Με αφορμή την ταινία «Ο άρχοντας των δαχτυλιδιών - η επιστροφή του βασιλιά», που έχει ιδιαίτερη απήχηση στη νεολαία, είναι σκόπιμο και αναγκαίο να διατυπώσουμε ορισμένες σκέψεις και να ενθαρρύνουμε τον προβληματισμό όλων μας για τέτοιου είδους ζητήματα.

Πρόκειται για αμερικανικής προέλευσης εμπορευματική ταινία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Εχει πανάκριβα σκηνικά, πλούσια οπτικο-ηχητικά εφέ και προσεγμένη μουσική επένδυση, που όμως δεν μπορούν να υποκρύψουν το αντιδραστικό περιεχόμενό της. Δεν μπορούν να υποκρύψουν την απουσία σημαντικών διαπαιδαγωγητικών μηνυμάτων, αφού κυριαρχεί η βία σ' ένα φανταστικό - εξωπραγματικό περιβάλλον. Αφορά σε μύθους και φαντασιώσεις, που δε συμβάλλουν στην ψυχοσωματική ισορροπία, ούτε συνεισφέρουν σε μια προσπάθεια για ψυχαγωγία.

Συμβάλλει στον αποπροσανατολισμό του θεατή, όταν αφαιρεί, αποσιωπά ή διαγράφει τη βασική αντίθεση που κυριαρχεί στις ταξικές κοινωνίες, αναδείχνοντας πως δήθεν εναντίον όλων των ανθρώπων λειτουργούν κάποιες σκοτεινές δυνάμεις που πρέπει να αντιμετωπιστούν. Συμβάλλει στη φυγή από τη σύγχρονη ταξική πραγματικότητα. Διαστρεβλώνει ακόμη και το ρόλο της προσωπικότητας στη διαμόρφωση της ιστορίας, υποτιμώντας ολοφάνερα την αξία της συλλογικής σκέψης και δράσης.

Κατά την εκτίμησή μας, αν η τέχνη είναι δημιούργημα που εκφράζει τον εργαζόμενο λαό και τις ανησυχίες του, αν αποσκοπεί στη διαπαιδαγώγησή του στα πανανθρώπινα ιδανικά και αξίες... η «τέχνη» που εμπεριέχεται σ' αυτή την ταινία εκφράζει τη θέληση των ιμπεριαλιστών να δημιουργήσουν λογικές και φοβίες χαοτικού - εξωπραγματικού τύπου. Υπηρετεί τα συμφέροντα τους και τις επιδιώξεις τους. Με αυτές τις σκέψεις θεωρούμε ότι η νεολαία πρέπει να κρίνει την ταινία που σερβίρουν οι έμποροι του θεάματος και του ακροάματος... Να συμβάλει στην άνοδο των απαιτήσεων για τα ζητήματα της τέχνης, της αισθητικής και του πολιτισμού. Η νέα γενιά και οι άνθρωποι της τέχνης, το εργατικό κίνημα χρειάζεται να σκύψουν πάνω σε αυτά τα θέματα, όπου η υπεροχή όσων επιδιώκουν την κατάκτηση της διαλεκτικής λογικής και σκέψης, στα πλαίσια της υλιστικής αντίληψης για την κοινωνία, είναι ολοφάνερη.