Τετάρτη 27 Απρίλη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ωμή καταλήστευση

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τα κέρδη των Ελλήνων εφοπλιστών ανέρχονται ετησίως σε αρκετές δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ. Παρ' όλ' αυτά, όμως, η κυβέρνηση αποφάσισε να επιδοτήσει τις ασφαλιστικές τους εισφορές στο ΝΑΤ. Το μέτρο - όπως ανακοίνωσε προχτές ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας στην Εκτελεστική Επιτροπή της ΠΝΟ - θα ξεκινήσει από τα κρουαζιερόπλοια και θα επεκταθεί σταδιακά σε όλες τις κατηγορίες πλοίων. Κι αν αμφιβάλετε, για το τι μόλις διαβάσατε, το επαναλαμβάνουμε: Οι εφοπλιστές θα εισπράττουν από τον κρατικό προϋπολογισμό - δηλαδή από τα λεφτά των φορολογουμένων - το σύνολο των ποσών που πληρώνουν στο ΝΑΤ ως ασφαλιστικές εισφορές.

Το νέο κυβερνητικό μέτρο είναι σκανδαλωδώς προκλητικό, για δυο κυρίως λόγους: Πρώτον, γιατί αποτελεί μια ακόμη και, μάλιστα, ωμή πράξη καταλήστευσης των λαϊκών στρωμάτων, προς όφελος της εφοπλιστικής πλουτοκρατίας, που δε γνωρίζει τι και πού τα έχει. Πόσο μάλλον, όταν την ίδια στιγμή, οι κυβερνώντες κλαίγονται για τα άδεια κρατικά ταμεία, τα δημοσιονομικά ελλείμματα και τις «μαύρες τρύπες». Και δεύτερον, γιατί το συγκεκριμένο μέτρο αποτελεί «προμήνυμα» των γενικότερων κυβερνητικών προσανατολισμών. Οι εργαζόμενοι και όχι μόνον οι ναυτεργάτες, ας πάρουν τα μέτρα τους...

Δεν τρώει κουτόχορτο ο κόσμος

Προφανώς, τόσο οι κυβερνώντες, όσο και αρκετές «θεραπαινίδες» τους στο χώρο των ΜΜΕ, νομίζουν πως ο κόσμος τρώει κουτόχορτο. Αλλιώς, δεν εξηγείται...

Για υποχώρηση της ΕΕ και μεγάλη επιτυχία της κυβέρνησης μιλούσαν, χτες, επειδή - όπως δείχνουν τα δεδομένα - η Κομισιόν δε θα βάλει ευθέως θέμα αλλαγής του Ελληνικού Συντάγματος, αλλά θα απαιτήσει την αλλαγή μόνο του νόμου περί «βασικού μετόχου», έτσι ώστε ο τελευταίος να γίνει συμβατός με το ευρωενωσιακό Δίκαιο.

Μα, πού είδανε την υποχώρηση της μιας και την επιτυχία της άλλης; Εχουν μήπως και την παραμικρή αμφιβολία ότι η Κομισιόν θα ζητήσει τόσες αλλαγές, που θα κάνουν τον προαναφερόμενο νόμο χειρότερο κι από τον αντίστοιχο του ΠΑΣΟΚ, για τον οποίο η ίδια η ηγεσία της ΝΔ έχει πει ότι καταστρατηγούσε και δεν εφάρμοζε στο ελάχιστο τη σχετική συνταγματική επιταγή; Επομένως, για ποια υποχώρηση της ΕΕ και ποια επιτυχία της κυβέρνησης μιλάνε; Επειδή, τελικά, θα γίνει ένας νόμος, ο οποίος θα βρίσκεται σε ευθεία αντίθεση με όσα προβλέπει το σχετικό άρθρο του Συντάγματος; ΄Η, μήπως, αυτό και μόνο το γεγονός δεν προδιαγράφει και την τύχη του τελευταίου;

Ο τοκετός των ... ασφαλίστρων

Κι ακόμη δεν έχουμε δει τίποτε. Τα περισσότερα είναι μπροστά μας. Μιλάμε, για την πολιτική της πολύμορφης εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης της Υγείας - όπως και άλλων τομέων - τόσο των προηγούμενων, όσο και των νυν κυβερνώντων. Μια πολιτική, που μετατρέπει ραγδαία το δικαίωμα στην Υγεία σε εμπόρευμα και αντικείμενο κερδοσκοπίας, τους γιατρούς σε εμπόρους - κερδοσκόπους και τους όποιους έχοντες ανάγκη σε πελάτες. Κι όποιοι έχουν να πληρώσουν, έχει καλώς. Αν όχι, τότε αλίμονό τους...

Το παρακάτω, το διαβάσαμε στο «Παρόν της Κυριακής». Το ΔΣ του μαιευτηρίου «Μητέρα» ενημέρωσε τους γιατρούς για τη συμφωνία του πρώτου με την ασφαλιστική ALICO AIG Life, σχετικά με ένα συνδυασμένο νοσοκομειακό και αποταμιευτικό πρόγραμμα, με γνώμονα - όπως γράφει - «την αύξηση των εσόδων της εταιρίας και τη μεγιστοποίηση των εισοδημάτων των ιατρών μας».

Με άλλα λόγια, ζητά από τους γιατρούς να μετατραπούν σε ντίλερς της ασφαλιστικής εταιρίας. Κι όπως γράφει το «Παρόν», όσοι προωθήσουν «τέτοιου είδους ασφάλιση στο ΜΗΤΕΡΑ, με το ειδικό πρόγραμμα, η ασφαλιστική θα δίνει για κάθε κεφάλι 190 ευρώ, εκ των οποίων τα 100 θα πηγαίνουν στο γιατρό που έκανε την ασφάλιση»...

Χρειάζεται, άραγε, να σημειώσουμε ότι δεν υπάρχει καμιά διασφάλιση της υγείας, όταν το κέρδος και το κυνηγητό του βάζουν βαριά τη σφραγίδα τους;

Ιδού, λοιπόν, παραδείγματα λαμπρά για τον ψευτοδιάλογο περί του Ασφαλιστικού που αρχίζει σήμερα.

Αδιανόητο...

Είναι αδύνατο. Μπορεί να μην έκανε οτιδήποτε χτες ο κ. Κούγιας; Δεν μπορεί, κάτι θα έκανε. Τουλάχιστον, θα ξύπνησε το πρωί, θα έφαγε το μεσημέρι, με κάποιους θα κουβέντιασε στη διάρκεια της μέρας. Αν δεν κάνουμε λάθος, όμως, δεν ακούσαμε τίποτε το σχετικό στα χτεσινοβραδινά τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων. Μα, γίνεται, ρε παιδιά, δελτίο ειδήσεων χωρίς Κούγια; Ακόμη κι αν δεν έκανε χτες απολύτως τίποτε, θα μπορούσατε να του ζητήσετε τη γνώμη του για τον «κοινωνικό διάλογο». Κάτι θα είχε να πει και να συμβάλλει, τέλος πάντων και αυτός στην όλη υπόθεση...

Τα βρώμικα...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΟ «ΞΕΠΛΥΜΑ» βρώμικου χρήματος ανακοίνωσε η κυβέρνηση και μάλιστα κάνει λόγο για ...άρση του φορολογικού απορρήτου! Για ποιο ακριβώς βρώμικο χρήμα, όμως, μιλάνε;

Μήπως, για τα «επαναπατρισθέντα κεφάλαια», τα οποία - σύμφωνα με το νόμο που ψήφισαν πέρσι το καλοκαίρι - φορολογούνται μόλις με 3% εάν έλθουν στην Ελλάδα και μάλιστα χωρίς κανέναν έλεγχο;

