Υπέρ του σκανδιναβικού μοντέλου τάχτηκε ο Οσκαρ Λαφοντέν (συμμετείχε στο συνέδριο του ΚΕΑ), σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία». Οπως υποστήριξε, το μοντέλο αυτό «συνδυάζει την ανάπτυξη με την κοινωνική προστασία»... Δε γνωρίζουμε από πού ακριβώς αντλεί τις πληροφορίες του ο Γερμανός πολιτικός...

Εμείς απλώς θα υπενθυμίσουμε ότι στην ίδια εφημερίδα, είχε δημοσιευτεί άρθρο τακτικού της συνεργάτη, ο οποίος κατήγγειλε το ακόλουθο γεγονός: Η γνωστή εταιρία «Βόλβο», η σημαία και το βαρύ πυροβολικό του σουηδικού καπιταλισμού, είχε συνάψει μέσα στο 2005 συμφωνία με γερμανικό γραφείο ενοικίασης εργαζομένων, το οποίο και της προμήθευσε 400 Σλοβένους εργάτες, με αμοιβή ...1 ευρώ ημερησίως. Στην προκειμένη περίπτωση, ο όρος «εργάτης» μάλλον δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Η λέξη «δούλος» ταιριάζει περισσότερο. Το αναφέρουμε αυτό, για να επισημάνουμε ότι σε συνθήκες γενικευμένης επίθεσης του κεφαλαίου, δεν υπάρχουν πλέον «υγειονομικές ζώνες» για τους εργαζόμενους.

Πέραν τούτων, η προσέγγιση Λαφοντέν για το «σκανδιναβικό μοντέλο» αποκαλύπτει και τα όρια του ...πολιτικού του ριζοσπαστισμού. Δεν επιθυμεί ο άνθρωπος ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης. Τη διαχείρισή του επιθυμεί με διαφορετικούς, ίσως, από τους σημερινούς, όρους. Από τη στιγμή, μάλιστα, που ο Γερμανός σοσιαλδημοκράτης προβάλλει και ως σημαίνον στέλεχος του ΚΕΑ, αναδεικνύονται προφανώς και τα όρια του ριζοσπαστισμού και του νέου ...ευρωπαϊκού πολιτικού φορέα. Αυτά τα όρια μπορούν και φτάνουν μέχρι το ...σκανδιναβικό μοντέλο, το οποίο όμως εκθειάζουν και σκληροί νεοφιλελεύθεροι, οι οποίοι επίσης παρουσιάζουν τη Φινλανδία - μαζί με την Ιρλανδία - σαν πρότυπα ανάπτυξης...

Από την άποψη αυτή «πολιτογραφούνται» και ως μια χρυσή - μελλοντική ίσως - εφεδρεία, η οποία θα είναι έτοιμη να ενεργοποιηθεί, αν τα σημερινά πολιτικά σχήματα σκαλώσουν. Και τέτοιες «αριστερές» πολιτικές δυνάμεις στις σημερινές συνθήκες, όπου το κυρίαρχο πολιτικό σκηνικό δέχεται αλλεπάλληλα πλήγματα και κλυδωνισμούς, ίσως στο βάθος του χρόνου αποδειχθούν πολύτιμες... Πολύτιμες οπωσδήποτε, όχι για την εργατική τάξη και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα της Ευρώπης, πολύτιμες, φυσικά, για το μεγάλο κεφάλαιο και τη διατήρηση του καπιταλιστικού συστήματος.

Το έργο αυτό το έχουμε ξαναδεί να διαδραματίζεται στο παρελθόν, τόσο επί ελληνικού, όσο και επί ευρωπαϊκού εδάφους. Υπάρχει ήδη συσσωρευμένη εμπειρία για το πώς πολιτικοί σχηματισμοί με θολά «αριστερά» αιτήματα («ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός»!) μετατρέπονται εν μια νυκτί σε σκληρούς διαχειριστές των συλλογικών συμφερόντων του κεφαλαίου. Το ωραίο της υπόθεσης είναι ότι στο τέλος των εργασιών του συνεδρίου τους, στόλισαν τις «ροζ» αναζητήσεις τους και με τον Υμνο της Διεθνούς...