Ταυτόχρονα η ευρω-ενωσιακή αλαζονεία περισσεύει σε δηλώσεις εναντίον της Βόρειας Κορέας και της Κούβας, ευθυγραμμιζόμενη με την ιμπεριαλιστική πολιτική του αμερικανικού καπιταλισμού. Πίσω από αυτή τη διάφανη κουρτίνα της φαινομενικά αστικο-φιλελεύθερης και ουσιαστικά ιμπεριαλιστικής συμμαχίας των ευρω-ατλαντιστών βρίσκεται η συμμόρφωση στις συμβατικές συμφωνίες των κυρίαρχων δυνάμεων του πλανήτη. Εχει επανειλημμένα τονιστεί ότι οι ενδοσυμμαχικές ισορροπίες διαμορφώνονται κάθε φορά μέσα από παλινωδίες και έντονες αγκωνιές. Αυτή η συνεχής αντιφατική αστάθεια είναι τρόπος ύπαρξης της δυτικής συμμαχίας. Κάθε φορά που μπαίνει στην ημερήσια διάταξη η επικυριαρχία αγορών και γεωστρατηγικών χώρων η φαινομενική αστάθεια γίνεται εντονότερη και περνά από διάφορες φάσεις.

Στο τέλος, όμως, καταλαγιάζει στο γνωστό κανάλι της δύναμης και του ρόλου του καθένα, όπως αυτός προσδιορίζεται στη συμμαχική πραγματικότητα. Η πορεία της επέμβασης στο Ιράκ έδειξε για πολλοστή φορά αυτή την αλήθεια. Πολλοί νόμισαν ότι η διαφωνία του γαλλο-γερμανικού άξονα έναντι των ΗΠΑ θα θανατώσει την αμερικανική επικυριαρχία έναντι των εταίρων του ευρω-ατλαντισμού και θα δημιουργήσει ένα νέο ισχυρό ευρω-ενωσιακό ιμπεριαλιστικό άξονα. Διαψεύστηκαν, προς απογοήτευσή τους. Επαναλήφθηκε το γνωστό τροπάρι της προσκόλλησης του ευρω-ενωσιακού καπιταλισμού στον αμερικανικό κι η παραμονή του στο ρόλο του δεύτερου στην πλανητική ιμπεριαλιστική κυριαρχία.