούμενη αντιλαϊκή πολιτική.

Οι προτάσεις του Ν. Κωνσταντόπουλου δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Οι παραπλήσιες πολιτικές διακηρύξεις των δύο κομμάτων, έχουν εκφραστεί και παγιωθεί στην πράξη, ενώ συμβάλουν στην κοινή δράση σε μια σειρά τομείς, όπως για παράδειγμα στο συνδικαλιστικό κίνημα, που μπορεί να εκφράζουν διαφοροποιήσεις αλλά στρατηγικά συμπλέουν. Αλλωστε και με τη δική τους συμβολή στο όνομα της ενότητας, οι στόχοι πάλης της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ περιορίζονται στο εφικτό δηλαδή στο πλαίσιο που θέτουν οι επιχειρηματίες, ενώ συνέβαλαν τα μέγιστα στην προώθηση των «κοινωνικών διαλόγων». Χαρακτηριστικότερες δε όλων, οι ευρύτατες συνεργασίες στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, που αποτελεί και πεδίο άσκησης πολιτικής και μάλιστα σφοδρά αντιλαϊκής. Στις προηγούμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, οι συνεργασίες ήταν τόσες, που είχαν προκαλέσει αίσθηση ακόμα και στο εσωτερικό του Συνασπισμού. Σ' αυτές που έρχονται, κατά πάσα πιθανότητα, θα συμβεί το ίδιο. Ο διαχωρισμός που επιχειρεί ο Συνασπισμός σε μεγάλους δήμους, όπου για ευνόητους λόγους προωθεί αυτόνομες καθόδους, και σε μικρότερους, όπου πετάει το μπαλάκι στις τοπικές κοινωνίες, είναι καθαρά προσχηματικός. Μεγάλος ή μικρός, ο όποιος δήμος καλείται να λειτουργήσει εντός πολύ συγκεκριμένου αντιλαϊκού πλαισίου, που έχει διαμορφώσει η κυβέρνηση της ΝΔ και προηγούμενα αυτές του ΠΑΣΟΚ.

Το «επιχείρημα» των τοπικών κοινωνιών, που δήθεν αποφασίζουν ανεξάρτητα, είναι πέρα για πέρα σαθρό και έωλο. Οι τοπικές κοινωνίες, στις οποίες αναφέρεται ο ΣΥΝ, διαπαιδαγωγήθηκαν στη λογική των συνεργασιών με το ΠΑΣΟΚ, διαπιστώνοντας και οι ίδιες την πολιτική σύγκλιση, λογική που εκφράστηκε και στα ανώτερα όργανα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όπως η ΚΕΔΚΕ, όπου στελέχη του ΣΥΝ συνυπέγραφαν με αυτά του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ κάθε αντιλαϊκή πολιτική επιλογή που αφορούσε στην ΤΑ. Στο όνομα των τοπικών κοινωνιών λοιπόν, κρυμμένος ουσιαστικά πίσω απ' αυτές, ο ΣΥΝ είναι έτοιμος να επιδοθεί εκ νέου στο γνωστό αλισβερίσι με το ΠΑΣΟΚ, με το ψευδοεπιχείρημα πως προέχει η απόφαση της «τοπικής κοινωνίας», που θα ληφθεί με βάση τις τοπικές ιδιαιτερότητες χωρίς «ισοπεδωτικές αντιλήψεις και εκ των άνω σχεδιασμούς»! Τώρα, γιατί είναι κακοί οι εκ των άνω σχεδιασμοί, όταν αυτοί αφορούν στην κατάρτιση ενός ψηφοδελτίου που θα υποστηρίξει όσο πιο αποτελεσματικά γίνεται την πολιτική πλατφόρμα που το κόμμα καθορίζει, μόνον η ηγεσία του το καταλαβαίνει.

Τι άλλο, όμως, πέρα από πολιτικό καιροσκοπισμό υποδηλώνει αυτή η τακτική του ΣΥΝ; Το να διαπιστώνει στα χαρτιά τις αρνητικότατες αλλαγές που έχουν επέλθει στο θεσμό και τις ευθύνες των δύο κομμάτων εξουσίας, αλλά να επιδιώκει συνεργασίες με αυτά τα κόμματα. Ενώ την ίδια ώρα στελέχη του σε συνεδριάσεις της ΚΠΕ επαίρονται για τις θέσεις που έχουν κατακτήσει σε δήμους και νομαρχίες. Με την αμέριστη βοήθεια του ΠΑΣΟΚ φυσικά, καθώς οι ίδιοι ομολογούν (σε συνεδρίαση της ΚΠΕ για τις εκλογές του 2006) πως «έχουμε δημάρχους και δημοτικούς συμβούλους, αλλά δεν έχουμε δημοτικές κινήσεις» ή ότι «αρκετοί αιρετοί, που την επομένη των προηγούμενων εκλογών καταχωρήθηκαν ως δικοί μας, σήμερα δεν έχουν καμία σχέση με το χώρο μας».

Η ηγεσία του ΣΥΝ θέλει και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Θέλει συνεργασίες με το ΠΑΣΟΚ, γιατί και τα «βρίσκει» μαζί του και εξασφαλίζει θώκους στην ΤΑ, θέλει και να εμφανίζεται πολέμιός του, θέλει και συνδιαχείρηση κυβερνητικής εξουσίας και του αστικού συστήματος με τους υποτιθέμενους αριστερούς σοσιαλδημοκράτες, στο όνομα της «καλής» συνύπαρξης ανθρώπων και κερδών τα οποία δεν αμφισβητεί. Το πρόβλημα λοιπόν λύνεται πολύ απλά. Συμπορεύεται μαζί του στη μισή Ελλάδα και αποφασίζει στην άλλη μισή («σε κεντρικό και νομαρχιακό επίπεδο») να μην «υπάρξει καμιά διαπραγμάτευση για ζητήματα εκλογικών συνεργασιών». Ετσι «έχει απ'όλα ο μπαχτσές», προκειμένου να σπέρνει συγχίσεις, συμβάλλοντας στον εγκλωβισμό των λαϊκών στρωμάτων στο σύστημα.

Βάσω ΝΙΕΡΡΗ