Η ανθρώπινη φαντασία δεν έχει όρια. Οι συλλήψεις του νου και της ψυχής δεν έχουν όρια. Η ομορφιά της Τέχνης δεν έχει όρια. Η Τέχνη είναι «μάγισσα», ακατανίκητη. Συλλαμβάνει, μετατρέπει σε «ύλη», μορφοποιεί και χειροποιεί τα ασύλληπτα, άδηλα, άρρητα, άυλα «πλάσματα» του πνεύματος, της συνείδησης, του υποσυνείδητου, των αισθημάτων, των επιθυμιών, των φόβων, των ενύπνιων ή μη ονείρων του ανθρώπου. Πώς μπορεί να δεις και να περιγράψεις τα δημιουργήματα της Τέχνης; Μόνο μέσα από τα δικά σου μάτια. Μέσα από τα ερεθίσματα και τα συναισθήματα, τους «κόσμους» που γεννά, στον κάθε άνθρωπο, το αντίκρισμά της, η σιωπηλή, «μαγική» επικοινωνία μαζί της. Ενα είναι βέβαιο. Η αληθινά μεγάλη Τέχνη είναι «μάγισσα».

Τέτοια, μεγάλη «μάγισσα» - αποδεδειγμένα εκατοντάδες φορές - είναι η Τέχνη του διεθνούς φήμης σκηνογράφου-ενδυματολόγου μας, Διονύση Φωτόπουλου. Περίτρανη απόδειξη η μεγάλη έκθεση που παρουσιάζεται (έως τις 19 του Μάρτη) στο νέο κτίριο του Μουσείου Μπενάκη (Πειραιώς 138), με τίτλο «Ο κόσμος του Διονύση Φωτόπουλου». Εκθεση, που οργανώθηκε με πρωτοβουλία του διευθυντή του Μουσείου, Αγγελου Δεληβοριά και η προετοιμασία της απαίτησε δύο χρόνια, με σχεδιασμό της Λίλης Πεζανού, ομότεχνης και συνεργάτριας του Δ. Φωτόπουλου, υπό το «μαγικό» εικαστικό βλέμμα του οποίου διαρθρώθηκε σε δύο ορόφους το τεράστιο υλικό της έκθεσης: Αφ' ενός τα σκηνογραφικά -ενδυματολογικά δημιουργήματά του. Και αφ' ετέρου οι ποικίλοι «έρωτές» του - έργα τέχνης, διαφόρων εποχών και πολιτισμών, που επί δεκαετίες έχει συλλέξει ο Φωτόπουλος σε διάφορες χώρες.

Ο Δ. Φωτόπουλος ξεκινά τη δημιουργική του πορεία το 1967, σχεδιάζοντας τα πρώτα του σκηνικά για την ταινία «Οιδίπους Τύραννος», σε σκηνοθεσία του Γερμανού Οσβαλντ Ντέπκε. Από τότε μέχρι σήμερα (ευχόμαστε να έχει πολλά ακόμη δημιουργικά χρόνια) ο Διονύσης Φωτόπουλος μετρά: Υπέροχα σκηνικά, κοστούμια, μάσκες, ενδυματολογικά αξεσουάρ και σκηνικά αντικείμενα που σχεδίασε για το ανέβασμα 400 και πλέον θεατρικών έργων (μεταξύ των οποίων όλα τα σωζόμενα έργα του αρχαίου δράματος), συνεργαζόμενος με σπουδαίους Ελληνες και ξένους σκηνοθέτες. Μετρά ενδυματολογική και σκηνογραφική δουλιά και για 40 ταινίες. Εξωθεατρικές σχεδιαστικές «δοκιμές» του για κοστούμια, μάσκες και παράξενα αντικείμενα, χώρια τα λευκώματα που επιμελήθηκε καλλιτεχνικά και ο εικαστικός «κόσμος» που σχεδίασε για να περιβάλλει την καθημερινή ζωής του και να εμπνέει τη δημιουργία του. Εδώ, να σημειώσουμε, ενδεικτικά, μερικούς από τους σκηνοθέτες - συνεργάτες του Δ. Φωτόπουλου: Μορίς Μπεζάρ, Αλέξης Μινωτής, Μίνως Βολανάκης, Κάρολος Κουν, Ζυλ Ντασσέν, Σπύρος Ευαγγελάτος, Αλέξης Σολομός, Παντελής Βούλγαρης, Πέτερ Φλάισμαν, Πίτερ Χολ, Πέτερ Στάιν, Νίκος Κούνδουρος, Μιχάλης Κακογιάννης, Τάκης Μουζενίδης, Γιώργος Μιχαηλίδης, Κώστας Μπάκας, Νίκος Παναγιωτόπουλος, Λούκα Ρονκόνι, Γιάννης Χουβαρδάς, Θωμάς Μοσχόπουλος, Νίκος Παναγιωτόπουλος και πολλοί άλλοι.

