Ηταν πριν επτά χρόνια, όταν οι λαϊκοί δρόμοι του «Λαυρίου» του Βαγγέλη Κορακάκη και τα μελωδικά «Πορφυρά Καμπάγια» του Πέτρου Ταμπούρη, μας αποκάλυπταν μια ατόφια λαϊκή φωνή, που ξυπνούσε μνήμες και σκορπούσε συγκινήσεις. Οι δύο αυτοί δίσκοι ήταν η αφετηρία της δημιουργικής πορείας του Γεράσιμου Ανδρεάτου στη δισκογραφία, ενός καλλιτέχνη, που, με ταλέντο, ήθος, συνέπεια, συνεχίζει όλα αυτά τα χρόνια να προσφέρει όμορφα τραγούδια. Αφορμή για την κουβέντα μας είναι οι εμφανίσεις του, μαζί με τη Δέσποινα Ολυμπίου, τον Νίκο Καραγιάννη και την Αγγελική Ηλιάδη, στις «Θάλασσες» (Πλάκα), όπου παρουσιάζουν ένα ιδιαίτερα επιτυχημένο πρόγραμμα.

«Το πρόγραμμα, λέει ο Γ. Ανδρεάτος, περιλαμβάνει τραγούδια, που έχω γράψει ή ερμηνεύσει, καθώς και από ένα πολύ μεγάλο ρεπερτόριο με τραγούδια του κεφιού, του γλεντιού. Είναι ένα λαϊκό μαγαζί, που ο κόσμος έρχεται και διασκεδάζει. Και είναι μεγάλη η χαρά μας, όταν ανεβαίνουν δίπλα μας και χορεύουν, γιατί ο χορός είναι μια έκφραση που δίνει διέξοδο στα προβλήματα, στο άγχος, στην πίεση». Τραγουδώντας και παίζοντας σε διάφορους χώρους, από το '85 μέχρι σήμερα, αναφέρει ότι θυμάται «έντονα κάθε στιγμή, με μεγάλη χαρά. Εχω ευχαριστηθεί κάθε στιγμή από όσες έζησα σε αυτούς τους χώρους. Είχα καλούς δασκάλους στη μουσική, στο τραγούδι και τους ευχαριστώ. Κάποια στιγμή ήρθε και η δισκογραφική παρουσία μου ταυτοχρόνως, μέσα από το "Λαύριο" και τα "Πορφυρά Καμπάγια", δύο δίσκους εντελώς διαφορετικούς μεταξύ τους, οι οποίοι είχαν συμπεριληφθεί στους καλύτερους δίσκους εκείνης της χρονιάς. Ηταν δυο δουλιές, που βγήκαν, όχι επειδή κάποια εταιρία πίστευε στην εμπορικότητά τους και επένδυσε χρηματικά σε αυτές. Μάλιστα, το "Λαύριο" του Β. Κορακάκη είχε γίνει σε μια πολύ μικρή, ανεξάρτητη εταιρία, στον "Τροχό", που δεν είχε εκ των πραγμάτων δυνατότητες διαφήμισης. Δουλιές σαν κι αυτές τις προσέχει πολύ λιγότερο ο κόσμος, καθώς βομβαρδίζεται, ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα, από διάφορα πράγματα αμφιβόλου ποιότητας».

Αναφερόμενος στην κατάσταση που επικρατεί σήμερα στο τραγούδι, λέει: «Τον πρώτο λόγο στην αγορά τον έχουν οι εταιρίες δίσκων. Είναι βιομηχανίες και το τραγούδι ένα βιομηχανικό προϊόν. Με σκοπό το άμεσο κέρδος, οι εταιρίες επενδύουν εκατομμύρια στις λεγόμενες εμπορικές δουλιές, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται τραγούδια, τα οποία καμιά σχέση δεν έχουν με την αληθινή τέχνη, την ψυχή. Με αυτά τα προϊόντα βομβαρδίζουν συνεχώς τον κόσμο με ό,τι μέσα διαθέτουν (τηλεόραση, ραδιόφωνο, Τύπος), στερώντας του το δικαίωμα να επιλέξει».

