Motion Team

Το κυριότερο, κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ότι δεν υπάρχει ευθεία και απόλυτη συσχέτιση των αποτελεσμάτων του 1998 με τα αποτελέσματα του 2002. Πολιτικός ήταν και τότε ο χαρακτήρας της μάχης, πολιτικός και φέτος, μόνο που είχε πολλές διαφορές και στο περιεχόμενο και στις μορφές παρέμβασης της κυρίαρχης τάξης, των επιχειρηματιών. Η εκλογική συμπεριφορά των εργαζομένων διαμορφώθηκε από πολλούς παράγοντες, που όλοι τους δε λειτουργούσαν με την ίδια ένταση το 1998.

Είναι διαφορετική η ανησυχία ή η στενοχώρια, που ένιωσαν φίλοι και οπαδοί, άνθρωποι που κατανοούν τη γενικότερη σημασία που έχει για το λαϊκό κίνημα η ισχυροποίηση του ΚΚΕ και διαφορετική αυτή των υποκριτών. Οι προβληματισμοί των φίλων και οπαδών, των συμπαθούντων, μας βοηθούν. Αλλωστε, οφείλουμε να είμαστε απαιτητικοί από τον εαυτό μας, να έχουμε σταθερό το μέτωπο της επαγρύπνησης και της δημιουργικής, αγωνιστικής ανησυχίας.

Υποκριτές είναι όλοι εκείνοι, που έχουν διαφορετική γραμμή από το ΚΚΕ, δε θέλουν οι ιδέες, οι στόχοι, οι πολιτικές και ιδεολογικές θέσεις του να επηρεάσουν το λαό και, όμως, επιμένουν να μας συμβουλεύουν τι πρέπει να κάνουμε για να έχουμε άνοδο, ενώ ξέρουν ότι η δική μας άνοδος θα σημάνει αντίστοιχη μείωση των ποσοστών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αλλά και σε ένα βαθμό και των εφεδρειών τους.

Ενώ είναι δεδηλωμένοι ταξικοί αντίπαλοι της αντιιμπεριαλιστικής αντιμονοπωλιακής συσπείρωσης που προβάλλει το ΚΚΕ, εμφανίζονται να στενοχωρούνται, γιατί, δήθεν, οι συμμαχίες που κάναμε δεν έφεραν θεαματικά αποτελέσματα.

Δε μας επιπλήττουν για τις πραγματικές αδυναμίες και ελλείψεις μας, αλλά ακριβώς συγκεντρώνουν τα πυρά τους σε εκείνα τα στοιχεία της πολιτικής μας, που αναδείχτηκαν θετικά και ελπιδοφόρα στη μάχη των τοπικών εκλογών, όπως είναι η πολιτική συνεργασίας, συσπείρωσης που πρόβαλε το ΚΚΕ, όπως είναι η πολιτική του γραμμή για το θεσμό της ΤΑ και το χαρακτήρα της εκλογικής μάχης.

Οι συζητήσεις, που έγιναν μέσα στο Κόμμα για το εκλογικό αποτέλεσμα, στις ΚΟΒ και τα όργανα επιβεβαιώνουν τη συμφωνία της μεγάλης πλειοψηφίας με την πολιτική γραμμή που χάραξε το Κόμμα, από τον Ιούνη του 2001. Αρα, υπάρχει βάση σήμερα για να μελετήσουμε καλύτερα τα γενικότερα συμπεράσματα, κυρίως, όμως, να περάσουν και να επηρεάσουν τη δράση μας. Αλλωστε, είναι βασικό στοιχείο του απολογισμού η γενίκευση και αφομοίωση της πείρας.

Η ιστορία έχει δείξει ότι το εκλογικό ποσοστό από μόνο του δεν αποτελεί κριτήριο για την ορθότητα των επιλογών ενός κομμουνιστικού κόμματος, αν δεν εξετάζονται όλοι οι άλλοι παράγοντες. Διαφορετικά, θα καταλήγαμε στο ολότελα λαθεμένο συμπέρασμα ότι σωστή πολιτική γραμμή είναι αυτή που στηρίζει τα συμφέροντα του κεφαλαίου και προωθεί τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, αφού αυτή η πολιτική κατέκτησε τη μερίδα του λέοντος στο πακέτο νομαρχιών και δήμων.

