Στις Θέσεις, σελ. 12 για το 17ο Συνέδριο, γίνεται αναφορά στο σοσιαλισμό, που γνωρίσαμε. Ποιος, όμως είναι «ο σοσιαλισμός που γνωρίσαμε»; Αυτός που γνωρίσαμε τότε που ΓΓ του ΚΚΣΕ ήταν ο Γκορμπατσόφ; Τότε η αγνόηση ή και περιφρόνηση βασικών εννοιών της μαρξιστικής - λενινιστικής θεωρίας με την εισαγωγή και πλατιά πολιτική και επιστημονική χρησιμοποίηση των περιστροϊκών εννοιών «νέα σκέψη», «διαφάνεια», «περισσότερη δημοκρατία», «περισσότερος σοσιαλισμός» κλπ. (αλήθεια, διερωτηθήκαμε, ποτέ, τι σημαίνουν οι έννοιες αυτές;). Παραμόρφωσαν τις σοσιαλιστικές ιδέες, διέφθειραν την εργατική τάξη και έφεραν εθνικισμό, ακόμη περισσότερη εγκληματικότητα και αποδιοργάνωση της κοινωνικής παραγωγής και κατάρρευση της οικονομίας. Τότε, ολοκληρώθηκαν, με το νόμο «Για τις επιχειρήσεις», οι μεταρρυθμίσεις Κοσίγκιν του 1965, κατέστησαν οι επιχειρήσεις ατομικοί παραγωγοί, διευρύνθηκε η απομάκρυνσή τους από το κρατικό σχέδιο παραγωγής και διανομής των αγαθών (ΓΚΟΣΠΛΑΝ) και επικράτησε η εμπορευματική παραγωγή. Τότε, η «σκιώδης» οικονομία, που άρχισε να εμφανίζεται με τις μεταρρυθμίσεις Κοσίγκιν, διευρυνόταν ραγδαία και έφθασε στο 25-30% του εθνικού εισοδήματος. Τότε το 5% των καταθετών είχε το 80% των καταθέσεων ταμιευτηρίου, το 1/4 του χρηματικού ποσού για την πληρωμή μισθών και ημερομισθίων πήγαινε σε εργασία, που δεν έγινε και το 1/3 των πρώτων υλών χανόταν στο δρόμο προς την παραγωγή, εφοδιάζοντας τη «σκιώδη» οικονομία με πρώτες ύλες και 20 εκατομμύρια απασχολούνταν σε παράνομες δραστηριότητες και αποκόμιζαν 150 δισ. ρούβλια. Η παραμόρφωση αυτή του σοσιαλισμού, η εμφάνιση των Σοβιετικών επιχειρηματιών και της σοβιετικής αστικής τάξης μετέτρεψαν το ΚΚΣΕ, με την κατάργηση του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, σε πολυτασικό κόμμα, με σκοπό τη νομιμοποίηση της «σκιώδους» οικονομίας και δι' αυτής την παλινόρθωση του καπιταλισμού. Τότε το 28ο Συνέδριο, τάχθηκε, με 2.012 ψήφους υπέρ και 1.259 κατά, υπέρ όλων των μορφών ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής. Η απόφαση πάρθηκε σε 20 λεπτά. 20 λεπτά που συγκλόνισαν τον κόσμο και ανέτρεψαν το σοσιαλισμό. Στο συνέδριο αυτό ο επικεφαλής της πλατφόρμας «Κίνημα Κομμουνιστικής πρωτοβουλίας», καθηγητής Α.Α. Σεργκέγιεφ, απευθυνόμενος στους συνέδρους και διακωμωδώντας την τραγική κατάληξη του ΚΚΣΕ είπε: Σύντροφοι κομμουνιστές! Σύντροφοι νόμιμοι μαρξιστές! Ακόμα, σοσιαλιστές, αριστεροί και δεξιοί σοσιαλδημοκράτες και άλλα μέλη του Κόμματος! (γέλια στην αίθουσα, χειροκροτήματα). Αυτός, προφανώς, δεν είναι «ο σοσιαλισμός που γνωρίσαμε».

