Οπως μπορεί να καταλάβει ο καθένας, τα όρια που θέτει η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδας (ΕΣΥΕ) δεν έχουν καμιά σχέση με τη φτώχεια. Ισως να αποτελούν το κατώφλι της εξαθλίωσης ή της πολύ μεγάλης φτώχειας. Οσοι έχουν μηνιαίο εισόδημα 440 ευρώ ή 14,6 ευρώ τη μέρα, δε στερούνται απλώς των απαραίτητων για τη ζωή, αλλά δεν μπορούν να ικανοποιήσουν ούτε καν τη στοιχειώδη ανάγκη της σωστής διατροφής τους. Για να μη μιλήσουμε, για τους όρους ζωής των συνταξιούχων, που παίρνουν ανάλογες συντάξεις πείνας και αντιμετωπίζουν την εντεινόμενη συνεχώς και πολύμορφη ιδιωτικοποίηση των συστημάτων Υγείας και Πρόνοιας.

Προφανώς, η ΕΣΥΕ και οι πολιτικοί της προϊστάμενοι, εγχώριοι και Βρυξελλιώτες, ονομάζουν ευκατάστατο, αν όχι πλούσιο, όποιον έχει μηνιαίο εισόδημα 600 ή 700 ευρώ ή μια τετραμελή οικογένεια με συνολικό εισόδημα 1.500 ευρώ το μήνα. Σε τέτοια περίπτωση, όμως, αναρωτιόμαστε πώς χαρακτηρίζουν την πολύ μικρή μειοψηφία της πλουτοκρατίας (λιγότερο του 10% του συνολικού πληθυσμού), που τα εισοδήματά της ξεπερνούν κατά πολύ το συνολικό άθροισμα των εισοδημάτων όλων των αρκετών εκατομμυρίων μισθωτών, μεροκαματιάρηδων και συνταξιούχων της χώρας, είτε τους χαρακτηρίζουν φτωχούς, είτε πλούσιους...