Ετσι έχουμε την κατάρτιση ενός προϋπολογισμού που βασίζεται στην υπανάπτυξη, την υπονόμευση της παραγωγής, στο χτύπημα των λαϊκών και εργατικών συμφερόντων «για την αποκατάσταση (δήθεν) της δημοσιονομικής ισορροπίας». Επίσης παρακολουθούμε την προσπάθεια της ελληνικής κυβέρνησης και του αρμόδιου υπουργού να «πείσει» την ελληνική κοινωνία, αλλά και την αρμόδια επιτροπή της Βουλής για την «αναγκαιότητα» της προμήθειας αυτής με το τεράστιο τίμημα της αγοράς.

Μεγάλη αντίφαση και αλγεινή εντύπωση προκαλεί η διγλωσσία της κυβέρνησης αφού:

-- Από τη μια μας αναφέρει (στο προσχέδιο του προϋπολογισμού του 2006) ότι «οι πιστώσεις του υπουργείου Εθνικής Αμυνας, πλην των δαπανών του ΝΑΤΟ, του πεδίου βολής Κρήτης και των εξοπλιστικών προγραμμάτων εμφανίζονται το 2006 αυξημένες κατά 6,1%, έναντι των αντίστοιχων εκτιμώμενων δαπανών του 2005». Εδώ τι να πρωτοσχολιάσουμε; Τη μικρή αύξηση των δαπανών του υπουργείου ανάμεσα στις χρήσεις του 2005 και του 2006; Ή το γεγονός ότι δε μας αναφέρει τις δαπάνες που θα πληρώσει ο ελληνικός λαός για ΝΑΤΟ, βάσεις του πεδίου βολής Κρήτης, του Μαραθίου κ.ά., καθώς και για τα εξοπλιστικά προγράμματα, δηλαδή, στην ουσία, για τα οικονομικά βάρη που έχουν αναλάβει οι ενδοτικές κυβερνήσεις τα τελευταία -και όχι μόνον- χρόνια για τις αμερικανονατοϊκές απαιτήσεις και ευρωατλαντικά συμφέροντα, έξω και μακριά από κάθε εθνικό και πατριωτικό αμυντικό δόγμα;

-- Από την άλλη, δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών και πρόσφατα δημοσιεύματα του φιλοκυβερνητικού Τύπου μας γνωρίζουν την πρόθεση (;) της κυβέρνησης «για ψαλίδι και περικοπές που θα ακολουθήσουν στα εξοπλιστικά προγράμματα» και συνεχίζουν την κοροϊδία για δήθεν «εξορθολογισμό τον αμυντικών δαπανών και μείωση του κόστους λειτουργίας των Ενόπλων Δυνάμεων», προκειμένου να κλείσει η μαύρη τρύπα του προϋπολογισμού. Παλιό το επιχείρημα. Οι μόνες περικοπές που θα γίνουν θα αφορούν κοινωνικές δαπάνες και συγκεκριμένα στις συντάξεις, στην Υγεία, στην Παιδεία κλπ. Συνεπώς υποκρίνονται και εμπαίζουν το λαό. Αλλωστε τόσο ο προϋπολογισμός όσο και οι παραγγελίες οπλικών συστημάτων επιβάλλονται από τους «συμμάχους φίλους μας».

Η διάτρητη ελληνική αμυντική ασπίδα της χώρας μας, θα παραμείνει ελλειμματική ως προς το εθνικό αμυντικό δόγμα και τις ουσιαστικές αμυντικές ανάγκες. Οι συχνές αλλαγές της δομής των Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΔ) και οι «κάθε είδους εκσυγχρονισμοί των κυρίων οπλικών συστημάτων» δεν εξυπηρετούν τα εθνικά συμφέροντα, αφού η εμπλοκή μας στις ιμπεριαλιστικές αποστολές επιβάλλουν προμήθειες ξένες και πέρα από την αμυντική θωράκιση της χώρας.

Πάνω από 25 δισ. ευρώ κόστισαν στον ελληνικό λαό οι εξοπλισμοί την τελευταία δεκαετία, χωρίς να έχουν διασφαλίσει «επαρκώς» την αμυντική θωράκιση της χώρας, ενώ παράλληλα η Ελλάδα, στην πενταετία 2000-2004, κατατάσσεται παγκόσμια ως τρίτη χώρα (μετά την Κίνα και την Ινδία) με τις μεγαλύτερες εισαγωγές όπλων.

