Οι Ελληνες της διασποράς θωπεύουν με την ψυχή τους την εικόνα της πατρίδας, που κλείνουν μέσα τους με πάθος που εντυπωσιάζει. Αυτό το πάθος, ο Αντώνης Γ. Βαζιντάρης, που ζει στον Καναδά, το κάνει ποίηση για να λυτρωθεί από το άχθος του ξενιτεμού, αλλά και να μας αγγίξει με ανθρωπιστικά μηνύματα πατριωτισμού και ειρήνης. Ποιητικές συλλογές όπως «Ο μετανάστης», «Ειρήνη», «Εργάτες», «Ο ήλιος του Νοέμβρη» μαρτυρούν τον αγωνιστικό παλμό του ποιητή που έχει τιμηθεί με το Α΄ βραβείο στην ποίηση ειρήνης και φιλίας «Ιπεκτσί».

Στην τελευταία του ποιητική συλλογή «Μακεδονία» υπερασπίζεται τις ρίζες του ελληνισμού σε μια εποχή που «προστάτες» και «σύμμαχοι» επιβουλεύονται με τη «νέα τάξη» του σύγχρονου σκοταδισμού τα σύνορα και τον πολιτισμό της Ελλάδας και των άλλων βαλκανικών χωρών. Ο ποιητής εκφράζοντας τις ανησυχίες του με δεκαπέντε σονέτα για τον ευαίσθητο χώρο της Μακεδονίας προτρέπει τον αναγνώστη: «Ν' αναδεύσει τις πέτρες, τα κειμήλια / Και τα σπασμένα ακόμη, τα κομμάτια, / ιστορίας σώμα, πρόσωπο, μάτια / Μ' εύγλωττο στόμα, μελίρρυτα χείλια/».

Η συλλογή περιέχει ακόμα ένα τραγούδι με ζευγαρωτή ρίμα και τρία ποιήματα σ' ελεύθερο στίχο. Ενα απ' αυτά μιλά για τα «κλεμμένα» μάρμαρα του Παρθενώνα απ' αυτούς που τόλμησαν «ν' ακρωτηριάσουν με τ' άνομα χέρια τους την Ιστορία». Και ρωτάει τους κλεπταποδόχους: «Πώς μπορεί ν' ακούσετε τις πανάρχαιες / εκείνες φωνές απ' τα σπασμένα μάρμαρα, / τον ορθοτομημένο λόγο, βάθρο των λαών / να είναι το δάκρυ και το αίμα / που έχει κάνει γλυφές, τον πόνο / που ράβδωσε την πέτρα;».

Με λυρικό αλλά και δωρικό λόγο ο Α. Γ. Β. στιγματίζει και προειδοποιεί τους ιερόσυλους: «Της Δημιουργίας οι νόμοι ειρηνόφιλοι / μα εκδικούνται τους παραβάτες». (ANTONY VAZINTARIS 25 SPRAGE CIRCLE L3P - SWI CANADA).