Μήπως για τα κεφάλαια που εμπλέκονται με τις περίφημες «οφ σορ» εταιρίες, οι οποίες ως γνωστόν έχουν τεθεί υπό την προστασία της ΕΕ ως «ευρωπαϊκές εταιρίες» και δεν μπορούν να ελεγχθούν από κανέναν προς χάριν της επιχειρηματικότητας;

Μήπως για τα χρήματα που είναι δυνατόν να διακινηθούν μέσω των δαιδαλωδών διαδρόμων του πλήρως απελευθερωμένου και ανεξέλεγκτου τραπεζικού συστήματος ή για όσα μπορούν να «ξεπλυθούν» ωραιότατα σε επιχειρήσεις, όπως τα ιδιωτικά καζίνο;

Για το βρώμικο (πραγματικά βρώμικο) χρήμα, που προκύπτει από την ανασφάλιστη εργασία κυρίως αλλοδαπών εργατών και άλλα τέτοια πράγματα, φυσικά ούτε λόγος στο κυβερνητικό νομοσχέδιο που ανακοινώθηκε.

ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ έναρξη της αντιπυρικής περιόδου δηλώνουν οι κυβερνώντες, για την έγκαιρη οργάνωση του επιχειρησιακού σχεδιασμού και όλα τα σχετικά.

Φυσικά το ότι και φέτος το βάρος των αναγκών θα το «σηκώσει» έκτακτο προσωπικό, το οποίο βρίσκεται για μια ακόμη χρόνια στο έλεος της αβεβαιότητας και της ανασφάλειας ούτε κουβέντα. Οσο για τους μόνιμους πυροσβέστες συνεχίζουν οι άνθρωποι να διεκδικούν το επίδομα ανθυγιεινής και επικίνδυνης εργασίας.

Προφανώς και αυτή η κυβέρνηση - όπως και η προηγούμενη - θεωρεί ότι η δουλιά που κάνουν δεν είναι βαριά και ανθυγιεινή και, κυρίως, δεν έχει αρκετούς κινδύνους, για να χαρακτηριστεί επικίνδυνη...


Παπαγεωργίου Βασίλης

ΑΡΑΓΕ ΟΙ ΔΗΛΩΣΕΙΣ της γαλλικής και της γερμανικής πολιτικής ηγεσίας χτες, ενόψει του δημοψηφίσματος για το «ευρωσύνταγμα», μπορούν να θεωρηθούν «πολιτικές εκτιμήσεις»; Μάλλον σαν απειλές προς τους ψηφοφόρους δείχνουν...

Κροκοδείλια δάκρυα

Σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να αυτοαναγορευτεί σε όψιμο υπερασπιστή της Κοινωνικής Ασφάλισης, ο ΣΥΝ παρουσίασε χτες, σε συνέντευξη Τύπου, τις προτάσεις του για το Ασφαλιστικό, παρουσία του Α. Αλαβάνου και του Δ. Στρατούλη. Την ίδια μέρα, από την «Αυγή», ο Α. Καλύβης, επικεφαλής της παράταξης του ΣΥΝ στη ΓΣΕΕ, επανέλαβε τα ίδια, πάνω - κάτω, πράγματα. Τόσο ο πρόεδρος του ΣΥΝ, όσο και ο Α. Καλύβης έχυσαν κροκοδείλια δάκρυα για τη νέα αντιασφαλιστική επίθεση που εξαπολύει η κυβέρνηση, προσπαθώντας να κουκουλώσουν τις μεγάλες ευθύνες που βαραίνουν και το ΣΥΝ, για την πλήρη κατεδάφιση του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης, που ξεκίνησε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ολοκληρώνει σήμερα η ΝΔ.

