ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αποκαλυπτικές συγκρίσεις

Γρηγοριάδης Κώστας

Το ωριαίο κόστος εργασίας στην Ελλάδα είναι 11,7 ευρώ, έναντι 23 ευρώ που είναι ο μέσος όρος της ΕΕ. Το ποσό αυτό κατατάσσει τη χώρα μας στην τρίτη χαμηλότερη θέση στην ΕΕ των «14». Από την άλλη, το κόστος ζωής στην Ελλάδα, σύμφωνα με τον προσαρμοσμένο σε μονάδες αγοραστικής δύναμης δείκτη, βρίσκεται στο 90, με μέσο όρο ΕΕ το 100. Τα στοιχεία αυτά παρουσιάστηκαν πρόσφατα από τον υπουργό Ανάπτυξης, Ακη Τσοχατζόπουλο και περιέχονται στην έκθεση του Συμβουλίου Ανταγωνιστικότητας. Και τα σημειώνουμε, γιατί αποδείχνουν πέραν πάσης αμφισβήτησης ότι η εργατική δύναμη κοστίζει στους εργοδότες μόνο το 50% του μέσου όρου της ΕΕ, αλλά το κόστος ζωής στη χώρα μας έχει σε μεγάλο βαθμό προσεγγίσει τον αντίστοιχο μέσο όρο της Κοινότητας. Συμπέρασμα το οποίο εξηγεί τόσο τα τεράστια υπερκέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων και τους προκλητικούς ρυθμούς αύξησής τους, όσο και τα αντίστοιχα στοιχεία της Κομισιόν, για τη φτώχεια στην Ελλάδα, η οποία βασανίζει έναν στους πέντε Ελληνες, σύμφωνα με τη σχετική έκθεση.

Κατά τ' άλλα, σύμφωνα με την κυβέρνηση, αλλά και την ηγεσία της ΝΔ, είναι επιτακτική ανάγκη η παραπέρα, αποφασιστική ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Με άλλα λόγια, η παραπέρα μείωση του ωριαίου κόστους εργασίας, η παραπέρα αύξηση της εκμετάλλευσης και των κερδών της ολιγαρχίας.

Τα ψέματα του Τ. Μπλερ

Φυλάει ο θεός τον κλέφτη, αλλά φυλάει και το νοικοκύρη. Αυτά λέει μια παλιά ελληνική παροιμία, αλλά, μάλλον, δεν την έχει υπόψη του ο Βρετανός πρωθυπουργός Τ. Μπλερ. Ετσι, στο χριστουγεννιάτικο μήνυμά του προς τους Βρετανούς ισχυρίστηκε, ότι «υπάρχουν αποδείξεις για εκτεταμένο δίκτυο παρανόμων εργαστηρίων κατασκευής όπλων μαζικής καταστροφής» στο Ιράκ. Λίγη ώρα μετά, όμως, οι δημοσιογράφοι ρώτησαν σχετικά τον Αμερικανό διοικητή του Ιράκ, Π. Μπρέμερ, ο οποίος ...μη γνωρίζοντας τις δηλώσεις Μπλερ, απάντησε: «Δεν ξέρω ποιος τα λέει αυτά, αλλά δεν ευσταθούν». Πρόσθεσε, μάλιστα, ότι έχει διαβάσει την έκθεση της Ομάδας Επιθεωρήσεων του Ιράκ «και δεν αναφέρει κάτι τέτοιο». Βέβαια, όταν έμαθε πως ο Τ. Μπλερ ισχυρίζεται το αντίθετο, προσπάθησε να τα μπαλώσει, αλλά οι πάντες είχαν πλέον καταλάβει τι έγινε: Για μια ακόμη φορά, ο Τ. Μπλερ είπε συνειδητά ψέματα, επιχειρώντας να ξεγελάσει τον βρετανικό λαό και να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.

Η ακρίβεια...

Από Φθινόπωρο του 2004 και βλέπουμε. Αυτό ήταν - σε ελεύθερη μετάφραση - το μήνυμα που έστειλε ο αρμόδιος Επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ενωσης Πόδρο Σόλμπες, σε όσους προτείνουν την αντικατάσταση του κέρματος του ενός ευρώ με χαρτονόμισμα, σαν μέσο για την προστασία των καταναλωτών της ΕΕ από την ακρίβεια. Το θέμα της έκδοσης χαρτονομίσματος του 1 ευρώ, δεν προέκυψε τυχαία. Το έφεραν στην επικαιρότητα διάφοροι, κυβερνήτες, πολιτικοί, οικονομικοί και άλλοι παράγοντες της ΕΕ, που τους αρέσει να βλέπουν το δέντρο και να χάνουν το δάσος. Λες κι αν το ένα ευρώ είναι χάρτινο και όχι μεταλλικό θα μεγαλώσουν οι μισθοί και οι συντάξεις ή θα μειωθούν οι τιμές στα είδη πρώτης ανάγκης. Η υποκρισία και ο φαρισαϊσμός τους δεν έχουν όρια.

... και το δήθεν φάρμακο

Βέβαια, δεν είναι η πρώτη φορά που τα κάθε λογής επιτελεία του συστήματος επιχειρούν να ρίξουν στάχτη στα μάτια των εργαζομένων και των λαών. Ειδικά, για το ζήτημα της ακρίβειας και με πρόφαση την παρατηρούμενη έξαρση της κερδοσκοπίας με την εισαγωγή του νέου νομίσματος, καλλιεργούν πολύμορφα εδώ και πολύ καιρό ότι το βασικό πρόβλημα βρίσκεται στη μη εξοικείωση των καταναλωτών με το ευρώ και, ιδιαίτερα, στη μη επαρκή συνειδητοποίηση της αξίας του..! Κι έτσι, αφού... ανακάλυψαν την αιτία της ακρίβειας, βρήκαν και το φάρμακο. Εάν το νόμισμα του ενός ευρώ γίνει χάρτινο, τότε θα συνειδητοποιηθεί πολύ ευκολότερα η αξία του και, επομένως, θα... αντιμετωπιστεί η ακρίβεια.

Κι έτσι, έχουν μ' ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια μαζί. Βγάζουν λάδι τις πραγματικές και βαθύτερες αιτίες της σημερινής κατάστασης (διαρθρωτικές αλλαγές και απελευθερώσεις, νόμοι της αγοράς, ασυδοσία μεγάλου κεφαλαίου, χαμηλά εισοδήματα εργαζομένων, κλπ., σε τελευταία ανάλυση το σύγχρονο καπιταλιστικό σύστημα). Αθωώνουν τη φιλομονοπωλιακή πολιτική της ΟΝΕ και του Συμφώνου Σταθερότητας, που συνομολόγησαν και εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις των χωρών - μελών της ΕΕ. Δημιουργούν νέες αυταπάτες και ψεύτικες προσδοκίες στους εργαζόμενους. Κι ακόμη περισσότερα...

Η πολιτική Σημίτη - Παπανδρέου

«Ο Αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών κ. Στ. Τάλμποτ με δική του πρωτοβουλία επαίνεσε, ενώπιον των μελών του Συμβουλίου της Ατλαντικής Συμμαχίας, τον Ελληνα υπουργό Εξωτερικών κ. Γ. Α. Παπανδρέου (...). Τόνισε μάλιστα ότι παντού όπου πήγε (ο Τάλμποτ) προηγούνταν ή ακολουθούσε αμέσως ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών (...). Επίσης ο κ. Τάλμποτ, για να τεκμηριώσει την εκτίμησή του, επικαλέστηκε σε δυο περιπτώσεις τις πληροφορίες που του μετέφερε από τις επαφές του ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών. Το συμβάν αυτό ακολουθεί τους επαίνους που επιδαψίλευσε στον κ. Παπανδρέου η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών, κ. Ολμπράιτ».