Το αποδείξαμε αυτό στις ευρωεκλογές του 1999, που είχαμε θεαματική άνοδο, απροσδόκητη για πολλούς. Δε συμπεριφερθήκαμε ως θριαμβευτές, αντίθετα, μιλήσαμε τότε για κάποιες δυνατότητες που έδειξε η εκλογική μάχη, χωρίς να πετάμε στα σύννεφα και να θεωρούμε ότι από εκεί και πέρα σε όλες τις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις θα είχαμε συνεχή αριθμητική πρόοδο σε ψήφους.

Σίγουρα είμαστε σήμερα πιο έμπειροι και ατσαλωμένοι απ' όσο πριν πέντε και δέκα χρόνια. Ταυτόχρονα, είμαστε αντιμέτωποι με νέα προβλήματα και εξελίξεις, που δεν είχαν φανεί τόσο έντονα πριν. Στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, δεν είχαν περάσει στη ζωή οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στην οικονομία, στις εργασιακές σχέσεις, στους θεσμούς. Τότε το κύριο ζήτημα, που η πραγματικότητα έθετε, ήταν να αντισταθούμε στην προοπτική των αναδιαρθρώσεων που ξεκίνησαν με την αρπαγή κατακτήσεων. Είχαμε, βεβαίως, την επίδραση από το ξάφνιασμα μέχρι και τον πανικό που προκάλεσαν οι αντεπαναστατικές ανατροπές, όμως και τότε δεν είχε ακόμα φθάσει στο κορύφωμά της η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα. Ηταν περισσότερο στο επίπεδο της προπαγάνδας και ιδεολογίας και όχι τόσο έντονα ως πράξη.

Σήμερα έχουμε να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες της εφαρμογής των αναδιαρθρώσεων, τις συνέπειες των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων που βρίσκονται σε εξέλιξη και νέα κλιμάκωση. Δηλαδή, ένα δυσμενή συσχετισμό δύναμης, απανωτά αντιδραστικά και τρομοκρατικά μέτρα, πριν ακόμα προλάβει να ανασυνταχθεί το λαϊκό κίνημα διεθνώς και στη χώρα μας με βάση τις σημερινές απαιτήσεις. Συμβαίνουν σημαντικές αλλαγές, που εμείς δεν τις συνειδητοποιούμε έγκαιρα, όπως έδειξε και η μάχη των τοπικών εκλογών.

Σήμερα χρειάζεται να δουλεύεις, όχι μόνο με αυτό που συμβαίνει, αλλά και με ικανότητα πρόγνωσης γι' αυτό που μπορεί να έρθει αύριο.

Οι αντικειμενικοί παράγοντες που δρουν σήμερα ασκούν μεγαλύτερη επίδραση στη συνείδηση και τη συμπεριφορά του εκλογικού σώματος τώρα από ό,τι χτες και προχτές, όπως η ανεργία και η ελαστική απασχόληση, η υπερχρέωση του νοικοκυριού, η εξάρτηση από τις πιστωτικές κάρτες και τις ίδιες τις καταναλωτικές ανάγκες που αναδεικνύει η εποχή μας, αλλά και καλλιεργεί στρεβλά το καπιταλιστικό σύστημα.

Η όξυνση των προβλημάτων δεν οδηγεί αυτόματα στην πολιτική αφύπνιση, στη χειραφέτηση από την κυρίαρχη ιδεολογία και την επιρροή των κομμάτων εξουσίας. Η κοινή δράση με βάση ένα ή περισσότερα κοινά προβλήματα δε φέρνει επίσης αυτόματα και αυθόρμητα την ενιαία δράση της εργατικής τάξης ή τη συμμαχία της με τα άλλα λαϊκά στρώματα. Αν συμβεί αυτό, θα έχει προσωρινό χαρακτήρα. Χρειάζεται η επίμονη ιδεολογική και πολιτική δουλιά, το ανοιχτό ιδεολογικό μέτωπο με την αστική και μικροαστική ιδεολογία, τον οπορτουνισμό, μαζί η εμπειρία της πρακτικής δράσης. Οι διάφορες θεωρίες που προβάλλονται, κυρίως από αυτούς που αποσκίρτησαν από το εργατικό κίνημα, ότι το παν είναι η ενότητα πάνω στο συγκεκριμένο πρόβλημα, δεν επιβεβαιώνονται ούτε στην καθημερινή μας εμπειρία. Αυτό που επιβεβαιώνεται είναι η πρόθεση των υποστηρικτών της αντίληψης αυτής να καταργηθεί η ιδεολογική και πολιτική πάλη, να συσκοτιστούν οι πραγματικές διαχωριστικές γραμμές στην κοινωνία και στον πολιτικό αγώνα. Η ενότητα δράσης της εργατικής τάξης μπορεί να επιτευχθεί σε ικανοποιητικό βαθμό, μόνον όταν ευρύτερες εργατικές μάζες απαγκιστρωθούν από τη πολιτική, αλλά και την ιδεολογική επιρροή των κομμάτων εξουσίας, της εργοδοσίας.