Η δήλωση του Α. Καλύβη ότι «μετά τη λήξη κάθε διαλόγου οι εργαζόμενοι έβγαιναν πάντα ζημιωμένοι» μόνο σαν ειρωνεία προς τους εργαζόμενους μπορεί να εκληφθεί. Ο νόμος Ρέππα ήταν αποτέλεσμα ενός τέτοιου διαλόγου, τον οποίο, μάλιστα, ο ΣΥΝ νομιμοποίησε απόλυτα με τη συμμετοχή του. Αλλά και σήμερα, ο «καημός» του ΣΥΝ δεν είναι αυτός καθαυτός ο διάλογος με τους κοινωνικούς εταίρους, αλλά η αναγόρευση της ΟΚΕ σε κύριο συνομιλητή της κυβέρνησης, την οποία ο Δ. Στρατούλης χαρακτηρίζει «αναξιόπιστη»! Προφανώς, θεωρεί «αξιόπιστο» τον άλλο βραχίονα του κοινωνικού εταιρισμού, τη ΓΣΕΕ και τον πρόεδρό της, η καθοριστική συμβολή του οποίου στην έναρξη της νέας αντιασφαλιστικής επίθεσης αναγνωρίζεται πλέον και από την ίδια την κυβέρνηση.

«

Για εμάς, πρώτος αντίπαλος της Κοινωνικής Ασφάλισης είναι η ανεργία», σημείωσε στη συνέντευξη Τύπου ο Α. Αλαβάνος. Και ο καλύτερος «σύμμαχος» της ανεργίας ποιος είναι; Μήπως δεν είναι η πολιτική, που θρέφει τα κέρδη των μεγαλοεργοδοτών και αναγορεύει σε υπέρτατη αξία την περιφρούρηση του καπιταλιστικού οικοδομήματος της ΕΕ; Μήπως αυτήν την πολιτική δεν περιγράφει η Λευκή Βίβλος και η Συνθήκη του Μάαστριχτ, την οποία ο ΣΥΝ ψήφισε και με τα δυο του χέρια; Μήπως οι ανατροπές στα ασφαλιστικά δικαιώματα δεν αποτελούν την αναπόφευκτη κατάληξη αυτού του ευρωμονόδρομου, που με τόση θέρμη υπερασπίζεται ο ΣΥΝ; Ακόμα και οι «συμπράξεις» με το κεφάλαιο στο χώρο της Υγείας, για τις οποίες δημαγωγικά ο Α. Αλαβάνος δείχνει την έκπληξή του, είναι αποτέλεσμα της ίδιας πολιτικής, τους στρατηγικούς στόχους της οποίας ποτέ δεν αμφισβήτησε ο ΣΥΝ.

Ο μεγαλύτερος αντίπαλος για το σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης ήταν, είναι, και θα είναι η δίψα του κεφαλαίου να απομυζά στην ελάχιστη τιμή της την εργατική δύναμη. Και η λογική που χωρίζει τους κεφαλαιοκράτες και τους πολιτικούς εκπροσώπους τους σε «κακούς» Αμερικάνους και «εν δυνάμει καλούς» Ευρωπαίους μόνον αυταπάτες και αποπροσανατολισμό μπορεί να σπείρει στο κίνημα. Μακριά από κάθε αντίληψη που στηρίζει τον κοινωνικό εταιρισμό, οι εργαζόμενοι πρέπει σήμερα να αντιτάξουν το συνεπή ταξικό αγώνα τους, την ολομέτωπη σύγκρουση με την κυρίαρχη πολιτική και τις αποχρώσεις της. Η συγκέντρωση δυνάμεων και ο αγώνας στη βάση των πραγματικών και σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων είναι μονόδρομος για την απόκρουση της αντιασφαλιστικής επίθεσης σήμερα και απαραίτητη προϋπόθεση για τις αναγκαίες όσο ποτέ ριζοσπαστικές αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας.


Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ

Αντεργατικοί σχεδιασμοί

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αρκετά σαφείς ήταν οι υπουργοί Οικονομίας, Γ. Αλογοσκούφης και Απασχόλησης, Π. Παναγιωτόπουλος, στις τελευταίες συνεντεύξεις τους, σχετικά με τα σχέδια και τις επιδιώξεις της κυβέρνησης στα δυο μεγάλα θέματα, το Ασφαλιστικό και το Εργασιακό. Αν αφαιρέσετε τις αλλεπάλληλες υποσχέσεις του υπουργού, περί νέων θέσεων εργασίας, σεβασμού των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, κλπ., κλπ., μένουν τα εξής:

Πρώτον, στα άμεσα σχέδια της κυβέρνησης συμπεριλαμβάνονται η αναμόρφωση των υπερωριών και η διευθέτηση του χρόνου εργασίας, ώστε να υπάρξει σοβαρή μείωση του «κόστους εργασίας» και αντίστοιχη αύξηση των επιχειρηματικών κερδών. Επίσης, να καταργηθεί το δικαίωμα για σύνταξη στην 35ετία χωρίς όριο ηλικίας, να πετσοκοπεί η λίστα των βαριών και ανθυγιεινών επαγγελμάτων, να γίνουν δραστικές περικοπές στις αναπηρικές συντάξεις, να επεκταθεί αποφασιστικά το καθεστώς της μερικής απασχόλησης και να ολοκληρωθεί η αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση του ΠΑΣΟΚ στο χώρο των πρώην ΔΕΚΟ και των τραπεζών, μαζί με την αντιδραστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων στο χώρο αυτό.

Δεύτερον, στα μεσο-μακροπρόθεσμα σχέδια της κυβέρνησης συμπεριλαμβάνονται, τόσο νέα αντιδραστικά μέτρα στον τομέα των εργασιακών σχέσεων, όσο και ιδιαίτερα για το Ασφαλιστικό. Ειδικά, για το τελευταίο, ο υπουργός Απασχόλησης δηλώνει στο χτεσινό «Ελεύθερο Τύπο»: «Δεν υφίσταται θέμα αλλαγής του γενικού πλαισίου του Ασφαλιστικού μέσα στην 4ετία (συνταξιοδοτικά όρια ηλικίας, εισφορές, εφάπαξ, κλπ.)». Οπως καταλαβαίνετε, όλ' αυτά συμπεριλαμβάνονται στα μεσο-μακροπρόθεσμα κυβερνητικά σχέδια...

Δεν ντρέπονται

Αύριο είναι η Παγκόσμια Ημέρα για την Υγεία και την Ασφάλεια στην εργασία και η ΓΣΕΕ έδωσε στη δημοσιότητα τη σχετική διακήρυξη του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας. Η τελευταία, λοιπόν, αναφέρεται σε διάφορα ανούσια πράγματα και δε λέει ούτε λέξη για τα ουσιαστικά. Για παράδειγμα, δε λέει λέξη, για την προετοιμαζόμενη τον καιρό αυτό οδηγία από την ΕΕ, περί ετήσιας διευθέτησης του χρόνου εργασίας, η οποία θα δίνει το δικαίωμα στους εργοδότες να χρησιμοποιούν τους εργαζόμενους έως και 65 ώρες τη βδομάδα κι ακόμη περισσότερο.

Προφανώς, τόσο για το Διεθνές Γραφείο Εργασίας, όσο και για τη ΓΣΕΕ, η παράταση της εργάσιμης ημέρας, η εντατικοποίηση της δουλιάς, η υπερεκμετάλλευση και το ανηλεές ξεζούμισμα των εργαζομένων, δεν έχουν την παραμικρή σχέση με την Υγεία και την Ασφάλεια στην εργασία.

Σα δεν ντρέπονται...

Δεν αλλάζουν τα ... χούγια

«...Το Ασφαλιστικό έχει δεχτεί διαδοχικές αντιασφαλιστικές επεμβάσεις από τις κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ. Ολες κάτω από τον μανδύα του διαλόγου, ο οποίος άλλωστε επανειλημμένα έχει κακοποιηθεί από όλες τις κυβερνήσεις. Μετά τη λήξη κάθε διαλόγου οι εργαζόμενοι έβγαιναν ζημιωμένοι».

