Τρομακτικές διαστάσεις έχει λάβει η εισαγωγή και κατανάλωση μεταλλαγμένων προϊόντων στην Ελλάδα. Οπως φαίνεται από τα επίσημα στοιχεία των αρμόδιων υπουργείων, τουλάχιστον 500.000 τόνοι μεταλλαγμένων μπήκαν στην Ελλάδα μέσα στο 2004. Οι 200.000 τόνοι φέρεται να πήγαν για ανθρώπινη κατανάλωση και 300.000 τόνοι για ζωοτροφές. Οι ποσότητες αυτές αφορούν σόγια, σογιάλευρο και καλαμπόκι, που έχουν εισαχθεί από τρίτες χώρες και, βασικά, από Αργεντινή και ΗΠΑ. Αγνωστες, όμως, είναι οι ποσότητες μεταλλαγμένων που μπήκαν από τις χώρες της ΕΕ και τα τυποποιημένα προϊόντα που περιέχουν γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς (γ.τ.ο.). Γιατί όπως φαίνεται μέχρι τώρα οι ελληνικές αρχές διαβάζουν μόνο τα συνοδευτικά πιστοποιητικά στις εισαγωγές από τρίτες χώρες, που αναγράφουν ότι πρόκειται για εγκεκριμένους από την ΕΕ γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς!

Ομως, αν αναζητήσει κανείς πού πήγαν και τι έγιναν μετά αυτές οι ποσότητες, μάλλον δε θα βρει τίποτα. Γιατί στην Ελλάδα δεν τηρείται ούτε η διαδικασία της ιχνηλασιμότητας. Δηλαδή, η παρακολούθηση ολόκληρης της διαδρομής των εισαχθέντων μεταλλαγμένων προϊόντων. Επίσης, δεν ελέγχεται καν η σήμανση των προϊόντων, που περιέχουν γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς. Βέβαια, εδώ η ΕΕ έχει θέσει και ένα ακόμα «παράθυρο»: Ορίζει ότι για να αναγράφεται στην ετικέτα ενός προϊόντος ότι εμπεριέχει γ.τ.ο, θα πρέπει η ύπαρξη αυτών, στο συγκεκριμένο προϊόν, να ξεπερνά το 0,9%, εφόσον δεν είναι εγκεκριμένοι από την αρμόδια Διεύθυνση της ΕΕ και άνω του 0,5%, αν είναι εγκεκριμένοι. Αλλά ποιος και πώς μπορεί να ελέγξει σε ένα προϊόν, αν τα ποσοστά αυτά είναι μικρότερα και μεγαλύτερα από αυτά τα όρια; Και σε πόσα προϊόντα αναγράφεται κάτι τέτοιο;.. Αφήστε, που τα κρέατα και τα προϊόντα, που προέρχονται από ζώα που τράφηκαν με γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς, δεν υποχρεούνται να έχουν σήμανση!

Τα όσα συμβαίνουν δημιουργούν τεράστιους κινδύνους για τη διατροφική αλυσίδα, τους καταναλωτές και τη δημόσια υγεία γενικότερα, η οποία φαίνεται πως δεν υπολογίζεται από την ΕΕ και τις κυβερνήσεις. Πρόκειται για πολιτική εξυπηρέτησης των τεράστιων συμφερόντων των πολυεθνικών, που δραστηριοποιούνται στο χώρο της βιοτεχνολογίας και στη βιομηχανία τροφίμων. Και επί του θέματος φαίνεται ξεκάθαρα η υποκρισία του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών και των εκάστοτε κυβερνήσεων, αφού αντιμετωπίζουν δήθεν τους κινδύνους θεσπίζοντας κανονισμούς, που προστατεύουν, υποτίθεται, τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον, αλλά την ίδια στιγμή οι καταναλωτές τρέφονται εν αγνοία τους με μεταλλαγμένα τρόφιμα. Αλλά ούτε και αυτοί οι κολοβοί και υποκριτικοί κοινοτικοί κανονισμοί και οδηγίες εφαρμόζονται!

Μπρος σε όλο αυτό το σκηνικό, οι κυβερνώντες μένουν ένοχα σιωπηλοί και προκλητικά άπραγοι. Φαίνεται πως οι πιέσεις των ΗΠΑ, των πολυεθνικών και των εγχώριων παραρτημάτων τους, αποδίδουν... Και το όλο θέμα πλέον πρέπει να περάσει χέρια των λαϊκών στρωμάτων, της εργατιάς και της αγροτιάς. Γιατί όλο και πληθαίνουν οι ενδείξεις και αποδείξεις ότι τα μεταλλαγμένα βλάπτουν σοβαρά το περιβάλλον και την ανθρώπινη υγεία. Και στις εποχές που ζούμε η φτηνή και υγιεινή τροφή αποτελεί ένα ακόμα ζήτημα αγωνιστικής διεκδίκησης και πάλης για την κατάργηση των μονοπωλίων, που παράγουν και προωθούν τα μεταλλαγμένα.