Δόσεις ναρκω-θεωριών και όχι λύσεις στα εκρηκτικά προβλήματα των νέων προβλέπει η επιχείρηση απήχησης του Γ. Παπανδρέου στη νεολαία. Πρόκειται για μια πολιτική περιθωριοποίησης των νέων και διαχείρισης - αντί της ριζικής αντιμετώπισης - του προβλήματος των ναρκωτικών.

Ετσι χτες ο υφυπουργός Εξωτερικών Γιάννης Μαγκριώτης -ακολουθώντας τα βήματα του προϊσταμένου του και μελλοντικού αρχηγού του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου - τάχτηκε υπέρ ενός δημόσιου διαλόγου και μιας οργανωμένης συζήτησης για το θέμα της νομιμοποίησης των ελαφρών ναρκωτικών και της αποποινικοποίησης της χρήσης τους.

Ερωτηθείς από δημοσιογράφους για το αν συμφωνεί με τις απόψεις του Γ. Παπανδρέου στο θέμα αυτό, ο Γ. Μαγκριώτης απάντησε ότι είναι υπέρ της ιδέας και της πρότασης αυτής και πρόσθεσε ότι πρέπει να γίνει μια οργανωμένη συζήτηση, κι ένας δημόσιος διάλογος με όλους τους αρμόδιους φορείς και με τη νέα γενιά για το πώς θα εφαρμοστεί στην ιδιαιτερότητα της κοινωνίας και της χώρας μας. Ο υφυπουργός, μ' άλλα λόγια, εκφράζει το πνεύμα της λεγόμενης «συμμετοχικής δημοκρατίας», ώστε να διασφαλιστεί η συνενοχή της κοινωνίας στην περιθωριοποίηση και στη χειραγώγηση των πιο ζωντανών τμημάτων της, όπως είναι οι νέοι που μπήκαν στο «λούκι των ναρκωτικών».

Ο Γ. Μαγκριώτης, σύμφωνα με το Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, δήλωσε ότι η ελληνική νεολαία αντιμετωπίζει πάρα πολλά προβλήματα στην καθημερινή της ζωή και ότι πολλές φορές τα αδιέξοδα τα οποία ζουν τα νέα παιδιά, η έλλειψη οράματος και ελπίδας, που δεν τους δίνουν όλοι όσοι διαχειρίζονται τη δημόσια εξουσία, τους οδηγούν σε γκρίζους δρόμους. «Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πολύ συστηματικές προσπάθειες στον τομέα της ενημέρωσης και της πληροφόρησης και στον τομέα της επανένταξης. Εχουμε όμως ακόμη πολύ δρόμο. Το νομικό καθεστώς, το θεσμικό καθεστώς έχει τροποποιηθεί, έχει εκσυγχρονιστεί, κινείται στα πρότυπα και τις κατευθύνσεις της Ευρώπης. Γιατί πλέον δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται οι χρήστες, ιδιαίτερα οι νέοι χρήστες, τα νέα παιδιά, οι ασθενείς, ουσιαστικά το ίδιο με τους εμπόρους, με τους εγκληματίες της ζωής. Σ' αυτήν την κατεύθυνση το νομικό μας σύστημα, το θεσμικό καθεστώς με τελευταία νομοθετήματα στη Βουλή, έχει κάνει πολλά βήματα εκσυγχρονισμού. Πιστεύω ότι πρέπει να κάνουμε και άλλα βήματα. Πιστεύω ότι πρέπει να αντιμετωπίσουμε με κοινωνικά κριτήρια, με ένα ευρύτερο πνεύμα τα προβλήματα της νέας γενιάς. Γι' αυτό νομίζω και αυτή η πρόταση του Γιώργου Παπανδρέου δίνει μια απάντηση. Θέλει μια οργανωμένη συζήτηση, ένα δημόσιο διάλογο για το πώς στις ιδιαιτερότητες της ελληνικής κοινωνίας, της ελληνικής πραγματικότητας θα εφαρμοστεί», πρόσθεσε ο Γ. Μαγκριώτης.

