Εκδήλωση - συζήτηση με φίλους και συναδέλφους της ΚΟΒ Μηχανικών ΠΕΧΩΔΕ - Τεχνικών Εταιριών
Ο Δ. Αρβανιτάκης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στην εισηγητική ομιλία του επικεντρώθηκε στην ανάγκη της «από κοινού δράσης με... συμμαχικές δυνάμεις» στο κύριο μέτωπο σήμερα, που είναι η πάλη ενάντια στον πόλεμο. Γιατί, ο πόλεμος «ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου» και θα έχει καταστρεπτικές συνέπειες, σ' όλες τις πτυχές της πολιτικής και κοινωνικής ζωής. «Τα σπασμένα του πολέμου, είπε, τα πληρώνουν εργαζόμενοι και λαϊκά στρώματα». Σημείωσε την ανάγκη να ενταθεί η πάλη ενάντια στον πόλεμο, τώρα και όταν ξεσπάσει, ενώ υπογράμμισε ότι το ΚΚΕ στηρίζει και προωθεί απεργίες μαζί με τα ταξικά συνδικάτα και το ΠΑΜΕ, αλλά και άλλες πολύμορφες κινητοποιήσεις μαζί με την ΕΕΔΥΕ, τη «Δράση 2003» κι άλλες οργανώσεις, «απαντώντας» και στη Σύνοδο των Υπουργών Αμυνας, στην Αθήνα.
Για την Ελληνική Προεδρεία, επισήμανε ότι η κυβέρνηση διαχειρίζεται και προωθεί μέτρα εξυπηρέτησης των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, ενισχύοντας παράλληλα και την ελληνική ολιγαρχία σε σχέση με τα Βαλκάνια.
Ο ομιλητής υποστήριξε την ανάγκη η πάλη του ελληνικού λαού, αλλά και των λαών άλλων χωρών, να επικεντρωθεί στην παρεμπόδιση των κυβερνήσεων «να δώσουν στήριξη στον πόλεμο, με οποιοδήποτε μέσο». Για την Ελλάδα, έδωσε το παράδειγμα της παραχώρησης της βάσης της Σούδας, υπογραμμίζοντας την υποτέλεια της κυβέρνησης. Σημείωσε επίσης την ύπαρξη και όξυνση των εσωτερικών αντιθέσεων στο ιμπεριαλιστικό «σύστημα».
Ειδικότερα για τον πόλεμο σημείωσε πως τα κινήματα δε θα πρέπει να επιλέγουν «αντί των Αμερικανών, να χειροκροτούν τις κυβερνήσεις της Γαλλίας, Γερμανίας, Αγγλίας κ.ά. Γιατί και οι προτάσεις του λεγόμενου Γαλλογερμανικού άξονα προβλέπουν τη μετατροπή του Ιράκ σε προτεκτοράτο». Τέλος, για το θέμα των συμμαχιών απάντησε ότι το ΚΚΕ μιλά για συμμαχίες και σε πολιτικό επίπεδο, με πολιτικές δυνάμεις, ριζοσπαστικές κινήσεις και κινήματα με σαφή προσανατολισμό ενάντια στον ιμπεριαλισμό, στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, αποκλείοντας, φυσικά, κόμματα και κινήσεις που πρωταγωνιστούν ή και συναινούν σε πολιτικές διαχείρισης του καπιταλισμού στη χώρα μας, δηλαδή τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΝ.