Είμαστε σίγουροι ότι υπάρχουν δικαστές που αισθάνονται ντροπή για το γεγονός ότι όποια, μα όποια, απεργία εργαζομένων φτάσει σε κάποιο δικαστήριο, βγαίνει παράνομη. Πιστεύουμε, δε, ότι μέσα στο Δικαστικό Σώμα υπάρχουν έντιμοι και θαρραλέοι άνθρωποι, οι οποίοι, αν τους λάχαινε μια τέτοια περίπτωση, θα ύψωναν το ανάστημά τους στα κελεύσματα της εκτελεστικής εξουσίας και θα δίκαζαν με βάση τη συνείδησή τους κι όχι τις πολιτικές σκοπιμότητες. Ομως, δε βλέπουμε να εκδηλώνονται αντιδράσεις και να υψώνονται φωνές διαμαρτυρίας.

Οχι, βεβαίως, ότι έχουμε αυταπάτες για το ρόλο της Δικαιοσύνης ως θεσμού εξουσίας στο καπιταλιστικό σύστημα, καθώς ξέρουμε ότι εργάζεται ομού και συμβάλλει από κοινού με τις «αδελφές» της, την εκτελεστική και τη νομοθετική εξουσία, στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων της κυρίαρχης τάξης, που, εν προκειμένω, είναι η αστική. Θα περιμέναμε, όμως, ν' ακούσουμε μια δικαστική φωνή που να καταγγέλλει αυτό το αίσχος των «στημένων δικών» σε βάρος των απεργιών...