ΕΑΝ Ο Τόμας Μίλερ θέλει να ...ορίσει τις ποινές στη δίκη της «17Ν» ας το πει στους πολιτικούς αρμόδιους γιατί είναι πολύ πιθανό να του το κάνουν και αυτό το χατίρι (όπως και τόσα άλλα)...

Ισως τον παρεξηγούμε, αλλά εμείς αυτό καταλάβαμε από το ύφος, με το οποίο έκανε τη χτεσινή δήλωση, όταν αρνήθηκε να σχολιάσει την απόφαση του δικαστηρίου, προτού ακούσει το σύνολο των ποινών που θα επιβληθούν.

Και δε στενοχωρεί, βέβαια, καθόλου και κανέναν η ...έλλειψη σχολιασμού από τον Αμερικανό πρέσβη - που κάθε άλλο παρά έχει δουλιά να εμπλέκεται σε οτιδήποτε συμβαίνει στο εσωτερικό αυτής της χώρας. Το «στιλ» του ελεγκτή είναι που δικαίως αγανακτεί οποιονδήποτε Ελληνα πολίτη.

ΟΣΟ ΓΙΑ τις θριαμβολογικές δηλώσεις τόσο του Χρήστου Πρωτόπαππα όσο και του Θοδωρή Ρουσόπουλου αναφορικά με την απόφαση, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πως ...«ξέχασαν» το προεκλογικό κλίμα της περιόδου και ταυτίστηκαν. Βλέπετε, προέχουν ακόμα και των εκλογών τα διαπιστευτήρια προς την Ουάσιγκτον.

Να μην ξεχάσουμε και τον Φίλιππο Πετσάλνικο, βέβαια, που έπλεξε το εγκώμιο της Δικαιοσύνης καθώς και της «μέγιστης δυνατής δημοσιότητας» της δίκης. Ας του θυμίσουμε ότι στην Ελλάδα έχει καταλάβει ο κόσμος πώς λειτουργεί η Δικαιοσύνη και δεν περίμενε αυτή τη δίκη για να το μάθει...

Οι εκατοντάδες απεργίες που έχουν κηρυχτεί παράνομες, οι διώξεις εναντίον απεργών και διαδηλωτών, οι επιστρατεύσεις, οι απολύσεις συνδικαλιστών και οι ασφαλίτικες πρακτικές δίνουν μια εικόνα που δεν ανατρέπεται.

ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΠΡΟΣΟΧΗ, πάντως, διαπιστώσαμε ότι έδωσαν τα ελληνικά Μέσα Ενημέρωσης στον τρόπο που προβλήθηκε η όλη ιστορία από τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία. Και ήταν όντως αξιοπρόσεκτος αλλά όχι για τη «διεθνή σημασία» του πράγματος.

Αυτό που άξιζε τον κόπο να παρατηρήσει κανείς είναι πως παρουσιάστηκε η Ελλάδα ως μια χώρα που ...αναστέναξε από ανακούφιση, ένιωσε άνετα μετά την «καταπολέμηση της τρομοκρατίας» και τώρα μπορεί με την ησυχία της να ασχοληθεί με τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Αν θεωρεί κανείς πως αυτό το πνεύμα είναι που κυριαρχεί στο μυαλό του μέσου Ελληνα, τότε μάλλον πρέπει να ζει σε μια ...φανταστική χώρα, που υπάρχει μόνο στο κεφάλι των σεναριογράφων του «Σι Εν Εν».