Ρεπορτάζ της εξόχως φιλοκυβερνητικής εφημερίδας «Βήμα» (9/6/1999), για το ρόλο του κ. Παπανδρέου ως υπουργού της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, στο Γιουγκοσλαβικό, ρόλο «ταχυδρόμου» και «μεσάζοντα» των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ...

***

«Η Ελλάδα ευθυγραμμίστηκε χτες πλήρως με τις αμερικανικές θέσεις στο Κοσσυφοπέδιο και εμφανίστηκε να υποστηρίζει σχεδόν στην ολότητά τους τις ΝΑΤΟικές ενέργειες στα Βαλκάνια... (Ως) Αποτέλεσμα αυτής της απρόβλεπτης ευθυγράμμισης... μετά τη συνάντηση που είχε στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ με την Αμερικανίδα ομόλογό του Μ. Ολμπράιτ, ο υπουργός Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου τόνισε ότι η Ελλάδα υποστηρίζει ενεργά τις προσπάθειες του ΝΑΤΟ».

Ρεπορτάζ της εξόχως - επίσης - φιλοκυβερνητικής - εφημερίδας «Εθνος» (27/5/1999).

Κατόπιν αυτών: «Το Συμβούλιο της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας ανακοίνωσε σήμερα ότι ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών κ. Γ. Παπανδρέου ορίστηκε για ένα χρόνο πρόεδρος επί τιμή του Συμβουλίου του ΝΑΤΟ» (ΑΠΕ, 20/9/2000)...

***

Πέραν του Γιουγκοσλαβικού, υπάρχει και το ΠΑΣΟΚ των «Ελληνοτουρκικών»:

«Θα μου φαινόταν περίεργο να πετάξει μια σοβαρή χώρα μια ολόκληρη πολιτική στον κάλαθο των αχρήστων, δηλαδή να την υποβαθμίσει, για κάποιες βραχονησίδες» (!) δήλωνε ο Γ. Παπανδρέου στις 23/10/2000 («ΝΕΑ»).

Ο ίδιος, ως υπουργός της κυβέρνησης Σημίτη του ΠΑΣΟΚ:

Το Δεκέμβρη του 1999, στη Σύνοδο της ΕΕ στο Ελσίνκι, δήλωνε στους εμβρόντητους Ελληνες δημοσιογράφους: «Δεν έχουμε ταμπού στην εκχώρηση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στην ΕΕ»!!!
Το Μάρτη του 2001 τασσόταν υπέρ της αλλαγής συνόρων στα Βαλκάνια (!), αρκεί να γινόταν «βελούδινα»...

***

Ο κατάλογος είναι μακρύς. Γράφει «Αφγανιστάν» με την - και εκεί - ελληνική εμπλοκή. Περνάει μέσα από την απόφαση στη Σύνοδο της Αθήνας (Απρίλης 2003) για την πλήρη νομιμοποίηση από την ΕΕ της εισβολής και κατοχής στο Ιράκ. Επί υπουργού Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου της κυβέρνησης του κ. Σημίτη έγιναν κι αυτά.

Επί υπουργίας του, το υπουργείο Εξωτερικών της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ χρηματοδοτεί οργανώσεις (μη κυβερνητικές τις λένε), που ήδη έχουν στείλει Ελληνες στρατιώτες στο Ιράκ!

Οντας υπουργός της κυβέρνησης Σημίτη του ΠΑΣΟΚ, έκανε και τις δηλώσεις για τη δεντροφύτευση χασίς στα μπαλκόνια των σπιτιών...

Υπουργός της κυβέρνησης Σημίτη ήταν και όταν ο τουρκικός Τύπος κυκλοφόρησε με πρωτοσέλιδους τίτλους «Bravo Giorgos» για τις... θαυμαστές θέσεις του, όσον αφορά στις «δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις» στην Τουρκία των «λευκών κελιών»...

Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα. Ορθώς, λοιπόν, η κ. Ολμπράιτ δήλωσε - προχτές μόλις - στα «ΝΕΑ» για τον υπουργό του ΠΑΣΟΚ: «Τρέφω απεριόριστο σεβασμό για τον Γ. Παπανδρέου. Είναι πολύ καλός φίλος και επιλυτής προβλημάτων»...

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Τα σεναριακά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΤΑ ΣΕΝΑΡΙΑ της διαδοχολογίας στο ΠΑΣΟΚ φούσκωναν ακόμη κι όταν υποτίθεται πως το Μέγαρο Μαξίμου δεν τα ενθάρρυνε και τα καταδίκαζε, πόσο δε μάλλον, τώρα, που δεν κάνει και τον κόπο να τα διαψεύδει. Οπότε, οποιοσδήποτε μπορεί να λέει και να γράφει ό,τι θέλει, κι εσείς να διαβάζετε και να ακούτε ό,τι μπορεί να φανταστείτε.

Αυτό, πάντως, που εντυπωσιάζει περισσότερο απ' όλα είναι η πρόσφατη ανακάλυψη του ...φοβερού και τρομερού «ευρωπαϊκού προφίλ», που διαθέτει ο Ελληνας πρωθυπουργός. Πώς και δεν το είχαμε αντιληφθεί;

Δηλαδή, αν υποθέσουμε ότι ο Κώστας Σημίτης κυκλοφορήσει στους δρόμους του Μάντσεστερ, της Βαρκελώνης, του Γκέτεμποργκ ή του Αμστερνταμ, όλοι θα τον αναγνωρίσουν και θα αρχίσουν να τον επευφημούν για την προσφορά του στην Ενωμένη Ευρώπη;..

Μάλλον απίθανο, μια και γενικότερα οι Ευρωπαίοι δε φαίνεται να επευφημούν την ...Ενωμένη Ευρώπη, πόσο δε μάλλον έναν πρωθυπουργό, που ενσωματώθηκε στους μηχανισμούς της, διεκδικώντας για τον εαυτό του, στην καλύτερη περίπτωση, το ρόλο του «ισορροπιστή συμφερόντων».

ΣΤΗ ΝΔ προσπαθούν να μας πείσουν, στο μεταξύ, ότι σφυρίζουν αδιάφορα απέναντι στις εσωκομματικές εξελίξεις στο κυβερνών κόμμα, όταν γνωρίζουμε πολύ καλά πως δεν είναι έτσι.

Τέτοια στάση - όπως καταλαβαίνετε - μπορεί να έχει μόνον ένα κόμμα που αντιπαρατίθεται πολιτικά στο ΠΑΣΟΚ και δεν ενδιαφέρεται για τα επικοινωνιακά του «τρικάκια». Η ΝΔ, όπως είναι σαφές, μόνο για κάτι τέτοιο δεν μπορεί να υπερηφανευθεί.

Γρηγοριάδης Κώστας

ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ υποτίθεται ότι από την πρώτη του νέου χρόνου θα δούμε σε εφαρμογή και όλα τα τρομερά μέτρα, που μας ανακοίνωσε τον Οκτώβρη ο πρωθυπουργός. Ξεκινώντας από το αποκαλούμενο «κοινωνικό πακέτο» έως τα φορολογικά.

Βέβαια, μόνον οι αδαείς θεωρούν ότι από το νέο χρόνο κάτι θα αλλάξει στη ζωή τους. Οι υπόλοιποι Ελληνες πολίτες ...ξέρουν και περιμένουν το χειρότερο κι ας είναι και προεκλογική χρονιά.