Η έκθεση, που δημιουργεί την αίσθηση ενός τεράστιου θεατρικού «σκηνικού», αποτελείται από δύο ενότητες. Ο επισκέπτης εισάγεται πρώτα στη «μαγεία» του θεάτρου, με δώδεκα μεγάλου μεγέθους φωτογραφίες σημαντικών θεατρικών χώρων στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και έπειτα στο «μαγικό κόσμο» του Φωτόπουλου. Η πρώτη ενότητά του, στο ισόγειο του Μουσείου, περιλαμβάνει ποικίλες καλλιτεχνικές «αγάπες» του: Προτομές, ειδώλια, πίνακες Ελλήνων ζωγράφων της γενιάς του '30. Πορτρέτα του σκηνογράφου φιλοτεχνημένα από γνωστούς ζωγράφους - δασκάλους του, όπως ο Τσαρούχης και Μόραλης. Μινιατούρες, ζωγραφιστά ακρόπρωρα, βυζαντινές εικόνες. Μαριονέτες, χειρόγραφα καλλιτεχνών, μάσκες, φωτογραφίες και άλλα πανέμορφα χειροποίητα (αρκετά με ταπεινά υλικά) αντικείμενα, που αγόρασε σε διάφορες χώρες. Η ενότητα αυτή «σηματοδοτεί» την ευρύτητα, αισθαντικότητα της αισθητικής αντίληψης του Φωτόπουλου και τις επιρροές που δέχτηκε και εισάγει στη δεύτερη ενότητα, στη δημιουργία του.

Στον πρώτο όροφο του Μουσείου εκτείνονται χαρακτηριστικά δείγματα της θεατρικής δημιουργίας του - τμήματα σκηνικών, κοστούμια, σχέδια και μακέτες σκηνικών-κοστουμιών-μασκών, φωτογραφίες κ.ά. - που συνοψίζουν τη θεατρική πορεία του από το 1968 μέχρι σήμερα, στην Ελλάδα και θέατρα του εξωτερικού: Λονδίνο, Ρώμη, Σπολέτο, Πράγα, Λιουμπιάνα, Ζάγκρεμπ κ.α. Η πορεία αυτή προβάλλεται και με δύο βιντεοταινίες. Μια που απαθανατίζει τη σκηνογραφική - ενδυματολογική προετοιμασία του Φωτόπουλου για παραστάσεις των Μινωτή, Κουν, Χολ, Στάιν και άλλων σκηνοθετών και άλλη μία, του Κωνσταντίνου Ρήγου, που απαθανατίζει τον ευφάνταστο εικαστικό οίστρο του Φωτόπουλου.

Η έκθεση πλαισιώνεται με εκπαιδευτικά προγράμματα (έως τις 19/3), που απευθύνονται σε σχολικές ομάδες και μεμονωμένα παιδιά, για «δράσεις» σχετικές με την έκθεση και δύο καλαίσθητες εκδόσεις. Η μία τιτλοφορείται «Διονύσης Φωτόπουλος-Σκηνογράφος» και η δεύτερη έκδοση είναι του Μουσείου Μπενάκη και αποτελεί τον ομότιτλο κατάλογο της έκθεσης «Ο κόσμος του Διονύση Φωτόπουλου».