Οι δύο «πολυπαιγμένες» συνεντεύξεις του Σαββατοκύριακου, του Κ. Λαλιώτη και του Α. Γιωτόπουλου, αν και ξεκινούν από διαφορετικές αφετηρίες, αλληλοδιαπλέκονται και συγκλίνουν στην ίδια κατεύθυνση: Στο προβοκάρισμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου σε πρώτο πλάνο και «μακροπρόθεσμα» στο φράξιμο του δρόμου προς κάθε λαϊκή εξέγερση για την ανατροπή του συστήματος.

Ο πρώτος (Λαλιώτης) θέλει να μπει ταφόπλακα στο «ζέον» μήνυμα του Νοέμβρη και να εκφυλιστεί σε μουσειακό έκθεμα προς όφελος μάλιστα της κυρίαρχης πολιτικής, ενώ ο άλλος (Γιωτόπουλος) τον «δικαιώνει» με τις «επαναστατικές» προκηρύξεις του - άλλοθι των εν ψυχρώ δολοφονιών. Γενικότερα είναι αλήθεια ότι ΠΑΣΟΚ και «17Ν» δρούσαν «εκ παραλλήλου»: Η «17Ν» ιδιοποιήθηκε ξεδιάντροπα και προβοκατόρικα την ημερομηνία της ηρωικής εξέγερσης και δολοφονούσε στο όνομα των ιδανικών του Νοέμβρη. Το ΠΑΣΟΚ αξιοποιούσε αυτή τη δράση, για να διαστρέψει και ευνουχίσει το νόημα της εξέγερσης, να θωρακίσει τους μηχανισμούς καταστολής, να φτιάξει τρομονόμους, να τρομοκρατήσει το λαϊκό κίνημα...

Με δεδομένο ότι δεν κάνουν διάλογο με τους τρομοκράτες, ότι θέλουν να απομονώσουν τις απόψεις τους, πώς συμβαίνει η συνέντευξη να αναπαράγεται εκτενώς από το σύνολο σχεδόν των ηλεκτρονικών ΜΜΕ και αυτούσια(!) από τις μεγάλες εφημερίδες; Γιατί «παίζουν» το «παιχνίδι των τρομοκρατών», που στα λόγια αποδοκιμάζουν μετά βδελυγμίας;

Το σίγουρο είναι ότι αυτός που ενθουσιάστηκε με την πρόταση Λαλιώτη ήταν η ηγεσία της ΝΔ (και ασφαλώς και η ακροδεξιά της πτέρυγα και οι χουντοβασιλικοί), που βλέπουν να δικαιώνονται πάγιες θέσεις τους για το ζήτημα της «τρομοκρατίας» και του εορτασμού του Πολυτεχνείου. Οι προεκλογικές μπαρούφες του Κ. Λαλιώτη περί μπαμπούλα της ακροδεξιάς δεν μπορούν να κρύψουν τις πραγματικές συμμαχίες, οι οποίες φαίνονται καθαρά και στο ζήτημα της «τρομοκρατίας».