Αναγόρευσαν τους εαυτούς τους σε τιμητές των εξελίξεων γύρω από το όνομα της ΠΓΔΜ. Μάλιστα, απαιτούν να τους αποδοθούν τα εύσημα δικαίωσης, γιατί (ακούστε!) στις αρχές τις δεκαετίας του '90 αντιστάθηκαν στο εθνικιστικό παραλήρημα και στον εγκλωβισμό της εξωτερικής πολιτικής στην ονοματολογία!

Διαβάζεις το πρωτοσέλιδο της προχτεσινής «Αυγής» 10-04-2005 και δεν πιστεύεις στα μάτια σου! Στον υπότιτλο του κυρίου θέματος λέει: «Η αριστερά πρώτη (και μόνη) έδειχνε το δρόμο τότε»!

Και μέσα, ακόμα χειρότερα, με το οργισμένο ύφος κάποιου που τον πνιγεί το δίκιο ξιφουλκεί κατά της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που αρνούνται να αναλάβουν τις μεγάλες και ιστορικές τους ευθύνες! Λέει συγκεκριμένα: «Επρεπε να φτάσει το 2005, να μας στριμώξουν οι διεθνείς εξελίξεις και συσχετισμοί σε πολλά, για να "στρίψουν" τα δύο κόμματα του δικομματισμού και να συνεργήσουν σε μια συμβιβαστική λύση για το όνομα της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας.

Με την ίδια άνεση που υποδαύλιζαν τότε έναν αδιέξοδο - και επικίνδυνο - εθνικισμό.... έρχονται να ανακαλύψουν σήμερα ό,τι έπρεπε να έχουν ήδη υιοθετήσει πριν από πολλά χρόνια». Και συνεχίζει με την επισήμανση πως: «Γνώριζαν το λάθος. Γνώριζαν τα αδιέξοδα στα οποία οδηγούσαν την εξωτερική πολιτική».

Για να καταλήξει βάζοντας καίρια ερωτήματα:

«Δεν οφείλουν εξηγήσεις;

Δε θα τολμήσουν να βγάλουν συμπεράσματα από το σοβαρότατο πολιτικό τους λάθος;»

Και δικαίως αναρωτιόμαστε: Καλά, δεν υπάρχει ένας σοβαρός να τους συμβουλεύσει ότι είναι προς το συμφέρον τους η σιωπή και μόνο η σιωπή;

Τόσο πολύ υποτιμούν τη νοημοσύνη των μελών και των οπαδών τους;

Πώς γίνεται να ξεχνούν τη συμφωνία του ΣΥΝ στην καθοριστικής σημασίας απόφαση που κατέληξε η σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, 13-4-1992, υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κ. Καραμανλή;

Ποιος δε θυμάται πως κάτω από το κείμενο που απέρριπτε, με κατηγορηματικό τρόπο, οποιοδήποτε όνομα της ΠΔΓΜ που θα περιλάμβανε τον όρο «Μακεδονία» το υπέγραψαν τρία κόμματα; Ο Κ. Μητσοτάκης, ο Α. Παπανδρέου και η τότε πρόεδρος του Συνασπισμού Μ. Δαμανάκη;

Πως μόνο το ΚΚΕ, μέσω της Γενικής του Γραμματέως, όχι μόνο δεν υπέγραψε, αλλά πρόβλεψε τα αδιέξοδα που θα οδηγούσε η συγκεκριμένη απόφαση. Επισημαίνοντας πως το κύριο ήταν οι επεμβάσεις των ΗΠΑ και της ΕΕ, προειδοποιώντας για τους μεγάλους κινδύνους που απειλούσαν την ειρήνη και τους λαούς των Βαλκανίων.

Τότε που δίπλα και μαζί με τους Μητροπολίτες, τους βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ βρίσκοταν και συναγωνίζονταν σε «εθνική» έξαρση και τα δικά του στελέχη και βουλευτές...

