Το χειρότερο είναι ότι αυτός ο δρόμος για τα δημόσια πανεπιστήμια έχει ήδη ανοίξει, βαδίζουν σ' αυτόν με αργά, αλλά σταθερά βήματα, εδώ και μια δεκαετία. Είναι αποκαλυπτικά τα στοιχεία που παρουσιάζει σήμερα ο «Ρ» για την εισβολή του ιδιωτικού κεφαλαίου στα δημόσια ιδρύματα και ιδιαίτερα στον τομέα της έρευνας και τις συνέπειες αυτής της εισβολής. Παράλληλα και τα ίδια τα πανεπιστήμια αρχίζουν σιγά - σιγά να λειτουργούν ως επιχειρήσεις, να σχεδιάζουν την ανάπτυξη και την πορεία τους με κριτήριο την προσφορά, τη ζήτηση, το κέρδος τους... Αποκαλυπτικό παράδειγμα - που φέρνει σήμερα ο «Ρ» στη δημοσιότητα - είναι η επιχειρηματική δράση του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου, που σε συνεργασία με ένα ιδιωτικό κολέγιο, μοσχοπουλάει στην Κύπρο ένα μεταπτυχιακό του πρόγραμμα, όπως αντίστοιχα κάνουν τα διάφορα ΙΕΚ στη χώρα μας εμπορευόμενα τις φίρμες και τα πτυχία βρετανικών και αμερικανικών (δευτεροκλασάτων) πανεπιστημίων.

Ακριβώς επειδή τα δημόσια πανεπιστήμια έχουν ήδη απολέσει πολλά στοιχεία του κοινωνικού τους χαρακτήρα, ακριβώς επειδή η ιδιωτικοποίησή τους έχει προχωρήσει - πράγμα που το καταλαβαίνουν τόσο οι λαϊκές οικογένειες στην τσέπη τους όταν σπουδάζουν παιδιά, όσο και οι εργαζόμενοι στα ιδρύματα και οι πανεπιστημιακοί που εμποδίζονται να κάνουν έρευνα όταν δεν αποφέρει άμεσα κέρδη στο κεφάλαιο - το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ εκτιμούν ότι «ωρίμασε» η κατάσταση για να σαρώσουν τα πάντα!

Η προωθούμενη αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος είναι η κορύφωση όλης αυτής της διαδικασίας ιδιωτικοποίησης της ανώτατης εκπαίδευσης, που έχει υποδειχτεί και διευκολυνθεί με μια σειρά νόμους που ψηφίστηκαν τα προηγούμενα χρόνια και ιδιαίτερα μέσα στο 2005. Είναι η κορύφωση της εφαρμογής των ευρωπαϊκών αποφάσεων της Μπολόνια, που συνυπέγραψαν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ παλιότερα και της ΝΔ πιο πρόσφατα.

Η ένταση της συζήτησης για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια που θα φέρουν υποτίθεται την άνοιξη στην εκπαίδευση, δεν αφορά κύρια τα κολέγια που θα ονομαστούν πανεπιστήμια. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ γνωρίζουν καλά την ευρωπαϊκή εμπειρία που επικαλούνται, σύμφωνα με την οποία τα ιδιωτικά πανεπιστήμια (όποια είναι όντως πανεπιστήμια) είναι ελάχιστα σε σχέση με τα δημόσια και δεν καταλαμβάνουν τις πρώτες θέσεις στην ευρωπαϊκή κατάταξη. Η συζήτηση που ανοίγουν τώρα για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και αργότερα η ίδια η θεσμοθέτησή τους έχει κεντρικό στόχο το «σήμερα» και το «αύριο» της ίδιας της δημόσιας εκπαίδευσης. Αυτήν θέλουν να σπρώξουν έτσι που να ανταποκρίνεται καλύτερα στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις.