Θυμάστε εκείνο το υπέροχο βιβλίο για το οποίο μιλούσαμε πριν από ένα χρόνο περίπου; Για τη «Μικρή Μπιζού» του Πάτρικ Μοντιανό; Ημουν σίγουρη ότι δεν το έχετε ξεχάσει. Σήμερα έχουμε μπροστά μας ένα άλλο βιβλίο του ίδιου του συγγραφέα στο οποίο αναφέρεται για την πρώτη συνάντησή με τη Μικρή Μπιζού, τότε όταν ακόμα εκείνη ήταν μικρό κοριτσάκι. Το κολέγιο Βαλβέρ, στα περίχωρα του Παρισιού, έχει για οικοτρόφους «καλά παιδιά». Παιδιά εγκαταλειμμένα από τις οικογένειές τους -ανθρώπους πλούσιους ή κατεστραμμένους, άστατους, κοσμοπολίτες, ύποπτους. Εδώ, στο νέο βιβλίο του Μοντιανό «Ηταν όλοι τους τόσο καλά παιδιά...» συναντούμε για πρώτη φορά και τη μικρή Μπιζού, που κυκλοφορεί επίσης από τις εκδόσεις «ΠΟΛΙΣ»

Τα παιδιά αυτά στο σχολείο Βαλβέρ κάνουν τις σπουδές τους, πλέκουν φιλίες μεταξύ τους και με τους καθηγητές τους, τύπους συνήθως γραφικούς. Επειτα η ζωή τα σκορπίζει.

Τα χρόνια περνούν. Είκοσι στη σειρά - τότε ήταν που οι αναγνώστες γνώρισαν τη Μικρή Μπιζού. Χάρη στην καταπληκτική μνήμη του και στην περιέργειά του, ο αφηγητής ζωντανεύει την παλιά ατμόσφαιρα, διεξάγοντας συνάμα ένα είδος έρευνας για την τύχη των παλιών συμμαθητών του.

Οι αναμνήσεις σμίγουν ασταμάτητα με το παρόν, στην πορεία μιας πραγματικότητας γεμάτης όνειρα και νοσταλγία. Τα πρόσωπα της ιστορίας προβάλλουν μέσα από τη σκιά και συντροφεύουν τον αναγνώστη σαν οικεία φαντάσματα, συχνά μελαγχολικά και δυστυχή, χαμένα στη δίνη του χρόνου και της ζωής, αιχμάλωτα πάντα της παιδικής τους ηλικίας αιχμαλωτίζουν τον αναγνώστη. Ενα βιβλίο τρυφερό, συγκινητικό που μιλά για όλα τα «καλά παιδιά» που έχουν εγκαταλειφθεί σε «καλά» σχολεία. Ενα εξαιρετικό βιβλίο.