Ακόμα και παιδιά του δημοτικού γνωρίζουν πως μια λέξη ή ένα λεκτικό σύνολο μπορεί να χρησιμοποιηθεί και μεταφορικά. Η λέξη «κόλαση» χρησιμοποιείται ευρέως από χιλιάδες ανθρώπους για να αποδώσει μονολεκτικά το ζοφερό μιας κατάστασης που αντιμετωπίζουν. Οσοι από μας χρησιμοποιούμε τη λέξη δε γνωρίζαμε έως χτες, οπότε και ανέλαβε να μας διαφωτίσει ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Ν. Κωνσταντόπουλος, ότι το κάνουμε επειδή είμαστε έρμαια θεολογικών επιρροών και μεταφυσικών αναζητήσεων. Θα μπορούσαμε να ζητήσουμε ταπεινά συγνώμη από τον ΣΥΝ για την προσβολή της «προοδευτικής» συνείδησής του και να τον διαβεβαιώσουμε πως δε θα επαναληφθεί, αν οι σχετικές αναφορές του Ν. Κωνσταντόπουλου δεν αποσκοπούσαν στο να «τεκμηριώσουν» την άποψη του ιδίου και του κόμματός του για τη «σκοταδιστική φύση» του ΚΚΕ επειδή η ΓΓ της ΚΕ, Αλ. Παπαρήγα, εκστόμισε τη λέξη «κόλαση»!

Εκείνο, βέβαια, που ενόχλησε τον Ν. Κωνσταντόπουλο δεν ήταν μια λέξη. Ηταν το ότι η Αλ. Παπαρήγα και το ΚΚΕ συνολικά με τη θέση του θίγει τα δικά του «ιερά και όσια» και για να τα υπερασπιστεί δε θα διστάσει να τους προσάψει ακόμα και το ...προπατορικό αμάρτημα. Αναφερόμαστε, βέβαια, στον κορυφαίο θεσμό της (αστικής) προεδρευομένης δημοκρατίας. Την Προεδρία της Δημοκρατίας. Αυτό είναι το πρόβλημά του, εξ ου και η εμπάθεια που εξέπεμψε η σχετική αναφορά του στο ΚΚΕ, στη θέση του οποίου για το θέμα θα μπορούσε με ψυχραιμία να αντιτάξει τη θέση του κόμματός του αντί να καταφύγει στη ...μεταφυσική.

Εκανε, βέβαια, και κάτι ακόμα ο Ν. Κωνσταντόπουλος, κάτι αποκαλυπτικές ταυτίσεις. Δήλωσε ότι το ΚΚΕ απέχει από τις συζητήσεις για την ενότητα της Αριστεράς (όπως το κόμμα του την εννοεί, πρόσφατες οι σχετικές εξελίξεις), απέχει από το Κοινωνικό Φόρουμ, απέχει από το Ευρωπαϊκό Κόμμα της Αριστεράς, απέχει και από την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ολες αυτές οι αποχές, κατά τον ίδιο, συνιστούν απόδειξη της απομόνωσης του ΚΚΕ. Κατ' εμάς τα λεγόμενά του συνιστούν απόδειξη της (μηδαμινής) απόστασης που χωρίζει τα διάφορα φόρουμ και ευρωπαϊκά κόμματα από τις θεσμικές κορωνίδες του συστήματος που υποτίθεται ότι αντιπαλεύουν.

Ο πρόεδρος του ΣΥΝ μίλησε πολύ, επί της ουσίας όμως δεν είπε τίποτα. Μόνο τον κίνδυνο πρόωρης προσφυγής στις κάλπες μπόρεσε να επικαλεστεί σαν δικαιολογία της ευλαβικής του προσήλωσης στους θεσμούς του αστικού κράτους που λίγο απέχει από τη διατύπωση όρκων πίστεως στο ίδιο το σύστημα που αυτοί εκφράζουν.