Αυτός, που, γνωρίσαμε τότε που ΓΓ του ΚΚΣΕ ήταν ο Χρουστσόφ και μετά ο Μπρέζνιεφ; Τότε, ο Χρουστσόφ το 1958, κατάργησε τους μηχανοτρακτερικούς σταθμούς και υποχρέωσε τα κολχόζ να αγοράσουν όλα τα γεωργικά μηχανήματα, εργαλεία κλπ. Ετσι, ακύρωσε μερικώς το διάταγμα της Οκτωβριανής Επανάστασης, που όριζε ότι όλα τα μέσα παραγωγής ανήκουν στο λαό, και δημιούργησε την πρώτη ατομική (συνεταιριστική) ιδιοκτησία σε μέσα παραγωγής, γεγονός που διέσπασε τη συμμαχία της εργατικής τάξης με την αγροτική, καθ' όσον η βιομηχανία είχε συμφέρον να πωλήσει τα γεωργικά μηχανήματα κλπ. στην αγροτική οικονομία, σε ακριβότερες τιμές και η αγροτική οικονομία είχε συμφέρον να αγοράσει τα μηχανήματα σε φθηνότερες τιμές.

Τότε, το 1955, ο Χρουστσόφ, υπέγραψε μαζί με τον Τίτο, το ντοκουμέντο, το γνωστό με το όνομα «Δήλωση Βελιγραδίου», με το οποίο αναγνωρίστηκε ότι το κόμμα λογοδοτεί μόνο στο λαό του και κανένα κόμμα δεν έχει δικαίωμα να κρίνει τα άλλα κόμματα. Ετσι, ακυρώνοντας όλα όσα οι Μαρξ, Ενγκελς και ο Λένιν κατέθεσαν για το κομμουνιστικό κόμμα, ότι όλα όσα αφορούν ένα κόμμα ενδιαφέρον και τα άλλα κόμματα, περάσαμε στον εθνικό κομμουνισμό και φθάσαμε η Πολωνία, μέλος του ΣΟΑ, να υπογράφει, το 1958, εμπορική συμφωνία με τις ΗΠΑ και στον πόλεμο ανάμεσα στο Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας και το Κομμουνιστικό Κόμμα του Βιετνάμ.

Τότε, το 1965, με τη μεταρρύθμιση Κοσίγκιν επιβλήθηκε στις επιχειρήσεις η ιδιοσυντήρησή τους και το κέρδος αποτέλεσε το βασικό κριτήριο επιτυχίας τους. Το κέρδος έγινε ο βασικός κινητήρας της παραγωγής την περίοδο Χρουστσόφ και Μπρέζνιεφ. Η μεταρρύθμιση αυτή και η επιδίωξη του κέρδους έθεσε τις βάσεις για την εμφάνιση της «σκιώδους» οικονομίας και αυτή άνοιξε το δρόμο στους παράνομους «σοβιετικούς» επιχειρηματίες και την παλινόρθωση του καπιταλισμού. Οι παράνομες επιχειρήσεις λειτουργούσαν μέσα στα κρατικά εργοστάσια και τα παράνομα προϊόντα τους προωθούνταν στο κρατικό εμπόριο από την κρατική και κομματική νομενκλατούρα. Τα διεθνή μονοπώλια, ΦΙΑΤ, ΡΕΝΩ, ΠΕΠΣΙ - ΚΟΛΑ και άλλα εγκαθίστανται στην ΕΣΣΔ και συνεργάζονται με παράγοντες της «σκιώδους» οικονομίας και υπευθύνους κρατικών επιχειρήσεων. Ετσι έγινε συσσώρευση του πρώτου ιδιωτικού κεφαλαίου, η εμφάνιση της «σοβιετικής» αστικής τάξης και η αποδιοργάνωση της εργατικής τάξης και στην περίοδο Γκορμπατσόφ η αλλοίωση του ΚΚΣΕ και η διάλυσή του από τον ίδιο το γραμματέα του (υπέγραψε τη διάλυσή του με το στυλό του αρχηγού της ΣΙΑ). Αυτός, επίσης, δεν είναι «ο σοσιαλισμός που γνωρίσαμε».

