Του Γιάννη Δερμεντζόγλου από τον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ»

Αριστεροί ευρωπαϊστές εναντίον όποιου δεν αντιλαμβάνεται την καπιταλιστική Ευρώπη ως μονόδρομο ισχυρίζονται ότι, αν καταψηφιστεί το «ευρωσύνταγμα», φτάνει η συντέλεια του κόσμου.

Φυλακές, σε ρόλο ναού της ελευθερίας, εξασφαλίζουν άλλοθι σε φυλακές όπου κυριαρχεί «κοινωνικός διάλογος» με πρόγραμμα.

Στη μέση μια έγκυος, που απολύθηκε, γιατί, κατά παράβαση μιας κατάστασης «συμβατής με τη φυσιολογική και κοινωνική ζωή», είχε την ατυχία να έχει επιπλοκές στην εγκυμοσύνη της.

Η ανταγωνιστικότητα πάνω απ' όλα: Ανθρώπινα γονίδια σε φυτά «Φρανκενστάιν» υπόσχονται τρελά κέρδη στη βιομηχανία τροφίμων και δίνουν ένα θαυμαστό παράδειγμα επιστημονικής έρευνας, που ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της αγοράς. Κάτι τέτοια διαβάζει η υπουργός Παιδείας και οδεύει προς την επόμενη Σύνοδο των υπουργών Παιδείας της ΕΕ, με ενισχυμένη, και από τον «κοινωνικό διάλογο», τη θέση της ότι εκπαίδευση που δεν υπακούει στις ανάγκες της αγοράς δεν είναι εκπαίδευση.

Κατά τ' άλλα, ο συνήθης Γκαργκάνας στο συνήθη ρόλο. Με μικρή λεπτομέρεια το γεγονός ότι όσα λέει δεν είναι τίποτα άλλο από αυτά που με όρους «κοινωνικού διαλόγου» έχουν συναποφασίσει χρόνια τώρα όλοι μαζί αυτοί, που σήμερα εμφανίζονται, δήθεν, με διαφορετικούς ρόλους.

Να θυμίσουμε πως η Λευκή Βίβλος, με την οποία άρχισε το ξήλωμα του 8ωρου, πήρε έγκριση από την ΟΚΕ; Πως η υπογραφή κάποιων από τους σημερινούς «διαφωνούντες» του ΣΥΝ υπάρχει κάτω από όλες τις εγκρίσεις που έχει δώσει η ΟΚΕ;

Εχουν κάνει επάγγελμα την υπεράσπιση της απάτης του «κοινωνικού διαλόγου» και το τράβηγμα της ουράς τους απέξω, μόλις εξασφαλίσουν ότι έχει γίνει η ζημιά. Μόλις πρόσφατα, στον προηγούμενο «κοινωνικό διάλογο» για την Παιδεία, αφού πρώτα τον νομιμοποίησαν, στη συνέχεια αποχώρησαν, γιατί δεν υπήρχε πρόγραμμα. Διατηρώντας ακέραιη τη συμφωνία τους με αυτό που διακηρύσσει ο Αναλυτής του ΣΕΒ, ότι η ΟΚΕ έχει αποστολή τη διατήρηση της «κοινωνικής συνοχής», μιλούν για κακή χρήση της ΟΚΕ. Πειράζει, που οι εργάτες έχουν συμφέρον ακριβώς από τη διάρρηξη αυτής της «κοινωνικής συνοχής»;