Αυτά γράφει - ανάμεσα σε άλλα - στη χτεσινή «Αυγή» ο Αλ. Καλύβης. Να τα θεωρήσουμε, άραγε, ως μια δειλή απόπειρα έμμεσης αυτοκριτικής του ΣΥΝ, για τη στάση και την πρακτική του, όταν έβαζε «πλάτη» σε αντιασφαλιστικές επεμβάσεις του ΠΑΣΟΚ, κάτω από το μανδύα του διαλόγου; `Η, όταν κατάγγελλε το ΚΚΕ, για την απόφαση του τελευταίου να μη μετέχει σε όργανα προώθησης της λογικής του κοινωνικού εταιρισμού και της ταξικής συναίνεσης, όπως η Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή (ΟΚΕ); Μάλλον, είμαστε υπερβολικοί. Αλλωστε, η χτεσινή «Αυγή» δεν καταγγέλλει την ουσία του «κοινωνικού διαλόγου», αλλά τη διαδικασία μεθόδευσής του από την κυβέρνηση της ΝΔ και, ιδιαίτερα, το γεγονός, πως η τελευταία δεν προσέρχεται σ' αυτόν με συγκεκριμένη ατζέντα θεμάτων, προτάσεις και στόχους. Να δείτε, που στο τέλος, θα κάνουν κριτική στην κυβέρνηση ότι καταστρέφει το κλίμα «κοινωνικής συναίνεσης», που είχε οικοδομηθεί τα προηγούμενα χρόνια...

«Ο Γκαγκάριν σπούδασε δωρεάν»!

Στα μέσα Απρίλη, πραγματοποιήθηκαν μαζικά φοιτητικά συλλαλητήρια στη Μόσχα και σε άλλες ρωσικές πόλεις, ενάντια στα αντιεκπαιδευτικά μέτρα της ρωσικής κυβέρνησης. Και το σύνθημα, που κυριάρχησε και ακούστηκε από χιλιάδες νεανικά στόματα ήταν «ο Γκαγκάριν σπούδασε δωρεάν»!

Σε μια εποχή, που ενισχύεται πολύμορφα η παραχάραξη της ιστορίας και η συκοφάντηση του σοσιαλισμού, όπως και η επιχείρηση απαξίωσης ακόμη και της ανυπέρβλητης προσφοράς της ΕΣΣΔ στην Αντιφασιστική Νίκη των λαών, το προαναφερόμενο σύνθημα φαντάζει ακόμη πιο επίκαιρο, ακόμη πιο απαραίτητο, πιο γόνιμο από ποτέ. Και, βέβαια, ξεπερνά τη συγκυρία, όσο σοβαρή κι αν είναι, όπως στην προκειμένη περίπτωση τα σχέδια του σημερινού καθεστώτος της Ρωσίας να αλώσει έως εξαφάνισης ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα του σοσιαλισμού: Το εκπαιδευτικό του σύστημα. Αυτό το σύνθημα ίσως να αποτελεί και την πιο ολιγόλογη, όσο και αποστομωτική απάντηση και στους εγχώριους «παπαγάλους» αυτής της επιχείρησης κατασυκοφάντησης.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Κόντρα στη βαρβαρότητα

Καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις σε όλα τα μέτωπα ή το χάος! Αυτό ήταν το μήνυμα που εξέπεμψε, προχτές, η Εκθεση του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας. Κατά τους συντάκτες της η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα γενικότερα, τίθενται μπροστά στο εκβιαστικό δίλημμα. Είτε αποδέχεστε την κατάργηση των δημόσιων συστημάτων Κοινωνικής Ασφάλισης και Υγείας, τις άγριες περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες, τη διαρκή λιτότητα στους μισθούς και εργασιακές σχέσεις του πρώιμου καπιταλισμού, είτε γίνεστε υπεύθυνοι της περιθωριοποίησης της χώρας! Ούτε λίγο, ούτε πολύ, μας λένε ότι αν δεν εξαθλιωθεί η εργατική τάξη, αν το επίπεδο της ζωής μας δεν κατέβει ένα - ένα τα σκαλοπάτια της κόλασης, σωτηρία δεν υπάρχει. Και οι επισημάνσεις αυτές, γίνονται σε μια χώρα, όπου το 70% των συνταξιούχων επιβιώνει με 400 - 500 ευρώ το μήνα, όπου η «μαύρη» ανασφάλιστη εργασία καλύπτει το 25% του εργατικού δυναμικού, η επίσημη ανεργία κυμαίνεται σταθερά πάνω από το 10%, όπου εκατομμύρια νοικοκυριά δεν μπορούν να τα φέρουν βόλτα και αναγκάζονται να καταφύγουν στον επαχθή τραπεζικό δανεισμό...

