ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ (του ανταποκριτή μας

ΒΗΣ. ΓΚΙΝΙΑ).--

Το Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ) άρχισε από χτες στις Βρυξέλλες την «προετοιμασία» του κρίσιμου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου των Βρυξελλών (12-13 του Δεκέμβρη), το οποίο καλείται να αποφασίσει επί του σχεδίου του «Ευρωσυντάγματος», με διακήρυξη Γερμανίας και Γαλλίας ότι δεν πρόκειται να αποδεχτούν «συμβιβασμούς προς τα κάτω» ούτε μελλοντικά «ραντεβού» για νέες διαπραγματεύσεις επί ενδεχομένων εκκρεμοτήτων, με αντιρρήσεις Ισπανίας και Πολωνίας υπό βρετανική προστασία και αμερικανική εντολή, και την ιταλική προεδρία να πουλά διπλωματική «ευελιξία» με διάφορους θεατρινισμούς του πρωθυπουργού Σίλβιο Μπερλουσκόνι.

Παράλληλα, ακολουθώντας πειθήνια τις σχετικές αποφάσεις των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, στη χτεσινή συνεδρίαση των Ευρωπαίων ΥΠΕΞ έγινε, σύμφωνα με δηλώσεις του Γ. Παπανδρέου, «μεγάλη συζήτηση για τη νέα φάση της Γεωργίας και το ρόλο της ΕΕ, σχετικά με τη σταθεροποίηση στην περιοχή, το πετρέλαιο και τους αγωγούς, τη σχέση της Γεωργίας με τη Ρωσία, τα προβλήματα με την Αμπχαζία και τις άλλες περιοχές, και το ενδεχόμενο ένταξης της Γεωργίας, της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν στην πρωτοβουλία για μια ευρύτερη Ευρώπη».

Το θέμα της ευρωπαϊκής «άμυνας και ασφάλειας» απασχόλησε και στις δύο του πλευρές, αφ' ενός σχετικά με τα επίμαχα άρθρα του σχεδίου «Ευρωσυντάγματος» («διαρθρωμένη συνεργασία», «ενισχυμένη συνεργασία» και «ρήτρα αλληλεγγύης») και αφ' ετέρου με την πολύπλοκη διαμάχη περί του λεγόμενου ευρωπαϊκού στρατηγείου στα πλαίσια του «ευρωπαϊκού πυλώνα» του ΝΑΤΟ, όπως έχει διαμορφωθεί μετά τις επίσημες αμερικανικές επιταγές στα δύο ΝΑΤΟικά Συμβούλια (NAC) των Βρυξελλών, την περασμένη βδομάδα. Τον τελευταίο καιρό οι δύο «πτυχές» έχουν αρχίσει και ξεχωρίζουν (...) επισήμως, αφού η αμερικανο-βρετανική διπλωματική αντεπίθεση εντάσσει το θέμα του «ευρωπαϊκού στρατηγείου» στο συνολικό πακέτο ευρωπαϊκής συμμόρφωσης στις παγκόσμιες «ανάγκες» επέμβασης και κατοχής της «Ατλαντικής Συμμαχίας».

Υποτίθεται ότι για την ΕΕ το θέμα του «αυτόνομου στρατηγείου συμπληρωματικού του ΝΑΤΟ» προτάθηκε για να «ενισχύσει» τη νέα ιδέα περί «διαρθρωμένης συνεργασίας», τουλάχιστον στην αρχική «πρωτοβουλία των τεσσάρων» (Γαλλία, Γερμανία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο), όπως διακηρύχτηκε από τον περασμένο Απρίλη. Μετά την επανάκαμψη της Βρετανίας, τον περασμένο Σεπτέμβρη στην «Ευρωάμυνα», διαφάνηκε μια νέα τριμερής πρόταση (Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία), η οποία, υπό αμερικανική πίεση, προσβλέπει σε συνολική αποκατάσταση των «διατλαντικών» διαφορών που είχαν εκφραστεί με αφορμή την επέμβαση στο Ιράκ. Ο Γ. Παπανδρέου έκλεισε χτες το ζήτημα τονίζοντας ότι «τα ευρωπαϊκά κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ πρέπει να σέβονται τις υποχρεώσεις τους έναντι της Συμμαχίας» (!!!), ενώ «η Βρετανία αποδέχεται τη δημιουργία ενός ελαφράς ευρωπαϊκής μονάδας σχεδιασμού», οπότε, οποιοσδήποτε (...) προβληματισμός στερείται αμερικανικής ευλογίας και «συμμαχικής» ευταξίας και συνεργίας.

