«Ποια είναι η πιθανότητα η Κούβα να αποκτήσει δημοκρατικό τρόπο διακυβέρνησης την επόμενη χρονιά; Η πιθανότητα να συμβεί αυτό έμοιαζε απόμακρη πριν μερικά χρόνια. Ομως η κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης έδειξε καθαρά ότι οι κομμουνιστικές κυβερνήσεις μπορεί να διαλυθούν».

*

«Το μέλλον της Κούβας μοιάζει να είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τον Φιντέλ Κάστρο, ένα χαρισματικό ηγέτη που κυβερνά τη χώρα από το 1959. Γερνάει όμως. Θα πρέπει τελικά να εγκαταλείψει το πόστο του, ίσως και λόγω της επιδείνωσης της υγείας του. Ετσι, η πιθανότητα δημοκρατικής μεταρρύθμισης στην Κούβα εξαρτάται από την υγεία του Κάστρο...».

*

«Δεδομένης της προχωρημένης ηλικίας του Κάστρο και του πεπερασμένου της ανθρώπινης ζωής, μπορεί κανείς να εκτιμήσει την πιθανότητα να επιδεινωθεί η υγεία του στο 20%. Αν αυτό συμβεί, θα πρέπει να γίνει κυβερνητική αλλαγή».

*

«Η ολική πιθανότητα της δημοκρατικής μεταρρύθμισης στην Κούβα μπορεί να υπολογιστεί ως εξής: (σ.σ.: Ακολουθεί ένας αυθαίρετος μαθηματικός τύπος όπου Δ = η δημοκρατική μεταρρύθμιση στην Κούβα και Κ = η επιδείνωση της υγείας του Κάστρο). Το αποτέλεσμα, σύμφωνα με την ...εξίσωση, είναι τέτοιο ώστε «η υποκειμενική εκτίμηση του ειδικού για την πιθανότητα να υπερισχύσει η δημοκρατική μεταρρύθμιση στην Κούβα την επόμενη χρονιά είναι 16%».

***

Αυτό το ...απάνθισμα είναι από το βιβλίο με τίτλο «Ορθολογική Λήψη Αποφάσεων»(;!) με συγγραφέα τον Αμερικανό Andrew Lang Golub. Με το εν λόγω βιβλίο - που είχε την υπομονή να το ξεφυλλίσει και να μας ενημερώσει ο ανταποκριτής του «Ρ» στην Πάτρα Νίκος Τσακανίκας - δε θα ασχολούμασταν ποσώς. Αλλωστε, έχουν γραφτεί και πιο εμετικά. Εντούτοις, εδώ υπάρχει μια βασική παράμετρος: Το συγκεκριμένο βιβλίο διδάσκεται στο ΤΕΙ Πάτρας (!), στο Τμήμα Επιχειρηματικού Σχεδιασμού και Πληροφοριακών Συστημάτων. Μάλιστα, την «επιστημονική» επιμέλεια έχει ο Ιωάννης Μητρόπουλος, διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Πατρών στην Επιχειρησιακή Ερευνα.

*

Αυτή, λοιπόν, η ...μπουρδολογία σερβίρεται ως επιστημονική γνώση στους σπουδαστές και της χώρας μας μέσα από τα Ανώτερα Ιδρύματα.

***

Το ότι η Κούβα αποτελεί καρφί στο μάτι του αμερικανικού ιμπεριαλισμού σίγουρα δε συνιστά είδηση. Πολύ περισσότερο όταν εδώ και 46 χρόνια συνεχίζεται με αμείωτη ένταση το εμπάργκο, οι εγκληματικές δολιοφθορές στις υποδομές της χώρας και παράλληλα το «έργο» της CIA «διανθίζεται» από αμέτρητες απόπειρες δολοφονίας σε βάρος του Φ. Κάστρο. Ούτε και το γεγονός ότι οποιαδήποτε συνδρομή από οποιονδήποτε είναι ευπρόσδεκτη από τις ΗΠΑ (και αξιολογείται αναλόγως) είναι κάτι καινούριο.

Στα πλαίσια αυτά, πάντως, δεν μπορεί παρά να προκαλεί οργή ότι αυτό το είδος άθλιας προπαγάνδας - για λογαριασμό των ΗΠΑ - προωθείται από καθηγητές Πανεπιστημίου, με τις ευλογίες του υπουργείου Παιδείας, μέσα στα σχολεία και στα ανώτερα και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της Ελλάδας!

*

Η ευθύνη του υπουργείου Παιδείας είναι τεράστια από τη στιγμή που επιτρέπει να διδάσκονται τέτοια χυδαία και αντιεπιστημονικά περιττώματα που καμιά σχέση δεν έχουν με την εκπαίδευση και την επιστήμη. Που στο όνομα του αντικομμουνισμού και της ιδεολογικής τρομοκρατίας βάλλει με τέτοιο πρωτόγονο τρόπο όχι εναντίον του Κάστρο αλλά ενός ολόκληρου λαού, του κουβανικού.

*

Ολα αυτά, προφανώς, είναι συμβατά με την ιδεολογία της κ. Μ. Γιαννάκου, που φαίνεται ζήλεψε τη «δόξα» του Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος ως υπουργός Εξωτερικών είχε προβεί σε δήλωση κατά της έλευσης του Κάστρο στην Ελλάδα ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων. Αλλωστε, η κυρία υπουργός Παιδείας δεν ξαφνιάζει με τις «παιδαγωγικές» της αντιλήψεις, αφού είναι νωπή ακόμα εκείνη η δήλωσή της πως τα απελευθερωτικά κινήματα έχουν κάτι από «τρομοκρατία»!

***

ΥΓ (1): Δεν είναι τυχαίο ότι η προσπάθεια της άρχουσας τάξης, πάντα και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, είναι να παρέμβει με κάθε τρόπο στη συνείδηση της νεολαίας και να την απονευρώσει από οποιαδήποτε προσπάθεια αμφισβήτησης του καπιταλιστικού συστήματος. Στην προκειμένη περίπτωση έχουμε μια κραυγαλέα απόδειξη για το ρόλο της Παιδείας ως οργάνου ταξικής κυριαρχίας.

*

ΥΓ (2): Ακούγεται αστείο, αλλά εκεί στις ΗΠΑ, ένας εύκολος τρόπος για να αναδειχτεί και να ανελιχθεί κανείς σε υψηλές βαθμίδες της πολιτικής και πανεπιστημιακής κοινότητας είναι να κατασκευάζει ευφάνταστα σενάρια ανατροπής της Κούβας. Το γελοίο είναι ότι στην Ελλάδα, στο κράτος της «σεμνότητας» και της «ταπεινότητας», κάποιοι ζήλεψαν και προσπαθούν να μιμηθούν και την πρακτική και τη δόξα των ...συναδέλφων τους. Εύγε!