Αν, βέβαια, πιστέψουμε τον Γκαργκάνα και τους συντάκτες της έκθεσής του, όλα αυτά δεν είναι αρκετά. Το βιοτικό επίπεδο των λαϊκών στρωμάτων πρέπει να μειωθεί κι άλλο, πολύ περισσότερο. Πόσο; Μέχρι τα καπιταλιστικά τάρταρα. Το «όραμά» τους, το «όραμά» της αστικής τάξης της χώρας, είναι η απόλυτη εξαθλίωση του έθνους των εργαζομένων. Οι τελευταίοι θα πρέπει να στυφτούν μέχρι μυελού των οστών, για να παράγουν την πολύτιμη «κοινωνική ουσία», που τρέφει και ζωογονεί το κεφάλαιο. Οι υποχρεώσεις και τα «δικαιώματά» τους περιορίζονται στα ασφυκτικά πλαίσια της παραγωγής υπεραξίας. Πέραν τούτου ουδέν...

Δεν πρόκειται για παραλογισμούς και υπερβολές! Φυσικά ο κ. Γκαργκάνας, όσα διατυπώνει στην έκθεση, δεν τα έβγαλε από το μυαλό του. Οπως συνέβη πέρσι, η έκθεση είναι μια καλή αντιγραφή της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, όπου και συζητήθηκε η πρόοδος της περιβόητης στρατηγικής της Λισαβόνας. Οι αποφάσεις λαμβάνονται συνολικά, οι χώρες - μέλη αναλαμβάνουν την ...εξειδίκευση, τη ...ζύμωση στην κοινή γνώμη και την υλοποίησή τους στη ζωή, κόντρα στην εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Το γεγονός, βέβαια, ότι ΕΕ - κυβέρνηση απεργάζονται, για λογαριασμό της οικονομικής ολιγαρχίας, αυτού του είδους τα αντιλαϊκά σχέδια, γίνεται κατορθωτό, στηρίζεται, στους δυσμενείς συσχετισμούς δυνάμεων μέσα στην κοινωνία.

Κάθε άλλο όμως παρά σημαίνει ότι πρόκειται για σχέδια που αυτόματα θέλουν δε θέλουν οι λαοί, θα εφαρμοστούν. Οι λαϊκές μάζες, τα θύματα των άγριων καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, οι εργαζόμενοι δεν μπορεί να έχουν πει ακόμα την τελευταία τους λέξη. Και εδώ που τα λέμε το αν και το πότε θα γίνει κατορθωτό να επιβληθούν τέτοιες ακραίες πολιτικές, σε πολύ μεγάλο βαθμό εξαρτάται από τον παράγοντα, εργατική τάξη - λαϊκό κίνημα. Από τους στοχοπροσηλωμένους αγώνες για τη δημιουργία του Λαϊκού Μετώπου, που όχι μόνο είναι σε θέση να βάλει φραγμό στον αντιλαϊκό - αντιδραστικό κατήφορο, αλλά να διεκδικήσει και να επιβάλει μέσα από την κατάκτηση της λαϊκής εξουσίας το ριζικό αναπροσανατολισμό της κοινωνίας στην κατεύθυνση της εξυπηρέτησης των λαϊκών συμφερόντων.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