Οσον αφορά στην ουσία της διαπραγμάτευσης επί του σχεδίου «Ευρωσυντάγματος» η ελληνική πλευρά «ανακάλυψε», και πάλι, την πάγια «διπλωματική» τακτική της (...) τουρκοφοβίας. Οπως γίνεται, χρόνια τώρα, σε κάθε σημαντική διακυβερνητική διαπραγμάτευση της ΕΕ, όταν πλησιάζει η ώρα για να ληφθούν οι όποιες αποφάσεις, η Αθήνα προπαγανδίζει ως «μονόδρομο» τη δήθεν «αντιμετώπιση» υπαρκτών και φανταστικών τουρκικών «επιδιώξεων», ξεχνώντας (...) επιμελώς να δεσμευτεί πολιτικά επί της ουσίας. Γι' αυτή τη βδομάδα θα «φουσκώσει» τεχνηέντως ένα ανύπαρκτο ζήτημα, αν η Τουρκία θα πρέπει να «εκφράσει βούληση» για επίλυση του Κυπριακού, όταν από το 1999, η ομόφωνη απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Ελσίνκι έχει καταστήσει σαφές ότι η Τουρκία δεν υποχρεώνεται, στην ενταξιακή της πορεία προς την ΕΕ, σε επίλυση του Κυπριακού. Ετσι, για άλλη μια φορά οι Βρυξέλλες θα «χαιρετίσουν» τη «βούληση» της Αγκυρας για επίλυση του Κυπριακού, θα καλέσουν τα «εμπλεκόμενα μέρη» να υποστηρίξουν τα αμερικανικά σχέδια του ΓΓ του ΟΗΕ και θα ...νίψουν τας χείρας. Η επίλυση του Κυπριακού είναι άλλου παπά ευαγγέλιο...

Η προβλεπόμενη ημερήσια διάταξη της διήμερης Συνόδου Κορυφής των Βρυξελλών κυριαρχείται από τη διαπραγμάτευση επί του σχεδίου «Ευρωσυντάγματος». Παραμένουν ανοιχτά όλα τα βασικά ζητήματα, δηλαδή τρόπος λήψης των αποφάσεων στο Συμβούλιο, δομή και λειτουργία της Κομισιόν, πολιτική δομή και λειτουργία της ΕΕ ενόψει της θεσμοθέτησης «Ευρωπαίου» Προέδρου και υπουργού Εξωτερικών, πολλές και βασικές πτυχές της «ευρωπαϊκής άμυνας και ασφάλειας», το λεγόμενο στρατηγικό δόγμα της ΕΕ, δηλαδή μια διακήρυξη του στρατοκράτη της ΕΕ, Χ. Σολάνα, για «το ρόλο της Ευρώπης στον 21ο αιώνα», ακόμη και το «ιδεολογικό» ζήτημα αυτοκαθορισμού της ΕΕ ως «χριστιανικών παραδόσεων» ή μη.