Στο εθνικιστικό συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης δεν έκανε ο Λ. Κύρκος (Λ.Κ.) την περιβόητη δήλωση αναφερόμενος στο ΚΚΕ: «Είμαστε όλοι εδώ ...πλην Λακεδαιμονίων»;

Ορίστε τι έλεγε σε δήλωσή του στην «Αυγή» (14-2-1992): «Επρόκειτο για μια τεράστια λαϊκή εκδήλωση που τη χαρακτήριζε η έντονη ευαισθησία απέναντι σε οποιαδήποτε προσπάθεια αμφισβήτησης των συνόρων της ελληνικής Μακεδονίας, πλαστογράφησης της ιστορίας, υφαρπαγής της ιστορικής κληρονομιάς». Ομως, πριν από λίγες μέρες ο Λ.Κ. βγήκε στην NET (τηλεφωνικώς), για να θυμίσει ότι ήταν ο πρώτος που αντιτάχθηκε «στα γελοία συλλαλητήρια του εθνικισμού»!!!

Και στο ίδιο φύλλο υπάρχει και η ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΝ Θεσσαλονίκης και που ανάμεσα σε άλλα τόνιζε: «Ο λαός της Μακεδονίας εξέφρασε την ευαισθησία του και την αποφασιστικότητά του να προασπίσει την ακεραιότητα της χώρας...».

Μάλιστα ο Λ.Κ. είχε φτάσει στο σημείο να χαρακτηρίσει το ΚΚΕ, με αφορμή τις μη εθνικιστικές - αντιιμπεριαλιστικές θέσεις του, ως «απολίθωμα» που αρνείται να κατανοήσει τα μηνύματα της νέας εποχής! (Τότε ήταν ο Γιέλτσιν, ο Κλίντον και οι κεντροαριστεροί της ΕΕ αυτοί που έφερναν τη νέα εποχή!)

Και δεν ήταν ο μόνος. Τα κανάλια και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί έσφυζαν από στελέχη του ΣΥΝ, που πρωταγωνιστούσαν στις επιθέσεις κατά του ΚΚΕ. Γελούσαν και τα αυτιά τους για την «απομόνωση» του ΚΚΕ... Και ήταν σίγουροι πως του έδιναν τελειωτικά χτυπήματα.

Με άρθρα και συνεντεύξεις καταφέρονταν κατά του ΚΚΕ και μάλιστα στελέχη που τώρα βλέπουν την ιμπεριαλιστική ΕΕ ως μονόδρομο για το «σοσιαλισμό», αφού ο εθνικός δρόμος έχει τελειώσει, τότε έκαναν μαθήματα για το πόσο μεγάλος και σημαντικός είναι ο ρόλος του εθνικού στην αντιιμπεριαλιστική πάλη και στην ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος!

«Οι θέσεις της κ. Αλ. Παπαρήγα δεν είναι ένα απλό επεισόδιο. Πρέπει να έχουμε επίγνωση ότι αποτελούν επιστροφή σε καταστάσεις του '30 και του '50.

Να καταδικάσουμε τους προπηλακισμούς, αλλά να τονίσουμε τη διαφωνία μας στην ουσία των θέσεων που εξέφρασε. Διότι οι θέσεις αυτές παραπέμπουν σε παλαιοδιεθνιστικές». («Αυγή» 11-3-1992).

Κι όμως, αυτοί που τότε χλεύαζαν το ΚΚΕ τώρα χωρίς ντροπή προσπαθούν να καπηλευτούν τις θέσεις του!

Με το συγκεκριμένο κόμμα κάθε πρόβλεψη είναι παρακινδυνευμένη. Ο καιροσκοπισμός και το θράσος του δεν έχει όρια! Μόνο μια σταθερή έχει: Πάει πάντα προς τα εκεί που φυσάει ο άνεμος της πλουτοκρατίας, κι αν αλλάξουν οι προσανατολισμοί της, αυτός προσαρμόζεται πρώτος απ' όλους και πριν τα κόμματά της. Στη συνέχεια δίνει αριστερό άλλοθι σε κάθε της βασική επιλογή.

Είναι καιρός, αν υπάρχουν ακόμα αριστεροί που ελπίζουν ο ΣΥΝ να αποκτήσει τουλάχιστον αξιοπιστία, να πάψουν να ματαιοπονούν!

Η αξιοπιστία με τον οπορτουνισμό δεν είχε ούτε θα αποκτήσει ποτέ σχέση!