Ολα μπορεί ν' αλλάξουν... | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ολα μπορεί ν' αλλάξουν...

Πολλές φορές οι δημοσιογράφοι - δεν αναφέρομαι στους «βαλτούς» - παρασυρόμαστε από την επικαιρότητα κι ασχολούμαστε με θέματα ανούσια. Αλλες φορές, πάλι, πέφτουμε στην παγίδα ν' ασχοληθούμε με «θέματα» τα οποία «ανοίγουν» επίτηδες οι επιτήδειοι, στοχεύοντας στη διαμόρφωση των εξελίξεων και στη χειραγώγηση της λεγόμενης κοινής γνώμης. Βεβαίως, δεν είναι τόσο εύκολο, δεχόμενος συνεχώς «πληροφορίες», να εκτιμήσεις ποια απ' αυτές ενδιαφέρει πραγματικά και ποια είναι για πέταμα. Και χρειάζεται να διαθέτεις κριτήριο και να καταβάλεις προσπάθεια για ν' αντιληφθείς τι και γιατί κρύβεται πίσω από τις επιβεβαιώσεις και τις διαψεύσεις, τα ξεκαθαρίσματα και τα υπονοούμενα των εκπροσώπων της πολυποίκιλης και ποικιλώνυμης εξουσίας. Αν δεν είσαι προσεκτικός και καχύποπτος κινδυνεύεις, ανά πάσα στιγμή, να μετατραπείς σε «παπαγαλάκι» τους.

Ας πάρουμε, για παράδειγμα, το «θέμα» που άνοιξε με τη διαδοχολογία στην κυβέρνηση και στο ΠΑΣΟΚ. Εκτός των «βαλτών» που το «πιπιλάνε» συνεχώς για να το «περάσουν» στα μυαλά των ανθρώπων, υπάρχουν και συνάδελφοι που ασχολούνται μ' αυτό, νομίζοντας ότι ενδιαφέρει, πραγματικά, τον κόσμο. Ομως, δεν είναι αλήθεια. Φυσικά, δεν αδιαφορούν οι πάντες στην Ελλάδα για το «αύριο» του κυβερνώντος κόμματος, αλλά όχι ότι το σύνολο του ελληνικού λαού δε σκέφτεται τίποτα άλλο παρά αν, πότε και πώς θα φύγει ο Σημίτης και θα 'ρθει ο Γιωργάκης.

Ο άνεργος και ο χαμηλόμισθος, ο φτωχός αγρότης και ο χρεοκοπημένος μαγαζάτορας, ο νέος που δυσκολεύεται να σπουδάσει κι ο συνταξιούχος που πεινάει, έχουν σοβαρότερα προβλήματα ν' αντιμετωπίσουν.

Είναι, λοιπόν, υπερβολική και, εν πολλοίς, παραπλανητική η συνεχής δημοσιογραφική ενασχόληση μ' αυτό το «θέμα» αν δεν ξεκαθαρίζεις ότι, φύγει δε φύγει ο Σημίτης, έρθει δεν έρθει ο Παπανδρέου, τίποτα, επί της ουσίας, δε θ' αλλάξει, όπως δε θ' αλλάξει κι αν έρθει ο Καραμανλής. Κι αυτό το συνειδητοποιεί ο καθένας αν σκεφτεί με την απλή λογική. Ξέρει, π.χ., κάθε γονιός ότι θα εξακολουθεί να πληρώνει το μισό και παραπάνω μισθό του για τα φροντιστήρια των παιδιών, είτε παραμείνει το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, είτε έρθει η ΝΔ. Επομένως, δεν πρέπει να τον ενδιαφέρει και πολύ αν ο πρωθυπουργός που θα διαχειρίζεται την πολιτική εμπορευματοποίησης της Παιδείας - όπως και της Υγείας, της Πρόνοιας, του Πολιτισμού, του Αθλητισμού - θα λέγεται Σημίτης, Παπανδρέου ή Καραμανλής.

Ομως, το ν' αντιληφθεί, σήμερα, ο εργαζόμενος ότι κανένα ταξικό όφελος θα έχει από την πολιτική που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ είναι, μάλλον, εύκολο. Το δύσκολο είναι να πειστούν τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων που είναι εγκλωβισμένοι στα δυο μεγάλα κόμματα, πως υπάρχει βιώσιμη εναλλακτική λύση εξουσίας, έξω και μακριά από το δικομματισμό. Κι αυτό γιατί η δικομματική προπαγάνδα κατάφερε να «περάσει» την άποψη ότι τίποτα δεν μπορεί ν' ανατρέψει το σημερινό πολιτικό «στάτους κβο» και πολύ περισσότερο τίποτα δεν μπορεί να γίνει παρά και ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα. Ιδού, λοιπόν, «πεδίον δόξης λαμπρόν» για τους κομμουνιστές και όσους άλλους πιστεύουν ότι όλα μπορεί ν' αλλάξουν, αρκεί να το θελήσει ο λαός...

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