Μέρη του ίδιου σχεδίου

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πριν από λίγες μόνο βδομάδες, τα υψηλόβαθμα στελέχη του ΠΑΣΟΚ ισχυρίζονταν ότι η διαβόητη σεναριολογία περί αντικατάστασης του Κ. Σημίτη και διαδοχής του από τον Γ. Παπανδρέου είναι κατασκευάσματα της ΝΔ και του φιλικού της Τύπου, προκειμένου να δημιουργήσουν προβλήματα στο κυβερνητικό κόμμα, με την υπονόμευση του υποτιθέμενου «ισχυρού χαρτιού» του. Τώρα, οι πάντες παραδέχονται πλέον ως δεδομένη την άμεση προοπτική της αντικατάστασης του Κ. Σημίτη (με τον έναν ή άλλο τρόπο) και η μεγάλη τους πλειοψηφία, μάλιστα, εύχεται αυτή να είναι γρήγορη και ολοκληρωτική, ενώ δεν υπάρχει, ουσιαστικά, δεύτερη κουβέντα για το ποιος θα είναι ο διάδοχος. Και, βέβαια, κανείς τους δε θεωρεί απαραίτητο να πει, έστω και μια κουβέντα, για τα όσα έλεγαν πριν από μερικές μόνο βδομάδες. Χρειάζονται, άραγε, και άλλα γεγονότα, για να καταλάβει και ο τελευταίος πολίτης αυτής της χώρας, ότι όλα τα προαναφερόμενα, όπως και η όποια συνέχειά τους, αποτελούν τμήματα του ίδιου σχεδίου, με πρώτιστο στόχο την «αναπαλαίωση» του δικομματισμού, τη δημιουργία νέων τεχνητών προσδοκιών και ψεύτικων ελπίδων και τον εγκλωβισμό των ψηφοφόρων;

Το αξιοσημείωτο

Το να θεωρούν στη μεγάλη τους πλειοψηφία οι πολίτες των ΗΠΑ,τη ΛΔ της Κορέας, το Ιράκ και το Ιράν, ως τις κυριότερες σήμερα απειλές κατά της διεθνούς ειρήνης, όπως έδειξε πρόσφατη δημοσκόπηση, δε νομίζουμε πως προκαλεί την παραμικρή εντύπωση, όταν όλοι γνωρίζουν τον εκεί βαθμό χειραγώγησης της κοινής γνώμης. Δε συμβαίνει το ίδιο, όμως, με άλλα δυο στοιχεία της ίδιας δημοσκόπησης. Το Ισραήλ έρχεται έβδομο στη λίστα «επικινδυνότητας», καθώς το 47% των Αμερικανών θεωρούν ότι αποτελεί κίνδυνο για την ειρήνη. Κι ακόμη περισσότερο το γεγονός πως το 37% των Αμερικανών θεωρούν ότι η ίδια η Αμερική αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για την παγκόσμια ειρήνη. Κάτι παραπάνω, δηλαδή, από τον έναν στους τρεις πολίτες των ΗΠΑ έχουν καταλάβει πολύ περισσότερα πράγματα, απ' όσα «επιτρέπουν» ο Λευκός Οίκος και οι πολυπλόκαμοι μηχανισμοί του. Αναμφίβολα, είναι ένα ελπιδοφόρο γεγονός και, ταυτόχρονα, μια ακόμη απόδειξη πως ο ιμπεριαλισμός δεν είναι παντοδύναμος.

Αναλφάβητη η «ισχυρή» Ελλάδα

Μελέτη για το κοινωνικο-οικονομικό προφίλ του Νομού Τρικάλων, που έγινε στο πλαίσιο των ερευνών για τουριστική αξιοποίηση, ενόψει της Ολυμπιάδας, δείχνει ότι η περιοχή υποφέρει από τις εξής - εκτός άλλων - δυο «πληγές»: Τον αναλφαβητισμό και τη γήρανση του πληθυσμού.

