Σε παρόμοια σημειώματα, έχουμε υπογραμμίσει το πόσο σημαντικό είναι ένας παίκτης, να καταλαμβάνει το κέντρο της σκακιέρας και με αυτό τον τρόπο να κυριαρχεί στον γύρω απ' αυτό χώρο. Εκτός όμως, από το κέντρο «δ4-δ5-ε5-ε4-δ4», υπάρχουν ακόμη δύο τετράγωνα για τον κάθε παίκτη, που είναι εξίσου σημαντικά μόνον τότε, όταν αυτά τα καταλάβει ένας ίππος.

Τα τετράγωνα αυτά είναι τα «ζ5» και «γ5» για τα λευκά και τα αντίστοιχα «ζ4» και «γ4» για τα μαύρα. Αν στα τετράγωνα αυτά ο παίκτης κατορθώσει να τοποθετήσει ένα Ιππο, τότε συνήθως αποκτά κάποιο πλεονέκτημα που φέρνει τον αντίπαλο σε δύσκολη θέση και ίσως φθάσει και στη νίκη. Ας θυμηθούμε τις βαριάντες, τόσο στη Σικελική άμυνα, όπου τα μαύρα επιδιώκουν να φέρουν τον ίππο τους στο «γ4», όσο και στην Ισπανική, όπου τα λευκά προσπαθούν με τον ίππο τοποθετημένο στο «ζ5» να δημιουργήσουν αποτελεσματική επίθεση.

Ενας ίππος, που έκανε κατάληψη ενός τέτοιου τετραγώνου, αξίζει πολλά! Το στρατηγικό πλεονέκτημα πρέπει να γίνει μεγαλύτερο, γι' αυτό δεν αλλάζουμε εύκολα αυτό το κομμάτι παρά μόνο όταν έρθει η κατάλληλη ώρα.

Ενα τέτοιο παράδειγμα μετατροπής ενός πλεονεκτήματος σ' ένα άλλο ακόμη μεγαλύτερο, βλέπουμε στο διάγραμμα του κειμένου αυτού, από παρτίδα των μεγάλων πρωταθλητών κόσμου Ρόμπερτ Φίσερ - Τιγκράν Πετροσιάν. Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα που επιδίωξε ο Φίσερ και τελικά κατόρθωσε, ήταν η κατάληψη της 7ης γραμμής με τους δύο πύργους. Η παρτίδα συνεχίστηκε με 22. ΙχΑ ΠχΙ 23. Πγ1 Πδ6 24. Πγ7 Ιδ7 25. Πε2 η6 26. Ρζ2 θ5 27. ζ4 θ4 28. Ρζ3 ζ5 29. Ρε3 δ4 + 30. Ρδ2 Ιβ6 31. Πεε7 Ιδ5 32. Πζ7 + Ρε8 33. Πβ7 Ιχβ4 34. Αγ4 και 1-0!