Θυμίζουμε - συνοπτικά - τις θέσεις του Γ. Παπανδρέου για τα ναρκωτικά:

• Το Μάη του 1992 παρουσιάστηκε - ενόψει της κατάθεσης στη Βουλή νομοσχεδίου για τα ναρκωτικά απ' την τότε κυβέρνηση της ΝΔ - η κοινή πρόταση νόμου πέντε βουλευτών του ΠΑΣΟΚ (Κατσανέβας, Λαλιώτης, Μπένος, Λιάνης, Παπανδρέου) και δύο του ΣΥΝ (Κωνσταντόπουλος, Κουβέλης), με την οποία συμφώνησαν και οι Αδραχτάς και Τατούλης της ΝΔ για το διαχωρισμό των ναρκωτικών σε σκληρά και μαλακά.
• Το Μάη του 1997 ο Γ. Παπανδρέου ζήτησε «να δοθεί η δυνατότητα στο χρήστη κάνναβης να καλλιεργεί σπίτι του μια μικρή ποσότητα χασίς για δική του χρήση...».
• Τη θέση αυτή ο Γ. Παπανδρέου τη συμπλήρωσε το Νοέμβρη του 1999 με την πρόταση «υπέρ της χορήγησης των ουσιών που χρειάζεται ένας εξαρτημένος επισήμως και νομίμως μέσα από το δημόσιο σύστημα Υγείας». Κι ήρθε με «ανθρώπινη ευαισθησία» - κατά την έκφρασή του - να την υιοθετήσει ο τότε υφυπουργός Υγείας Θ. Κοτσώνης για τους «χρήστες του τελικού σταδίου».
• Το θέμα συζητήθηκε στη Διακομματική Επιτροπή της Βουλής στις 15/12/1999, όπου σφυροκοπήθηκαν οι απόψεις του Γ. Παπανδρέου από τον τότε βουλευτή του ΚΚΕ Απ. Τασούλα, ο οποίος τόνισε ότι αυτές οι προτάσεις απορρίφτηκαν απ' την κοινωνία.

Ωστόσο οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ επέμειναν στη λογική της διαχείρισης του προβλήματος των ναρκωτικών με κατάληξη τον απολογισμό του υπουργείου Υγείας που έδωσε στη δημοσιότητα στις 13.1.2004: «Κάναμε, αναφέρει, σημαντικά βήματα προς την κατεύθυνση της αναγνώρισης της φύσης της εξάρτησης - ως μιας χρόνιας υποτροπιάζουσας ασθένειας, για την οποία η Πολιτεία οφείλει να προσφέρει άμεσα την ενδεδειγμένη θεραπευτική αντιμετώπιση - καθώς και της αναγνώρισης του γεγονότος ότι το εξαρτημένο άτομο είναι ασθενής που χρήζει θεραπείας και όχι τιμωρίας».

Κι όλα αυτά σε πείσμα της διαπίστωσης που έγινε στη συνάντηση των εθνικών συντονιστών της Ευρωπαϊκής Ενωσης για τα ναρκωτικά (9.5.2003), όπου παρουσιάστηκαν και τα αποτελέσματα επιστημονικού συνεδρίου στη Σουηδία. «Οι κίνδυνοι από τη χρήση της κάνναβης έχουν υποτιμηθεί, γεγονός που απομάκρυνε την προσοχή μας από την εντατική προσπάθεια πρόληψης στους εφήβους, με αποτέλεσμα τη μεγάλη διάδοση χρήσης κάνναβης σ' αυτήν την πληθυσμιακή ομάδα», όπως ανέφερε τότε σε ανακοίνωσή του, ο Οργανισμός κατά των Ναρκωτικών (ΟΚΑΝΑ).