Το ποσοστό των Τρικαλινών που είναι αναλφάβητοι ή δεν τέλειωσαν τη στοιχειώδη εκπαίδευση φτάνει το 28%. Υψηλό είναι και το ποσοστό όσων τέλειωσαν μόνο τη στοιχειώδη εκπαίδευση (43%), ενώ στο 22% φτάνει το ποσοστό όσων τέλειωσαν τη Μέση Εκπαίδευση και 7% την Ανώτατη. Οσον αφορά στην ηλικιακή διάρθρωση, οι μικρές και οι παραγωγικές ηλικίες (από 15-19 κι από 30-44 ετών αντιστοίχως) αποτελούν το 38,1%, ενώ τα ποσοστά των ηλικιών από 45-64 ετών είναι 26,85% και από 65 και άνω 15,1%.

Τα παραπάνω στοιχεία δείχνουν ότι, εν έτει 2003, στην «εκσυγχρονιστική» και «ισχυρή» Ελλάδα του Σημίτη υπάρχουν περιοχές - και, μάλιστα, στο κέντρο της χώρας - που αντιμετωπίζουν προβλήματα περασμένων εποχών και βιώνουν την εγκατάλειψη και την ερήμωση. Και, φυσικά, γι' αυτό δε φταίει ο λαός, αλλά οι κυβερνώντες που δεν ενδιαφέρονται για την επίλυση των λαϊκών προβλημάτων, παρά μόνο για το πώς θα εξυπηρετήσουν τα μεγάλα συμφέροντα...

Οι φιέστες και οι ΕΒΕ

Πολύ «σιρόπι» χρησιμοποίησε η κυβέρνηση μιλώντας για τις «μικρομεσαίες» επιχειρήσεις στη φιέστα που διοργάνωσε πρόσφατα. Ομως, πέρα από τις υποσχέσεις, τα «θα» και τις «τρίχες που τις κάνουν τριχιές», τίποτα συγκεκριμένο και αληθινό δεν μπόρεσε να αρθρώσει. Τα κυβερνητικά στελέχη μίλησαν, λίγο - πολύ, για μια πολιτική «κοσμογονία» υπέρ των ΕΒΕ, την ίδια ώρα που με πολύ συγκεκριμένο τρόπο και, κυρίως, με αποτελέσματα, η κυβερνητική πολιτική ενισχύει το μεγάλο κεφάλαιο σε βάρος των μικρών επαγγελματιών, βιοτεχνών και εμπόρων.

Εξω από τις πολυτελείς κυβερνητικές αίθουσες, μακριά από τους ατσαλάκωτους εκπροσώπους, αυτή τη στιγμή ένας πολύ μεγάλος αριθμός μικρών ΕΒΕ αγωνιά για το μέλλον. Για παράδειγμα, μια ενδεχόμενη αλλαγή χαρακτηρισμού της περιοχής που έχει το μαγαζί του, μπορεί να τον εξαναγκάσει να φύγει. Κι αυτός είναι μόνο ένας από τους κινδύνους που τον απειλούν, ένα μόνο από τα πολλά προβλήματα, τα πραγματικά, που αντιμετωπίζουν οι ΕΒΕ. Αυτά, που δε λέγονται στις φιέστες.

Μοναδική ελπίδα του λαού το ΚΚΕ

Κάθε μέρα που περνάει φέρνει τις πολιτικές μάχες, όπως είναι και η εκλογική αναμέτρηση, κοντύτερα. Ακόμα κι αυτές οι διεργασίες στους κόλπους των πολιτικών εκπροσώπων της άρχουσας τάξης, πάντα υπό την «αιγίδα» της, εκλύουν έντονο άρωμα εκλογών, έχοντας άλλωστε απώτερο στόχο, ανάμεσα σε άλλους, το να παραμείνουν πλατιές λαϊκές μάζες δέσμιες στο άρμα του δικομματισμού. Εξάλλου οι λαϊκές συνειδήσεις καθ' όλη τη διάρκεια της τετραετίας και πολύ πιο έντονα το τελευταίο διάστημα βομβαρδίζονται ανηλεώς με εκβιαστικά διλήμματα, γίνονται η «οθόνη» που πάνω της προβάλλεται η δικομματική «σαπουνόπερα», πότε με κεντροαριστερά πότε με κεντροδεξιάς εμπνεύσεως «σενάρια».

