Η επιχείρηση - αποκωδικοποίηση του «μηνύματος», που έστειλε ο λαός την πρώτη Κυριακή των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών, είναι περίπου ισοδύναμη της ίδιας της λαϊκής ετυμηγορίας. Προτού καλά καλά κλείσουν οι κάλπες είχε αρχίσει η εκπομπή του «επεξεργασμένου» μηνύματος και είχε ξεκινήσει ο πόλεμος των εντυπώσεων. Σημασία δεν έχει τι ψήφισε ο κυρίαρχος λαός, αλλά τι λένε «οι ειδικοί» του δικομματισμού ότι ψήφισε.

Δεν είδαν, για παράδειγμα, οι «επικοινωνιολόγοι» πουθενά την έκφραση δυσαρέσκειας προς την κυβέρνηση και την αποδοκιμασία για την αντιλαϊκή πολιτική της. Ακόμα και όταν αυτή είναι κάτι παραπάνω από κραυγαλέα, με χαρακτηριστικά παραδείγματα τη Θεσσαλία και τη Μακεδονία. Από την άλλη, προσπερνούν ότι η ΝΔ δεν κατάφερε, παρά εν μέρει, να εισπράξει αυτή τη δυσαρέσκεια και να τη χρησιμοποιήσει ως διαβατήριο για την εξουσία.

Το βέβαιο είναι, πάντως, ότι η δικομματική πόλωση θα είναι ακόμα πιο έντονη στην πορεία μέχρι τις επόμενες εθνικές εκλογές. Ακριβώς επειδή το μήνυμα (όπως το ερμηνεύουν) είναι «τίποτα δεν έχει κριθεί όσον αφορά στην εξουσία». Η διαπίστωση αυτή προδικάζει ότι θα είναι χωρίς προηγούμενο η άγρια διαμάχη «των δύο» για την εξουσία, εξωθώντας τους πάντες να στοιχίζονται πίσω τους.

Διόλου τυχαίο, βέβαια, δεν είναι ότι σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση ζέσταναν το «αβγό του φιδιού», βγάζοντας επί σκηνής ένα ακροδεξιό μόρφωμα. Δεν πρόκειται, βέβαια, για μια ατυχή ή τακτικίστικη κίνηση του ΠΑΣΟΚ... Εδώ και μια δεκαετία οι αρχιτέκτονες του πολιτικού σκηνικού επιχειρούν να μεταφέρουν τη διοχέτευση της λαϊκής δυσαρέσκειας προς τα δεξιά (κόμματα Σαμαρά, Αβραμόπουλου), χωρίς επιτυχία. Τώρα, το επιχειρούν με ένα «αυτόνομο» ακροδεξιό κόμμα, το οποίο είναι χρήσιμο στη γενικότερη συντηρητική στροφή σε συνθήκες βαθιάς κρίσης του συστήματος...