Οι ίδιοι παράγοντες, που πριν 10 και 20 ή 30 χρόνια επαρκούσαν για την αγωνιστική στάση της εργατικής τάξης, σήμερα δεν ισχύουν ακριβώς. Απαιτείται πολύ μεγαλύτερο βάθος στη συνείδηση, βαθύτερη ρήξη με την κυρίαρχη ιδεολογία και πρακτική. Από εδώ προκύπτουν και τα νέα μεγάλα καθήκοντα του Κόμματος.

Σήμερα, περισσότερο από χτες, οι εργαζόμενοι αναζητούν όπως - όπως λύσεις στα προβλήματά τους, ακόμα και εντελώς προσωρινές, ατομικές, ακόμα και σε βάρος «της διπλανής» πόρτας, χωρίς να συνειδητοποιούν ότι το ατομικό σε μαζική κλίμακα δεν μπορεί να λυθεί σε προσωπική βάση, αλλά μόνο σαν απόρροια της κατάκτησης λαϊκής κοινωνικής ευημερίας. Περίπου, «ο θάνατός σου η ζωή μου», φαινόμενο, βέβαια, που καλλιεργείται συστηματικά μέσα και από επιλεκτικές παροχές, ρουσφετολογία, εξαγορά συνειδήσεων. Δεν πρέπει να υποτιμήσουμε μια μειωμένη ηθική αντίσταση που κυριαρχεί, προσωρινή βέβαια, ωστόσο καθοριστική σήμερα. Να ένα ερώτημα, επί τη ευκαιρία: Η δική μας δουλιά προσφέρει αντισώματα στην εκστρατεία διαφθοράς που κάνει ο αντίπαλος, προσφέρει αντιστηρίγματα, αμυντικά έστω αντανακλαστικά;

Το ζητούμενο δεν είναι να εξαντλήσουμε τη μελέτη των νέων όρων και συνθηκών πάλης, που και αυτό έχει τη σημασία του, όσο, ταυτόχρονα και παράλληλα, να αποκτήσουμε την απαιτούμενη επιτάχυνση στην αντιμετώπιση όλων εκείνων των βαριδιών που έχουμε στα πόδια μας και τα οποία μας δυσκολεύουν να έχουμε τη μεγαλύτερη δυνατή αποτελεσματικότητα.

Ολα τα ζητήματα που έθεσε το 16ο Συνέδριο παραμένουν στόχοι προς κατάκτηση. Αυτό πρέπει να είναι το ζήτημα, με το οποίο θα πρέπει όλα τα καθοδηγητικά όργανα να καταπιάνονται συνεχώς, όταν εξετάζουν τα καθημερινά και επίκαιρα ζητήματα της δράσης μας.

Δε φτάνει να έχουμε σωστή γενική πολιτική γραμμή, πρέπει να κατακτήσουμε την αντοχή, την ικανότητα, την επιμονή και την υπομονή, ώστε αυτή να προωθείται στην πράξη ενιαία παντού, με την κατάλληλη προσαρμογή και εξειδίκευση. Το κυριότερο, να γίνει κτήμα ευρύτερων λαϊκών μαζών, ιδιαίτερα της εργατικής τάξης και της νεολαίας. Να γίνει κινητήρια δύναμη για την οργάνωση του λαού, τη συσπείρωσή του, την ανάπτυξη της λαϊκής πρωτοβουλίας. Δράση έχουμε, όμως, αυτή δεν έχει μετατραπεί ακόμα σε κινητήρια δύναμη πλατιών λαϊκών μαζών.