Μέσα σ' αυτό το σκηνικό είναι κρίσιμης σημασίας η προβολή και υπεράσπιση πλατιά στους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα του άλλου δρόμου της πολιτικής πρότασης του ΚΚΕ. Κάτι που δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο από τα μέλη και τους φίλους του Κόμματος, τους ανθρώπους που δίνουν στο πλευρό του τη μάχη των εκλογών. Με την ημερομηνία των εκλογών να παραμένει ανοιχτή και το ενδεχόμενο να προκηρυχτούν άμεσα, η δουλιά αυτή πρέπει να ξεδιπλωθεί πλατιά σήμερα, αύριο, κάθε μέρα από δω και στο εξής.

Ο ελληνικός λαός δεν έχει να περιμένει τίποτα πέρα από όξυνση των προβλημάτων του, αν στον κυβερνητικό θώκο τοποθετήσει τη ΝΔ αντί του ΠΑΣΟΚ. Αν δεν αξιοποιήσει την ευκαιρία των εκλογών για να καταδικάσει αποφασιστικά την πολιτική που πρεσβεύουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, τις συνέπειες της οποίας βιώνει σε όλη τους την ένταση. Σήμερα περισσότερο από ποτέ, με δεδομένη και τη λαίλαπα των μέτρων που σχεδιάζεται να παρθούν, απαιτείται να δοθεί ένα ηχηρό ράπισμα σ' αυτή την πολιτική. Η επομένη των εκλογών μπορεί να αναδείξει νικητή το λαό, αν σηματοδοτήσει μαζικό απεγκλωβισμό λαϊκών δυνάμεων από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, δυνάμεις που θα έχουν κάνει συγχρόνως το αποφασιστικό βήμα εκλογικής ενίσχυσης του ΚΚΕ.

Είναι σίγουρο, το βλέπουμε ήδη, πως με το φόβο μιας τέτοιας εξέλιξης και για την αποτροπή της θα επιστρατευτούν θεοί και δαίμονες. Για το λόγο αυτό απαιτείται παγκινητοποίηση κάθε ενός που κατανοεί την ανάγκη να φυσήξει αέρας αισιοδοξίας, ανάτασης του εργατικού και λαϊκού κινήματος, που θα παρεμποδίσει μέτρα, θα δρομολογήσει την απόσπαση κατακτήσεων, θα δώσει ώθηση σε φιλολαϊκές εξελίξεις, την επόμενη μέρα των εκλογών. Στην πράξη, με ακατάπαυστη δράση και πλατύ άνοιγμα στο λαό, οφείλουμε να σπάσουμε τις προτάσεις που ως «μονόδρομος» του παρουσιάζονται είτε για αλλαγή φρουράς και όχι πολιτικής, είτε για καλύτερη διαχείριση του συστήματος. Να αποκαλύψουμε την απάτη που συνιστούν τέτοιες προτάσεις, να εμπνεύσουμε εμπιστοσύνη στη δύναμή του και να τον ωθήσουμε να εκμεταλλευτεί το όπλο της ψήφου με τον καλύτερο για τα συμφέροντά του τρόπο, στρέφοντάς το εναντίον του δικομματισμού και των παραφυάδων του. Η εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ είναι προϋπόθεση και εγγύηση πως θα ξημερώσουν καλύτερες μέρες για το λαό.

Τα πιόνια

Τον «Ευρωπαίο» είχαμε

οχτώ χρόνια επάνω

και τώρα

οι «προστάτες» μας

σπρώχνουν άλλον επάνω,

σπρώχνουνε για ηγέτη μας

έναν «Αμερικάνο».

***

«Φέσι» ο μεν απ' την ΕΟΚ

κι ο δε άλλων «καπέλο»

κι εγώ ευθέως και τους δυο