Στις 21 του Μάρτη συμπληρώνονται 7 χρόνια από το θάνατο του γλύπτη Νίκου Θεοδωρίδη - Σκαρλάτου. Ο καλλιτέχνης άφησε την τελευταία του πνοή στην πατρίδα του, την Ελλάδα, την οποία αγαπούσε ολόψυχα και δεν έπαψε ποτέ να νοσταλγεί κατά τη σαραντάχρονη διαμονή του στην Τασκένδη. Εφυγε, χωρίς να δει τη δημοσίευση των έργων του στο «Χρυσό βιβλίο», στις κάρτες «Οι μεγάλοι καλλιτέχνες του 20ού αιώνα», στα ταχυδρομικά γραμματόσημα για τη συμμετοχή του στην τοποθέτηση αγάλματος μπροστά στο Μέγαρο της Ευρωβουλής στη Γενεύη, χωρίς να «γευτεί» τη χαρά της παρουσίασης έργων του στις πολλές προτάσεις για εκθέσεις που ακολούθησαν.

Ο Νίκος Θεοδωρίδης - Σκαρλάτος γεννήθηκε το 1930 στη Λευκωσία της Κύπρου και το 1946 μπήκε στο Πολυτεχνείο της Αθήνας στο Τμήμα Γλυπτικής. Η Διεθνής Ενωση Νεολαίας βοήθησε στις σπουδές του στην Καλλιτεχνική Ακαδημία της Πράγας και στη συνέχεια σπούδασε στο Παρίσι. Το 1949 κατατάχτηκε στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας. Στο τέλος της ίδιας χρονιάς πήγε στην Τασκένδη. Στη Σοβιετική Ενωση έζησε 40 ολόκληρα χρόνια. Αφοσιώθηκε με πάθος στην τέχνη του. Οπως συνήθιζε μάλιστα να λέει, «σε πρώτη θέση η δουλιά μου, σε δεύτερη τα υπόλοιπα».

Στην πλούσια γλυπτική δημιουργία του ξεχωριστή θέση κατέχει το άγαλμα του Χαμζά - ποιητή, μουσικοσυνθέτη, δραματουργού και διαφωτιστή. Τοποθετήθηκε στη μεγάλη πλατεία της Τασκένδης και έχει ύψος 8 μέτρα.

Στη δημιουργία του κεντρική θέση έχουν οι γυναικείες μορφές: η γυναίκα - μητέρα, η γυναίκα - πατρίδα, η γυναίκα - αγάπη, η γυναίκα - ομορφιά. Από τα έργα του ένδεικτικά αναφέρουμε τα: «Λόρα» (πορτρέτο μιας νέας Ελληνίδας, της Λόρας Παπαδοπούλου), «Ρωσίδα» (δημοσιεύτηκε στο «Χρυσό Βιβλίο»), «Μητρότητα» και «Μητέρα της Ελλάδας» (βρίσκονται στο Ζάππειο), «Πορτρέτο της κόρης», «Ανατολικό τραγούδι» και «Τρυφερό φιλί» (αποτυπώθηκαν σε γραμματόσημα στη Γενεύη).

Παράλληλα με τη γλυπτική, ο Ν. Θεοδωρίδης - Σκαρλάτος ασχολήθηκε και με την κεραμική. Ολες οι δημιουργίες του αγοράστηκαν από διάφορα μουσεία και παρουσιάστηκαν σε εκθέσεις πολλών χωρών.