Τρίτη 27 Σεπτέμβρη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Αυτοί που φοβούνται τις εξελίξεις

Το τελευταίο διάστημα μια σειρά εξελίξεων στον ευρωπαϊκό χώρο, όπως το «όχι» στο «ευρωσύνταγμα» από τα δημοψηφίσματα σε Γαλλία και Ολλανδία, τ' αποτελέσματα των εκλογών στη Γερμανία, δίνουν αφορμές σε διαφόρους αριστερολογούντες, για μια φιλολογία, για πολιτικές εκτιμήσεις και συμπεράσματα, που περισσότερο υπηρετούν τις πολιτικές σκοπιμότητες αυτών που τα διατυπώνουν, παρά αποτελούν μια σοβαρή εκτίμηση της κατάστασης.

Πάνω σε ορισμένες, κατ' αρχήν θετικές εξελίξεις, όπως είναι η έκφραση της λαϊκής δυσαρέσκειας σε ευρωπαϊκές χώρες, προσπαθούν να στήσουν ένα οικοδόμημα με παλιά υλικά, αυτά της σοσιαλδημοκρατίας και του οπορτουνισμού. Προς επιβεβαίωση προσθέτουν και ισχυρή δόση «κριτικής» στο ΚΚΕ, στο οποίο χρεώνουν, μέσω αρθρογραφίας στον Τύπο, «φόβο μπροστά στις εξελίξεις» και γενικά προσπαθούν να κόψουν και να ράψουν τις εξελίξεις στα μέτρα τους, φθάνοντας μάλιστα και στο σημείο να συμπεράνουν ότι δικαιώνεται πανευρωπαϊκά ...ο ΣΥΝ!!!

Είναι γεγονός πως σε ευρωπαϊκό επίπεδο, δυνάμεις που αυτοπροσδιορίζονται ως αριστερές προσπαθούν να προλάβουν και να χειραγωγήσουν τις εξελίξεις, που αργά ή γρήγορα θα έρθουν. Από κοντά και οι αντίστοιχες δυνάμεις που δρουν στην Ελλάδα. Εξάλλου, η πολιτική πρακτική της σοσιαλδημοκρατίας πάντα κινούνταν στο χώρο της αναζήτησης τρόπων συμμετοχής στη διαχείριση του καπιταλιστικού συστήματος. Οταν, δε, αυτό δεν ήταν στην ημερήσια διάταξη επιδίωκε να συγκρατεί τις εξελίξεις εντός των ορίων του συστήματος, το οποίο με κάθε ευκαιρία εξωράιζε.

Σήμερα, οι εκτιμήσεις που διατυπώνονται για τις συγκεκριμένες εξελίξεις περιέχουν εκτός από τα στοιχεία της υπερβολής και της αφέλειας και μεγάλη δόση σκοπιμότητας και αποπροσανατολισμού. Εμφανίζονται, με έναν τελείως επιφανειακό τρόπο, να πανηγυρίζουν για τα εκλογικά αποτελέσματα στη Γερμανία και αμέσως τα συμπεράσματά τους στρέφονται σε αυτό που είναι η στρατηγική τους, δηλαδή προσπαθούν να αποδείξουν ότι ήρθε η ώρα να μπουν στο παιχνίδι της συνδιαχείρισης. Δείχνουν να ξεχνούν τ' αποτελέσματα της «συνεργασίας», σε κυβερνητικό επίπεδο, π.χ., του Σοσιαλιστικού και του Κομμουνιστικού Κόμματος Γαλλίας. Αποδείχτηκε «φτερό στον άνεμο» τόσο για το γαλλικό λαό όσο και για τα ίδια αυτά κόμματα.

Το όλο θέμα, όμως, είναι ζήτημα προσανατολισμού και στρατηγικής. Πράγματι, η έκφραση λαϊκής δυσαρέσκειας στις πολιτικές τόσο του Σοσιαλδημοκρατικού, όσο και του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας και αντίστοιχα για εδώ στην Ελλάδα, στις πολιτικές ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, είναι θετικό γεγονός, όπως θετική είναι και η αμφισβήτηση στο καπιταλιστικό, μονοπωλιακό οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που εκφράστηκε με τα «όχι» στο «ευρωσύνταγμα». Είναι, όμως, μόνο ένα πρώτο βήμα, μια καλή αρχή που επιβεβαιώνει μια ενεργοποίηση των λαϊκών δυνάμεων, της οποίας, ωστόσο, η κατεύθυνση θα κριθεί στην πορεία.

Αυτή η πορεία, για να έχει μέλλον και προοπτική υπέρ των λαϊκών συμφερόντων, ώστε η θέση των εργαζομένων να βελτιώνεται, πρέπει να οδηγεί σε μια ξεκάθαρη αντιιμπεριαλιστική, αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση και να συμβάλλει στη συγκρότηση ενός αγωνιστικού πόλου, ενός κοινωνικοπολιτικού μετώπου που θα θέτει το ζήτημα της λαϊκής εξουσίας. Αυτό λέει το ΚΚΕ. Εάν κάποιοι ενοχλούνται, αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα...


Κυριάκος ΖΗΛΑΚΟΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