Η ανάληψη ρόλων των ΕΔ σε «διεθνείς και ιμπεριαλιστικές υποχρεώσεις» προς όφελος του ΝΑΤΟ και άλλων χωρών, επιτάσσουν νέες παραγγελίες σε ένα νέο δεκαετές εξοπλιστικό πρόγραμμα πάνω από 22 δισ. ευρώ. Αυτονόητο είναι ότι οι δαπάνες αυτές δε χρησιμοποιούνται για την πραγματική κάλυψη των αμυντικών αναγκών, αλλά κινούνται σε ένα πλαίσιο που περιλαμβάνει από μεσάζοντες, πάσης φύσεως ενδιάμεσους έως και οικονομικο-πολιτικούς παράγοντες. Αμφισβητείται η διαφάνεια της κάθε προμήθειας, καθώς και τα κριτήρια επιλογής. Εν τέλει το αποτέλεσμα είναι εις βάρος των αμυντικών αναγκών της χώρας. Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά: Από την πολυτυπία των μαχητικών αεροσκαφών, την αγορά των αντιαεροπορικών συστημάτων με αδυναμία συμβατικότητας με άλλα συστήματα, τον εκσυγχρονισμό αρκετών γερασμένων πολεμικών πλοίων, καθώς και την πανσπερμία αρμάτων μάχης κι άλλου υλικού.

Η συγκεκριμένη χρονική στιγμή που αναδεικνύεται το θέμα της «αναγκαιότητας» για την απόφαση της αγοράς των μαχητικών αεροσκαφών «F-16» δεν είναι τυχαία. Η μέθοδος του «μαστιγίου και του καρότου» άρχισε με τις ωμές παρεμβάσεις του αμερικανικού παράγοντα προς την ΕΕ και την Ελλάδα (και άλλες χώρες) για την πορεία των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας.

Ακολούθησε η πρόταση Νίμιτς για το Σκοπιανό με τις «ευλογίες» των ΗΠΑ και με τις δηλώσεις των Αμερικανών παραγόντων περί καταπίεσης υπαρκτών και ανύπαρκτων μειονοτήτων στη χώρα μας. Είχαμε και τις περιβόητες δηλώσεις του Αμερικανού πρέσβη στην Ελλάδα για το θέμα της προμήθειας των «F-16», αλλά και τη διαρροή πληροφοριών σχετικά με τις προτάσεις της USAF και της «Lockheed» («Λόκχιντ») για τα συγκεκριμένα αεροσκάφη. Πιο συγκεκριμένα η Πολεμική Αεροπορία ζητούσε να χρησιμοποιήσει στα μαχητικά αεροσκάφη προηγμένα όπλα (π.χ JASSM, JSOW, JDAM και HTS), κάτι που αρνούνται οι Αμερικανοί να ικανοποιήσουν και προσπαθούν να μας πασάρουν υλικό που δε μας ικανοποιεί.

Ετσι ο υπουργός Εθνικής Αμυνας θα δυσκολευτεί πολύ να πείσει:

-- Πώς μπορεί να δικαιολογηθεί η υψηλή τιμή προγράμματος και αεροσκαφών; Πώς, δηλαδή, το πρόγραμμα προμήθειας, από 1,1 δισ. ευρώ, όπως είχε ανακοινωθεί αρχικά από τον αρμόδιο υπουργό στο ΚΥΣΕΑ της 19 Ιούλη, έχει φτάσει στα 3,1 δισ. ευρώ, σύμφωνα με τα αμερικανικό Πεντάγωνο και δεν ξέρουμε ακόμα το τελικό τίμημα;

Ετσι διαμορφώνονται (;) σήμερα συνθήκες προμήθειας αεροσκάφους 3ης γενιάς με τιμές αεροσκάφους 4ης γενιάς, με τις «όποιες» δυνατότητές του ανεπτυγμένες ύστερα από 6 τουλάχιστον χρόνια (!) και με περιορισμούς στην παροχή των απαιτούμενων οπλικών συστημάτων. Αυτή είναι μία ακόμα παγκόσμια πρωτοτυπία που επιτεύχθηκε από την ελληνική πλευρά. Κοινώς, «πάλι τους τη φέραμε»!!!

