Ηχρησιμοποίηση της περιουσίας των ασφαλιστικών ταμείων σαν ασπίδα για τη «θωράκιση» του κερδοσκοπικού μηχανισμού, που λέγεται χρηματιστήριο, είναι αποκαλυπτικό δείγμα γραφής της κυβερνητικής πολιτικής. Μιας πολιτικής, εχθρικής απέναντι σε δικαιώματα και κατακτήσεις των εργαζομένων και των συνταξιούχων, αδίστακτης στην εκμετάλλευση κάθε μέσου για την επίτευξη των σκοπών της, που συνοψίζονται στην υπηρέτηση του μεγάλου κεφαλαίου. Η εσπευσμένη ενεργοποίηση της Επιτροπής, που θα καθορίζει και θα ελέγχει τις «επενδύσεις» όλων των Ταμείων, σε μια στιγμή που οι μετοχές έγιναν κουρελόχαρτα, δεν είναι μια απλή εφαρμογή αποφάσεων και νόμων. Είναι ένα μήνυμα προς κάθε μικρό και μεγάλο - ιδιαίτερα μεγάλο - κερδοσκόπο, ότι η κυβέρνηση θα σταθεί στο πλευρό του, σήμερα και κάθε άλλη φορά. Τα Ταμεία έχουν διοχετεύσει σημαντικά ποσά μέχρι σήμερα στο χρηματιστήριο και η κάθε επιτροπή που δημιουργείται δεν έχει σκοπό να εξασφαλίσει τη συνέχιση αυτής της ροής. Σκοπό έχει να την ελέγξει και να την ενισχύσει. Δε διαπραγματεύεται ούτε στο ελάχιστο η κυβέρνηση το τζογάρισμα της περιουσίας των Ταμείων. Το θεωρεί δεδομένο και προσπαθεί να το κάνει πιο αποτελεσματικό για τους εργοδότες και πολιτικά ωφέλιμο για την ίδια.

Μέχρι σήμερα, η κυβέρνηση υποστήριζε ότι η «επένδυση» της περιουσίας των Ταμείων σε μετοχές αποβλέπει στην οικονομική ενίσχυση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, με «ασφάλεια» και «ευελιξία». Η ασφάλεια, που είναι και το ζητούμενο για τα εκατομμύρια των ασφαλισμένων και συνταξιούχων, αναδείχτηκε σε κενό σύνθημα, «κερασάκι» στην «τούρτα» της πολιτικής εξαπάτησης. Και είναι εξαπάτηση γιατί μόνο γέλιο μπορεί να προκαλέσει, και στα κυβερνητικά στελέχη, το ενδεχόμενο να υπάρξει σίγουρη απόδοση από μετοχές, κάτι που βίωσαν με οδυνηρό τρόπο και σημαντικό κόστος δεκάδες χιλιάδες επενδυτές της Σοφοκλέους. Ομως, οι ασφαλισμένοι δεν είναι επενδυτές. Δεν προσδοκούν τη σύνταξή τους από την άνοδο του δείκτη του χρηματιστηρίου. Δεν είναι ούτε μπορεί να γίνουν συμμέτοχοι στον όποιο «πυρετό» του κέρδους. Δημιουργούν με τον ιδρώτα τους τον πλούτο, που καρπώνονται λίγοι, και προσβλέπουν - με τα σημερινά δεδομένα - σε ένα σύστημα καθολικά δημόσιο και με κοινωνικό χαρακτήρα, πέρα και έξω από κερδοσκοπικά παιχνίδια.

Ηκυβέρνηση, ωστόσο, είναι συνεπής στην αντιλαϊκή της πολιτική. Και δεν είναι η μόνη. Οι εντολές της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι ο οδηγός για το πώς πρέπει να γίνουν τα πράγματα, και τα κόμματα που δέχονται και στηρίζουν την ευρωολοκλήρωση δεν έχουν καμία πρόθεση να ακολουθήσουν διαφορετικό δρόμο, δεν μπορούν και, πολύ περισσότερο, δε θέλουν να ακυρώσουν την επιλογή τους. ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΝ και συνοδοιπόροι σε αυτό το δρόμο θα έπρατταν το ίδιο με την περιουσία των Ταμείων. Το δείχνουν με κάθε τρόπο, σε κάθε περίσταση, όπου καλούνται να υπερασπίσουν τη σύγκλιση και την ένταξη στην ΟΝΕ. Το φανερώνουν τα στελέχη τους, που σήμερα υποτίθεται ότι υπερασπίζονται την περιουσία των Ταμείων, προτείνοντας να γίνει μετοχές... λίγο αργότερα. Μπροστά στις εκλογές, μόνη εγγύηση είναι τελικά ο συντονισμένος αγώνας όλων εκείνων που πλήττονται απ' αυτή την πολιτική. Η αντίσταση στην αφαίρεση των δικαιωμάτων και των κατακτήσεών τους. Η ενίσχυση των ψηφοδελτίων του ΚΚΕ, ως πρώτο βήμα καταδίκης, εναντίωσης και ανατροπής αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής.