Αντιπροσωπευτικές δημιουργίες από όλες τις θεματικές ενότητες του ζωγραφικού έργου της Αλίκης Βενιέρη - Σκουλικίδη, φιλοξενούνται στην έκθεση που εγκαινιάζεται την Τετάρτη (7.30 μ.μ.) στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων «Μελίνα» (Ηρακλειδών και Θεσσαλονίκης, Θησείο). Η ενδιαφέρουσα αυτή παρουσίαση ξεκινά από τις πρώιμες νεκρές φύσεις του 1958, όπου είναι σαφής η αφαιρετική ματιά των πραγμάτων και φτάνει έως το τελευταίο της έργο που εμπνέεται από το δράμα του Ιράκ. Ενδιάμεσοι σταθμοί, οι ενότητες: «Θαλασσινά δοκίμια», «Δίκυκλα πρελούδια», «Αθλητικοί συνειρμοί», «Μουσικές αποχρώσεις», «Μυθοπλασίες», «Ελεγείο στην άνοιξη»..., θέματα που επανήλθαν τα τελευταία χρόνια στη ζωγραφική της, ιδωμένα με μια πιο «φρέσκια» εικαστική ματιά.

Οπως σημειώνει ο Στέλιος Λυδάκης στον καλαίσθητο δίγλωσσο κατάλογο που συνοδεύει την έκθεση: «Το έργο της ανεπιφύλακτα εντάσσεται στις μετασεζανικές, αφαιρετικές προσπάθειες, που τείνουν στον περιορισμό της έκφρασης σε ουσιώδη σχήματα και χρώματα, ενώ αξιοποιούνται οι χρωματικές ματιέρες σε έναν ύψιστο βαθμό... Η μακρά πορεία της Αλίκης Βενιέρη - Σκουλικίδη στη ζωγραφική της μεταπολεμικής Ελλάδας παρουσιάζει μια εξαιρετική συνοχή και συνέπεια. Εντάσσεται στους καλλιτέχνες εκείνους, που αντιμετώπισαν την πραγματικότητα ως ένα ακατάπαυστο γίγνεσθαι, όπου ο παράγων χρόνος αποτελεί μια επιπλέον διάσταση. Κατάφερε να κρατήσει σταθερό το βήμα σε έναν κόσμο που μεταλλάσσεται πολύ γρήγορα και όπου ο πλουραλισμός των εικαστικών θέσεων και απόψεων αποκαλύπτεται χαώδης».

«Η επιλογή των θεμάτων της», καταλήγει ο Στ. Λυδάκης, «ανταποκρίθηκε στην προσωπική της άποψη του φευγαλέου και του ασταθούς, που πρώτος διέγνωσε ο Ηράκλειτος και στην άποψη που συμπυκνώνεται στο "vita somnium breve" (η ζωή είναι ένα βραχύ όνειρο). Κάτι συλλαμβάνει και συγκρατεί κανείς από τη συνεχή ροή των πάντων, που τελικά μοιάζουν με μια ονειρική ανάμνηση».