-- Επίσης θα πρέπει να μας πείσει πώς μπορεί ένα τόσο σοβαρό πρόγραμμα προμήθειας να «μας υποχρεώνουν» να το υπογράψουμε μέσα στο Δεκέμβρη;

Οι Αμερικανοί, προκειμένου να παραδώσουν τα αεροσκάφη το 2009 (όχι βέβαια με πλήρη ισχύ), απαιτούν η σύμβαση να έχει υπογραφεί σε ένα μήνα. Θυμίζουμε ότι το χρονικό περιθώριο για την υπογραφή της σύμβασης (LOA) το θέσαμε, δυστυχώς, εμείς (!) ενώ σχέδιο σύμβασης δεν έχει παραδοθεί ακόμα στην ελληνική πλευρά για ανάγνωση, μέχρι σήμερα. Δεν είναι δυνατόν να υπάρξει συμφωνία με τόσα ανοιχτά θέματα για συζήτηση και διαπραγμάτευση, όταν άλλες αντίστοιχες συμφωνίες απαιτούν χρόνο διαπραγματεύσεων από 8-12 μήνες τουλάχιστον και περισσότερο.

-- Γιατί τα υπό προμήθεια αεροσκάφη θα έχουν πλήρεις δυνατότητες μετά από μία εξαετία (2011) το νωρίτερο και γιατί υπάρχει άρνηση ενσωμάτωσης οπλικών συστημάτων;

Προβλέπεται ότι τα συγκεκριμένα αεροσκάφη θα παραδοθούν το 2009 με συγκεκριμένες δυνατότητες, (όπως με τα υφιστάμενα που διαθέτει η χώρα μας του προγράμματος PXIII), ενώ πλήρεις δυνατότητες θα έχουν μετά από 2 χρόνια, δηλαδή το 2011. Σε ό,τι αφορά την ενσωμάτωση στο λογισμικό των αεροσκαφών της δυνατότητας χρήσης συγκεκριμένων οπλικών συστημάτων τις αρνείται η αμερικανική πλευρά. Πιο συγκεκριμένα αφορά τον πύραυλο αέρος - εδάφους μεγάλης εμβέλειας AGM-158 (JASSM). Επίσης αρνούνται την ενσωμάτωση διασπορέα βομβιδίων CBU-89 και τέλος αρνούνται τον πύραυλο αέρος - αέρος AIM-9X. Αποδεικνύεται περίτρανα ότι τις προδιαγραφές και τις πραγματικές ανάγκες των υπό προμήθεια οπλικών συστημάτων δεν τις καθορίζουμε εμείς, αλλά οι «φίλοι» σύμμαχοι και προμηθευτές.

Το υπουργείο Αμυνας ισχυρίζεται ότι δεν πρόκειται για απευθείας ανάθεση, αλλά για «διακρατική συμφωνία». Με τη συγκεκριμένη μορφή προμήθειας, ισχυρίζονται, ότι διασφαλίζονται πλεονεκτήματα για την ελληνική πλευρά, όπως διαφάνεια στη διαδικασία, διάφοροι έλεγχοι, ενώ απαγορεύονται οι κάθε μορφής μεσάζοντες. Δεν πείθει η επιχειρηματολογία αυτή, δεδομένου πως η τελική προτεινόμενη τιμή (3,1 δισ. ευρώ) κάθε άλλο παρά συμφέρουσα είναι, ενώ στη συνέχεια η τεχνική υποστήριξη ανοίγει άλλους δρόμους δοσοληψιών με την προμηθεύτρια εταιρία. Επιβεβαιώνεται λοιπόν για μία ακόμη φορά ότι η χώρα μας είναι δεμένη με την αμερικανική πολεμική βιομηχανία.

Ας καταλάβουν οι κυβερνώντες ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο αυτή η κοροϊδία. Δεν μπορούν να πείσουν με ψευτοδιλήμματα και φτηνή επιχειρηματολογία. Αντίθετα, κυβέρνηση και ΥΕΘΑ οφείλουν να σταματήσουν την οικονομική αιμορραγία εις βάρος του ελληνικού λαού, τους πειραματισμούς, την ενδοτική πολιτική που ακολουθούν και οφείλουν άμεσα να ισχυροποιήσουν την αμυντική ικανότητα της χώρας, με μοναδικό σκοπό το εθνικό συμφέρον και την ασφάλεια της χώρας.