Αυτός, που γνωρίσαμε τότε, που ΓΓ του ΠΚΚ(μπ), και από 1952 ΚΚΣΕ, ήταν ο Ι. Στάλιν: Τότε, το 1929, μετά το τέλος της ΝΕΠ, άρχισε, με το πρώτο πεντάχρονο πλάνο (1929 - 1934) η επίθεση του σοσιαλισμού και με την εκπλήρωσή του, πριν από το τέλος της πενταετίας, τέθηκαν οι βάσεις ανάπτυξης της βιομηχανίας και η συνεταιριστικοποίηση της αγροτικής οικονομίας και με το δεύτερο (1934 - 1939) και τρίτο (1939 - 1944) πεντάχρονο πλάνο η Σοβιετική Ενωση κατέλαβε την πρώτη θέση σ' όλο τον κόσμο στους ρυθμούς ανάπτυξης της οικονομίας, ξεπέρασε την οικονομική καθυστέρηση πενήντα και πλέον ετών και ανεδείχθη, πριν από τον πόλεμο, δεύτερη, μετά τις ΗΠΑ, οικονομική δύναμη. Η ετήσια ανάπτυξη της βιομηχανίας της ήταν 20%, πράγμα που σήμαινε διπλασιασμό της σε λιγότερο από πέντε χρόνια. Η επόμενη νίκη του σοσιαλισμού κατακτήθηκε με το πρώτο και δεύτερο μεταπολεμικό πεντάχρονο πλάνο. Κατόρθωσε να ανορθώσει την οικονομία της από τις τεράστιες καταστροφές του πολέμου, επέτυχε ποιοτικά άλματα στην ανάπτυξη της παραγωγής, απέτρεψε την επιστημονικο - τεχνική καθυστέρησή της σ' όλους τους τομείς της επιστήμης και ήταν η πρώτη που κατέκτησε το διάστημα. Το τέταρτο και πέμπτο πλάνο στερέωσαν τη σοσιαλιστική δομή της σοβιετικής οικονομίας. Τότε, οι υπεύθυνοι του οικονομικού σχεδιασμού σχεδίαζαν σωστά πλάνα, έπαιρναν υπόψη τους προτάσεις από τη βάση (δημοκρατικός σχεδιασμός) και ο λαός στη συντριπτική του πλειοψηφία κατανοούσε, ενέκρινε και στήριζε τον αγώνα οικοδόμησης του σοσιαλισμού. Η παραγωγή είχε στόχο την ικανοποίηση των υλικών και πολιτιστικών αναγκών του σοβιετικού λαού, το κέρδος δεν ήταν κίνητρο της παραγωγής, όλα τα μέσα παραγωγής, μηχανήματα, εργαλεία κλπ., δεν ήταν εμπορεύματα, παραχωρούνταν στη βιομηχανία και στην αγροτική οικονομία χωρίς κανένα αντάλλαγμα. Ο νόμος της αξίας έπαυσε να ισχύει για τα μέσα παραγωγής. Περιορίστηκαν οι εμπορευματικές σχέσεις μόνο στα είδη κατανάλωσης. Παιδεία, Υγεία, παρέχονταν δωρεάν, αστικές συγκοινωνίες, στέγαση, ύδρευση, ρεύμα κλπ., παρέχονταν έναντι μικρού ή και συμβολικού τιμήματος. Τότε, ο πρόεδρος του κρατικού σχεδιασμού, Γ. Κρζιζανόβσκι είπε: «.... Οι καιροί που ζούμε είναι μεγάλοι... Ξύπνησε η δύναμη των κάτω. Η αποφασιστική ιστορική δύναμη είναι παρούσα.... Η αίσθηση είναι τέτοια, ότι μετά το αναγκαστικό μούδιασμα στο βόλεμα της ΝΕΠ, το κόμμα ξεσήκωσε και πάλι όλους στη μάχη, που όλοι περιμέναμε». Οι επιτυχίες αυτές είναι δημιουργία του σοβιετικού λαού και οφείλονται στο σωστό κεντρικό σχεδιασμό της λαϊκής οικονομίας (ο σοσιαλισμός οικοδομείται αν τα σχέδια της σοσιαλιστικής οικοδόμησης είναι σωστά) και τη σωστή καθοδήγησή του, που στηρίζοντο σε σταθερές επιστημονικές βάσεις, στη θεωρία του Μαρξισμού - Λενινισμού.

Η πορεία αυτή του σοσιαλισμού δεν ήταν νομοτελειακή, ούτε αναπόφευκτη. Για να ξαναβρεί η Ε.Τ. το δρόμο της προς το σοσιαλισμό, πρέπει να γνωρίσει το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε. Πρέπει, συνεπώς, να πούμε στην εργατική τάξη το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε.

Συντροφικά

Ευστάθιος Γιαννακιτσίδης

Πτολεμαΐδα