Η κυβέρνηση της ΝΔ έχει καταστήσει σαφές ότι η πολιτιστική κληρονομιά, κυρίως τα μνημεία και οι αρχαιολογικοί χώροι, αποτελούν πεδία άσκησης «επιχειρηματικής δραστηριότητας», δηλαδή κερδοσκοπίας.

Οι «ασκοί» άνοιξαν, ήδη, επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ. Δεν πάει πολύ καιρός από τα «πονήματα» περί «πολιτιστικών βιομηχανιών», που κατέθεταν οι ευρωβουλευτές του ΠΑΣΟΚ στο πλαίσιο της αντιδραστικής πολιτικής για τον πολιτισμό της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αλλωστε, το πρώτο μεγάλο «κύμα» εδραίωσης της ιδιωτικοοικονομικής αντίληψης για τη διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς έγινε με τη δημιουργία ΝΠΙΔ «παρά» και «υπό» του υπουργείου Πολιτισμού επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ.

Το «κύμα» παραχωρήσεων σημαντικών μνημείων και αρχαιολογικών χώρων για «τραπεζώματα» ή για διαφημιστικό «υλικό» πολυεθνικών εταιριών (Ακρόπολη, Στοά Αττάλου, Ναός Ποσειδώνα στο Σούνιο κ.ά.), που γνωρίσαμε πριν από μερικούς μήνες από την κυβέρνηση της ΝΔ, αποτελεί, δυστυχώς, μόνο την αρχή για την πλήρη εμπορευματοποίηση της πολιτιστικής κληρονομιάς. Ηδη, το κεφάλαιο, που δραστηριοποιείται στον τουριστικό τομέα, «αξιώνει»(!) τη χρήση αρχαιολογικών περιοχών για την ανάπτυξη του λεγόμενου «συνεδριακού» τουρισμού, ενώ ο αρχαιολογικός χώρος της Ολυμπίας και το αρχαίο στάδιό της έχει παραδοθεί και επισήμως στις πολυεθνικές - «χορηγούς» του στίβου για την οργάνωση επαγγελματικών αθλητικών συναντήσεων.

Τα παραπάνω είναι μόνο τα πιο κραυγαλέα παραδείγματα, αφού στο εξής τα πράγματα θα γίνουν ακόμη πιο επικίνδυνα, δεδομένου ότι η κυβέρνηση επιχειρεί να ενισχύσει και νομοθετικά αυτήν την πολιτική. Το σχέδιο νόμου για το νέο Οργανισμό του υπουργείου Πολιτισμού αποσπά από την Αρχαιολογική Υπηρεσία «φιλέτα» για το κεφάλαιο, όπως τα μεγαλύτερα και σημαντικότερα μουσεία της χώρας, τα οποία τα μετατρέπει, προς το παρόν, σε Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, αλλά οι πάντες γνωρίζουν πως αυτό είναι το πρώτο «βήμα» της πλήρους ιδιωτικοποίησής τους. Αλλωστε, με τον ίδιο Οργανισμό, γιγαντώνεται η «χορηγία» και καθίσταται σαφές πως τα μουσεία αυτά θα έχουν «πλήρη οικονομική αυτοτέλεια». Δηλαδή, πλήρη παράδοση στο κεφάλαιο. Ολα αυτά, σε συνδυασμό με τη συνεχιζόμενη «αποψίλωση» της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, μέσω των μαζικών απολύσεων συμβασιούχων.