Κυριακή 28 Μάρτη 2004
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Πατριδογνωμόνιο
Το δέντρο, το δάσος και η πυρκαγιά

Κοντεύει μήνας από τη βραδιά των εκλογών, σύντροφοι. Και κονταίνει η μνήμη, χαλαρώνει η οδυνηρή εμπειρία της καθημερινότητας, θριαμβεύει ήδη η επικοινωνιακή και όχι η πολιτική αντιμετώπιση κολοσσιαίων προβλημάτων.

Είμαστε μπροστά σε ευρωεκλογές, με την ειδική τους σημασία και η συζήτηση έχει αγνοηθεί ή εγκλωβιστεί σε μηνύματα συμφέροντα στην άρχουσα τάξη, όπως η τρομοκρατία. Η Ευρώπη θα έχει τον συντονιστή - επίτροπο (!) και κανείς πλην ΚΚΕ δεν ανησυχεί. Λες και η κοινή άμυνα και εξωτερική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης με τον... άθλιο Σολάνα είχε άλλη τύχη και στόχο από το να διαλύσει τα Βαλκάνια, να ματώσει κάθε σπιθαμή γης σπαρμένης με αμερικανικό απεμπλουτισμένο ουράνιο.

Είμαστε λίγους μήνες προ της Ολυμπιάδας και καμιά ουσιαστική συζήτηση που να αφορά το λαό δε γίνεται, ούτε για τα βάρη που θα σηκώσει μαζί με το παράσημο της ανοιχτής παλάμης, ούτε για τα δικαιώματά του, που παίζονται στη ρουλέτα των γιγάντιων συμβολαίων, ούτε καν για την ψυχική τους συμμετοχή. Επικοινωνία και δω, με την ανόητη προπαγάνδα (τα μικρά παιδιά αναφωνούσαν «τι γελοίο») ότι η Ελλάδα δάκρυσε στην αφή της φλόγας και ρίγη συγκίνησης έφεραν τύψεις στους νέους που δεν ψήφισαν ΠΑΣΟΚ, αφού ο αρχηγός είναι τόσο τολμηρός, ώστε φοράει μπλουτζίν στην τελετή. Ελεος!

Το κορυφαίο αθλητικό γεγονός, παρά την εμπορευματοποίησή του, ζάρωσε σε μια πολιτική κόντρα για εργολάβους, γρασίδια, λύσεις για παρκάρισμα κι άλλα τέτοια παζάρια. Ποιος να θυμηθεί πως το Κατάρ είναι ο χορηγικός παράδεισος των προπονήσεων των σταρ, στην καρδιά του φλεγόμενου Κόλπου;

Το Κόσσοβο, αποτέλεσμα όλων των ΝΑΤΟικών κι ευρωπαϊκών επιλογών σκάει σαν βόμβα (!), λειτουργεί φανερά σαν κράτος -βάση των Αμερικανών και τροχιοδεικτικό των σχεδίων για υβρίδια - κράτη της νέας εποχής, όπως η Κύπρος. Αλλιώς, πάντα θα παραμονεύει ένας Σαρόν με αμερικανική κατοχύρωση του διπλώματος δολοφονίας εν ψυχρώ των αντιπάλων του.

Σύντροφοι, πετσόκομμα δικαιωμάτων, χρήση της φτώχειας ως υπερόπλου, χούντες σε πασαρέλα των ΜΜΕ, εκβιασμοί νομιμοποιημένοι ως πολιτική σύγχρονη ήττα και αποτελεσματικοί τύπου Ντε Σότο, είναι το δάσος. Το δέντρο που θέλουν να βλέπουμε είναι το δικαίωμα των αστών να χτίζουν τείχη και μεις να επιτρέπεται (!) να τα γεμίζουμε με συνθήματα και αίμα.

Η πυρκαγιά δεν είναι μακριά. Ζούμε στην εσχατιά της ιμπεριαλιστικής παράνοιας, που απειλεί τις έννοιες και τα μελλούμενα, πατώντας πάνω σε πτώματα και πλέκοντας γιγάντιους ιστούς προβοκάτσιας τρόμου. Νέοι Ουτσεκάδες οργανώνονται και εξοπλίζονται στο Μαυροβούνιο, το Τέττοβο, την ΠΓΔΜ. Απροετοίμαστοι και εκβιαζόμενοι, αναρωτιέμαι τι θα προσφέρουμε στον κυπριακό λαό όταν θα πει «όχι» στο δημοψήφισμα και στο κράτος - μοντελάκι, που δεν τόλμησε να στήσει ούτε η εταιρία Ανατολικών Ινδιών πριν από 200 χρόνια.

Η πυρκαγιά έχει αρχίσει κι ο εμπρηστής έχει φροντίσει για εκπροσώπους του όπου χρειάζεται. Καλή η επικοινωνιακή φιέστα της Ολυμπίας (με μικρόφωνα χωρίς αντιανεμική προστασία που μετέτρεπαν τον ήχο σε μέρες του '36...), αλλά το θέμα του λαμπαδηδρόμου Μίλερ να περνάει από υπουργείο σε υπουργείο ως επιθεωρητής της νέας κυβέρνησης είναι είδηση ή μήπως ιταμή πρόκληση και πρόσκληση σε πολιτική και πολιτισμική εντέλει εξέγερση; Γιατί τυπώθηκαν χιλιάδες μπλουζάκια και κονκάρδες με το σήμα «Ως εδώ» για να σταματήσουν την τρομοκρατία (;). Μήπως πρέπει και ο λαός να υψώσει μια ανοιχτή παλάμη καταπρόσωπο στον κύριο Μίλερ, την ώρα που διαβαίνει την πόρτα της ζωής του ως άγγελος θανάτου; Ως εδώ. Και τώρα.


Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ


Κορυφή σελίδας
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