Το Βερολίνο επανενώθηκε και το «σιδηρούν παραπέτασμα» δε βαραίνει πια τον «ελεύθερο κόσμο». Μα, σα ν' άνοιξε, από τότε, το κουτί της Πανδώρας και εδώ και μια δεκαετία τώρα, η ανθρωπότητα, ενώ θα έπρεπε να απολαμβάνει τα αγαθά του τέλους του πεντηκονταετούς ψυχρού, αλλά αναίμακτου, πολέμου, παρακολουθεί τη μια σφαγή μετά την άλλη. Νέοι πόλεμοι, νέες επεμβάσεις, νέοι χάρτες. Οι ίδιοι, πάντα, στόχοι: Επιβολή και διαιώνιση της κυριαρχίας με κάθε τρόπο, με κάθε μέσο.
Ο νέος χάρτης στα Βαλκάνια είναι ίσως το πρώτο βήμα των νικητών του ψυχρού πολέμου προς τα γνώριμα μονοπάτια τους:
Διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και αλλαγή του χάρτη της περιοχής μετά από πόλεμο.
Υπόθαλψη των επιδιώξεων του, ναζιστικής φυσιογνωμίας και πρακτικής, κράτους του Ισραήλ.
Συστηματικές προσπάθειες, για τον έλεγχο και τη διαχείριση των ενεργειακών αποθεμάτων του πλανήτη στην Κασπία και την Αραβική χερσόνησο.
Συστηματική και προσεκτική οικοδόμηση δυνάμεων στην Απω Ανατολή (Ινδονησία, Φιλιππίνες, Ν. Κορέα και Ιαπωνία), στο μαλακό υπογάστριο του πιθανού μελλοντικού αντίπαλου. Της Κίνας.
Αμέτρητοι οι νεκροί, που συνοδεύουν αυτήν την προσπάθεια οικοδόμησης της αμερικανικής μονοκρατορίας: Στη Γιουγκοσλαβία, στη Νέα Υόρκη, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στο Μπαλί. Νέο είδος πολέμου, αλλά απαράλλαχτα ίδιο το αποτέλεσμα. Αθώοι νεκροί, άμαχοι, παιδιά που τελειώνουν από την πείνα. Πού είναι αυτοί που πανηγύριζαν πριν μια δεκαετία, για την εδραίωση της πανανθρώπινης ειρήνης μετά την ήττα επί του «παραπετάσματος»;
Προφανώς, είναι απασχολημένοι. Αναζητούν νέους αντίπαλους, κατασκευάζουν νέους εχθρούς, αναπτύσσουν νέα όπλα. Ζητούν νέες θυσίες, δίνουν νέες ψεύτικες υποσχέσεις. Πως, τάχα, αυτός ο νέος ασύμμετρος πόλεμος θα είναι και ο τελευταίος.