ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ (του ανταποκριτή μας ΒΗΣ. ΓΚΙΝΙΑ).--

Η κρίση στο ΝΑΤΟ έλαβε χτες χαρακτήρα «πλήρους εμπλοκής», αφού μετά από ολοήμερη «διαβούλευση» του ΝΑΤΟικού Συμβουλίου (NAC), που συνεδριάζει μόνιμα, πλέον, στις Βρυξέλλες, ο ΓΓ του ΝΑΤΟ Βρετανός λόρδος Ρόμπερτσον απέτυχε να εξαναγκάσει τη Γαλλία, τη Γερμανία και το Βέλγιο να συμμορφωθούν σ' ένα νέο «συμβιβαστικό» αμερικανικό «πακέτο διευκολύνσεων» του πολέμου κατά του Ιράκ, που παρουσιάστηκε ως δήθεν αποκλειστικά τουρκικό «αίτημα προστασίας». Παρά την αμερικανική «αναδίπλωση», οι τρεις «γηραιοί» της Ευρώπης επιμένουν να μη συμμορφώνονται «προληπτικά» στην αμερικανική «λογική του πολέμου», τουλάχιστον μέχρι την κρίσιμη συνεδρίαση, της ερχόμενης Παρασκευής, του Συμβούλιου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Ο ΓΓ του ΝΑΤΟ, μετά από ολοήμερη «διαβούλευση», διαπίστωσε «αδιέξοδο» και συγκάλεσε εκ νέου τη συνεδρίαση του NAC για σήμερα το πρωί. Σύμφωνα με διπλωματικές πηγές η Γαλλία και η Γερμανία επιμένουν στο αδιέξοδο, για να «εκβιάσουν» στον ΟΗΕ, διαμέσου του ΝΑΤΟ, σχετικά με τα μεταπολεμικά ανταλλάγματα, γι' αυτό και «προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο» τουλάχιστον μέχρι την ερχόμενη Παρασκευή.

Αλλά η παράταση της κρίσης έχει «ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου» στην πάλαι ποτέ «Συμμαχία», με επιπτώσεις που φαίνεται να ξεπερνούν τον πόλεμο κατά του Ιράκ. Διπλωματικές πηγές κάνουν λόγο για όργιο εκβιασμών και «πρωτοφανή κυνισμό» τόσο στις διμερείς όσο και στις πολυμερείς «διαβουλεύσεις» των 19 «συμμάχων». Η παράταση της κρίσης έχει οδηγήσει σε πρωτοφανή απομόνωση, ιδιαίτερα της Γαλλίας, μέσα στο ΝΑΤΟ, που υποσκάπτει τα ίδια τα θεμέλια της «Συμμαχίας»...

Ο Αμερικανός ΥΠΕΞ, Κ. Πάουελ, διαμήνυσε σκληρά χτες ότι «το ΝΑΤΟ οφείλει να κάνει αυτό που πρέπει» και προειδοποίησε απειλητικά ότι «ελπίζει σε μια επίλυση της κρίσης μέσα στο επόμενο εικοσιτετράωρο», δηλαδή πριν τη συνεδρίαση της Παρασκευής του ΟΗΕ. Και η Ολλανδία ανακοίνωσε ότι προτίθεται μονομερώς να αποστείλει τέσσερις συστοιχίες «Πάτριοτ» για την «προστασία» της Τουρκίας, παρακάμπτοντας τις ΝΑΤΟικές «υποχρεώσεις». Ενώ πυκνώνουν οι κραυγές ότι οι ΗΠΑ «δεν μπορούν πλέον να ανέχονται αξιώσεις», όπως αυτές της Γαλλίας και της Γερμανίας και «μετά» τον πόλεμο κατά του Ιράκ πρέπει να (...) «ξαναδούν» το «ρόλο» του ΝΑΤΟ, τη δομή και λειτουργία του. Μήπως η εκστρατεία κατά του Ιράκ, δε θα 'ναι μόνο ο πρώτος «αυτοκρατορικός» πόλεμος των ΗΠΑ, αλλά και το «κύκνειο άσμα» του ΝΑΤΟ, τουλάχιστον με τη σημερινή του μορφή;

Η χτεσινή ολοήμερη «διαβούλευση» στα πλαίσια του NAC στις Βρυξέλλες χαρακτηρίζεται από το πρωτοφανές, ιστορικά γεγονός ότι οι ΗΠΑ, όχι μόνο δεν κατόρθωσαν, μετά από ένα μήνα περίπου πιέσεων και εκβιασμών, να επιβάλλουν τη θέλησή τους, αλλά αντιμετώπισαν άρνηση ακόμα και μετά από τη διπλωματική τους «αναδίπλωση» (!!!). Συγκεκριμένα, σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, μετά το πολυήμερο αδιέξοδο, ο ΓΓ του ΝΑΤΟ Βρετανός λόρδος Ρόμπερτσον ανέλαβε από χτες το πρωί μια «συμβιβαστική πρωτοβουλία» προς τους τρεις «αντιφρονούντες».

Με σύμφωνη γνώμη των ΗΠΑ και όλων των άλλων 15 «συμμάχων» ο ΓΓ του ΝΑΤΟ «πρότεινε» ένα νέο «συμβιβαστικό πακέτο», σύμφωνα με το οποίο, από το αρχικό αμερικανικό «πακέτο διευκολύνσεων» της 16/1/2003 είχαν αφαιρεθεί όλες οι απαιτήσεις που αφορούσαν στις «διευκολύνσεις» προς τις ΗΠΑ (αναχώρηση από τα Βαλκάνια, διαφύλαξη βάσεων κλπ.) και παρέμειναν αποκλειστικά όσες αφορούσαν ονομαστικά την Τουρκία και την «ανάγκη προστασίας» της ως το μόνο κράτος - μέλος του ΝΑΤΟ που συνορεύει με το Ιράκ. Παρ' όλα αυτά, οι τρεις «αντιφρονούντες», όπως τους αποκαλούν εντός του ΝΑΤΟ, επέμεναν στις διαφωνίες τους, υποστηρίζοντας ότι η κρίση που έχει ξεσπάσει στο ΝΑΤΟ είναι «πολιτική» και δε συνδέεται αποκλειστικά με την «προστασία» της Τουρκίας, την οποία όλοι - και οι τρεις - αποδέχονται ως «επιβεβλημένη». Πρόκειται για μια ακόμη απόδειξη ότι η παράταση της κρίσης, ανεξάρτητα από τους εκατέρωθεν υπολογισμούς και σκοπιμότητες, φαίνεται να ξεφεύγει από τον έλεγχο τόσο των ΗΠΑ όσο και της Γαλλίας και της Γερμανίας. Διπλωματικές πηγές αναφέρουν ότι η «εμπλοκή» στο ΝΑΤΟ αφορά κυρίως τη Γαλλία, που όχι μόνο απαιτεί ανταλλάγματα από τις ΗΠΑ, αλλά διεκδικεί και «ηγεμονία» στην Ευρώπη. Η Γερμανία προσπαθεί με κάθε τρόπο να πείσει ότι «διαφοροποιείται» από τη Γαλλία και ότι «ήταν, είναι και θα είναι καλή σύμμαχος». Οι εκτιμήσεις για τις αντιρρήσεις του Βελγίου συγκλίνουν ότι οι Βρυξέλλες υποστηρίζουν, μεν, τη γαλλο-γερμανική διαφωνία, αλλά ετοιμάζονται να τα «παρατήσουν» με την πρώτη «στροφή» του Παρισιού.