Το σχέδιο «Ευρωσυντάγματος» προβλέπει «ολοκλήρωση» των διαπραγματεύσεων «πριν την 1η Μάη 2004», όταν θα ενταχθούν ως πλήρη κράτη-μέλη και οι δέκα νέες χώρες της διεύρυνσης, και εφαρμογή σε ισχύ των προβλεπόμενων διατάξεων από το 2009. Δεν πρόκειται να υπάρξει άλλη «Διακυβερνητική Διάσκεψη» (ΔΔ) αφού στη μελλοντική ΕΕ οποιεσδήποτε «συνταγματικές» αναθεωρήσεις θα γίνονται στα Ευρωπαϊκά Συμβούλια, στη βάση της αρχής της «ειδικής πλειοψηφίας», και όχι όπως ίσχυε μέχρι τώρα με «διακυβερνητική» ομοφωνία. Το πολιτικό μέλλον της ΕΕ θα 'ναι ολιγαρχικό στη δομή εξουσίας και «δημοκρατικό» στις υποχρεώσεις. Αν δεν είχε υπάρξει η «διατλαντική» εμπλοκή με αφορμή το Ιράκ το «Ευρωσύνταγμα» θα ήταν μια «εσωτερική» επίδειξη ισχύος του γαλλογερμανικού άξονα. Με την παγκόσμια, μονομερή επίδειξη ισχύος της αυτοκρατορικής πλανηταρχίας των ΗΠΑ και τη βρετανική σύμπλευση, η συγκεφαλαίωση κερδών και ζημιών εντός της ΕΕ τελεί υπό την «τακτική» επανάκαμψη του Λονδίνου, κυρίως στα θέματα «Ευρωάμυνας», υπό αμερικανική εντολή, και τις νέες ισορροπίες που επιβάλλει η «τριμερής» Βρετανίας, Γαλλίας και Γερμανίας. Ιδιαίτερο ρόλο «αντιπάλου» έχουν αναλάβει οι φιλοαμερικανικές ηγεσίες της Ισπανίας και της νεοφώτιστης Πολωνίας, ενώ η «ατλαντική» Ιταλία έχει μπερδευτεί ανάμεσα στις υποχρεώσεις της εξάμηνης προεδρίας της ΕΕ, στις σπασμωδικές κινήσεις της κυβέρνησης Σ. Μπερλουσκόνι και στην «τριβή» με τον Ιταλό πρόεδρο της Κομισιόν, Ρομάνο Πρόντι, που ενδιαφέρεται έντονα να ξαναγυρίσει στην Ιταλία ως «αντίπαλος» του Σ. Μπερλουσκόνι.

Το Συμβούλιο ΥΠΕΞ «προετοιμάζει» και δεν αποφασίζει ενόψει της Συνόδου Κορυφής. Τυπικά υπάρχει ένα «σχέδιο» αποφάσεων της ιταλικής προεδρίας, αλλά όλα εκκρεμούν ενόψει του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου των Βρυξελλών. Ο Σ. Μπερλουσκόνι, ως προεδρεύων της ΕΕ, έκλεισε τις προκαταρκτικές διαβουλεύσεις ακούγοντας τον Γερμανό καγκελάριο, Γκ. Σρέντερ, να επαναλαμβάνει ότι το Βερολίνο δεν προτίθεται να κάνει κανένα συμβιβασμό είτε στη Σύνοδο Κορυφής είτε αργότερα σχετικά με το «Ευρωσύνταγμα».

Ο Σ. Μπερλουσκόνι δήλωσε ότι «θα ήταν τραγικό λάθος να ολοκληρώσουμε τη Διακυβερνητική πάση θυσία, χωρίς να εγγυηθούμε στην Ευρώπη θεσμούς ικανούς να αποφασίζουν και να λειτουργούν αποτελεσματικά». Σήμερα, Τρίτη, πραγματοποιούνται οι κρίσιμες διμερείς συναντήσεις του Προέδρου της Γαλλίας, Ζακ Σιράκ, με τον Ισπανό και τον Γερμανό ομόλογό του. Την Πέμπτη ο Ισπανός πρωθυπουργός, Χ. Αθνάρ, έχει κληθεί στο Βερολίνο. Την Παρασκευή αρχίζει, στις Βρυξέλλες, η Σύνοδος Κορυφής.