Ο ρόλος του επίσημου ιερατείου στην ιστορική διαδρομή του ελληνικού κράτους είναι καταγεγραμμένος, ήδη, από την πρώτη στιγμή που εκδηλώθηκε η προσπάθεια για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού. Αλλοτε μέσω της αποσιώπησης, άλλοτε μέσω της διαστρέβλωσης και άλλοτε μέσω της χρησιμοποίησης σαν «ασπίδα» των αγωνιστών - κληρικών (όπως ο Παπαφλέσσας για παράδειγμα), οι πλαστογράφοι προσπαθούν να «καθάρουν» την Εκκλησία από τα ανομήματά της. Μάταια... Η ιστορική αλήθεια είναι αμείλικτη. Και η Ιστορία γράφει ότι το ιερατείο έφτασε στο σημείο να αφορίσει (!) μέχρι και την Επανάσταση του 1821...

Ας πάρουμε μια γεύση από αυτό το αιώνιο για την Εκκλησία άγος: Το Μάρτη του 1821 το κίνημα του Υψηλάντη και του Σούτσου έχει ξεδιπλωθεί στη Μολδοβλαχία. Το ιερατείο, θέλοντας να διατηρήσει τα προνόμιά του και να ευχαριστήσει το σουλτάνο, συσκέπτεται και υπό την καθοδήγηση του πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄ αποφασίζει, ότι:

«... αμφότεροι (Υψηλάντης και Σούτσος) αλαζόνες και δοξομανείς, ή μάλλον ειπείν ματαιόφρονες εκήρυξαν του γένους την ελευθερίαν και με τη φωνήν αυτήν εφείλκυσαν πολλούς των εκεί κακοήθεις και ανοήτους (...) έγινε γνωστή εις το πολυχρόνιον κράτος η ρίζα και η βάσις όλου αυτού του κακοήθους σχεδίου. Με τοιαύτας ραδιουργίας εσχημάτισαν την ολεθρίαν σκηνήν οι δυο ούτοι και τούτων συμπράκτορες φιλελεύθεροι, μάλλον δε μισελεύθεροι, και επεχείρησαν έργον μιαρόν, θεοσταγές και ασύνετον, θέλοντες να διακηρύξωσι την άνεσιν και ησυχίαν των ομογενών μας πιστών ραγιάδων της κραταιάς βασιλείας (...) Αντί λοιπόν φιλελευθέρων εφάνησαν μισελεύθεροι, και αντί φιλογενών και φιλοθρήσκων εφάνησαν μισογενείς, μισόθρησκοι και αντίθετοι, διοργανίζοντες, φευ, οι ασυνείδητοι με τα απονενοημένα κινήματά των την αγανάκτισιν της ευμενούς κραταιάς βασιλείας (...)».

Και οι εκπρόσωποι του... Θεού φτάνουν στο διά ταύτα και «παραγγέλλουν»:

«Διά τούτο προκαταλαμβάνοντες εκ προνοίας εκκλησιαστικής, υπαγορεύομεν πάσιν υμίν τα σωτήρια, και γράφοντες μετά των περί ημάς ιερωτάτον συνδελφών, του Μακαριοτάτου Πατριάρχου των Ιεροσολύμων, των εκλαμπροτάτων και περιφανεστάτων προυχόντων του γένους (...) συμβουλεύομεν και παραινούμεν και εντελλόμεθα και παραγγέλλομεν πάσιν υμίν τοις κατά τόπον αρχιερεύσι, τοις ηγουμένης των ιερών μοναστηρίων, τοις ιερεύσι των εκκλησιών, τοις πνευματικοίς πατράσι και ενοριών, τοις προεστώσι και ευκατάσταταις των κωμοπόλεων και χωρίων και πάσι απλώς τοις κατά τόπον προκρίτοις, να διακηρύξητε την απάτην των ειρημένων κακοποιών και κακόβουλων ανθρώπων και να τους αποδείξητε και να τους στηλιτεύσητε πανταχού (...) Εκείνους δε τους ασεβείς πρωταιτίους και απονενοημένους φυγάδας και αποστάτας ολεθρίους να τους μισήτε και να τους αποστρέφεστε και διανοία και λόγω, καθότι και η εκκλησία και το γένος τους έχει μεμισημένους, και επισωρεύει κατ' αυτών τας παλαμναιοτάτας και φρικωδεστάτας αράς: ως μέλη σεσηπότα, τους έχει αποκεκομμένους της καθαράς και υγιαινούσης χριστιανικής ολομελείας. Ως παραβάται δε των θείων νόμων και κανονικών διατάξεων... αφορισμένοι υπάρχειεν και κατηραμένοι και ασυγχώρητοι και μετά θάνατον (...)».

Ο αφορισμός, εκτός από την υπογραφή του πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, φέρει την υπογραφή του μητροπολίτη Ιεροσολύμων, καθώς και, μεταξύ άλλων, των μητροπολιτών Καισαρείας, Νικομήδειας, Δέρκων, Ανδριανουπόλεως, Βιζύης, Σίφνου, Ηρακλείας, Νικαίας, Θεσσαλονίκης, Βέροιας, Διδυμότειχου, Βάρνης, Φαναρίου, Ναυπάκτου Χαλκηδόνος, Τυρνάβου...