- Η εποχή μας έχει χαρακτηριστεί ως εποχή των τραγουδοποιών. Μήπως, υστερεί, όμως, ως προς τις φωνές;

«Υπάρχουν φωνές και πολύ καλές. Σήμερα, όμως, υπάρχει μια δυστοκία στο καλό τραγούδι. Δε βγαίνουν εύκολα καλά τραγούδια, εξαιτίας των εταιριών, που θέλουν κατά παραγγελία πράγματα, αποσκοπώντας στο γρήγορο κέρδος. Πολλοί συνθέτες έχουν μπει σε αυτή τη λογική, με αποτέλεσμα να γράφουν τραγούδια χωρίς ουσία, τα οποία θα ήταν καλύτερα να μην υπάρχουν. Για μένα, αυτό είναι που λείπει. Υπάρχουν, βέβαια, και καλά τραγούδια, αλλά είναι πάρα πολύ λίγα. Σήμερα, δε συμφέρει το καλό λαϊκό τραγούδι και ένας έξυπνος ακροατής. Ευτυχώς, πάντα υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι με μεγαλύτερες ευαισθησίες και σώζονται κάποια πράγματα».

- Διανύουμε μια προεκλογική περίοδο, που διανθίζεται από παραφουσκωμένες εξαγγελίες εκ μέρους των κρατούντων, τη στιγμή που η πλειοψηφία του λαού βρίσκεται δέσμια οξυμένων προβλημάτων. Υπάρχει η αίσθηση ότι και οι λέξεις έχουν χάσει πλέον το νόημά τους...

«Για μένα, η ουσία βρίσκεται μέσα στον ίδιο τον άνθρωπο. Κάπου έχουμε χάσει τον προσανατολισμό, το στόχο, την πορεία μας. Τι είναι αυτό που έχει πραγματικά αξία στη ζωή; Κάποια εκατομμύρια, η άνοδος του Χρηματιστηρίου; Για την κατάσταση φταίει η απληστία κάποιων να κατακτήσουνε οικονομικά τον κόσμο, αδιαφορώντας για οποιαδήποτε αξία, για το αν γεμίσουν με τοξικά ή πυρηνικά απόβλητα όλο τον κόσμο, αν καταστρέψουν την ατμόσφαιρα, το νερό, τους ανθρώπους. Φτάνει, ο λογαριασμός τους στην τράπεζα να μεγαλώνει, να γίνονται οι ισχυρότεροι στον πλανήτη, να συγκεντρώνουν την εξουσία ολοένα και λιγότεροι. Και βάζουν όλο τον κόσμο σε αυτό το παιχνίδι. Πρέπει να δούμε ποιοι είμαστε, ποιες είναι οι αληθινές αξίες και πώς θα τις υπερασπίσουμε. Με αγώνα, γιατί δεν μπορείς να πεις "εγώ βγάζω την ουρά μου απέξω και μένω εκτός". Δεν είναι έτσι. Πρέπει να νοιαστείς για σένα, τον διπλανό σου, το μέλλον των παιδιών σου. Βλέπουμε τις εξουσίες να παίρνουν πίσω πράγματα, που με τόσο κόπο έχουν κερδηθεί στο παρελθόν από την εργατιά και κανείς δεν κάνει τίποτα».

- Την πολιτική κατάσταση πώς τη βλέπετε;

«Είμαι απογοητευμένος. Εχω χάσει την πίστη μου στα πρόσωπα, που ασκούν πολιτικές εξουσίες. Πρέπει εμείς, ο κόσμος να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, να αγωνιστεί για το καλύτερο στο χώρο που βρίσκεται. Ομως, κάνουν ό,τι μπορούν για να τον αποπροσανατολίσουν, να μην έχει σχέσεις με το διπλανό του, να κοιτάει την πάρτη του. Παίζουν εις βάρος του απροκάλυπτα ένα άθλιο και γελοίο παιχνίδι. Κι όμως! Ανοίγει την τηλεόραση, ακούει, επηρεάζεται από την κάθε κίτρινη είδηση. Πώς να ξεφύγεις, να πας στο θέατρο να δεις μια καλή παράσταση, να σκεφτείς, να πεις ένα "όχι" σε αυτά που σου σερβίρουν; Ομως, πρέπει να βγούμε έξω το σπίτι, να κάνουμε παρέες, να συζητάμε. Να βλέπουμε καλές παραστάσεις, ν' ακούμε καλά τραγούδια... Να έχουμε την απαίτηση να ζούμε σε μια ανθρώπινη πόλη. Να φροντίζουμε τις σχέσεις μας, να χαιρόμαστε τη ζωή. Δεν είναι τόσο δύσκολο. Θέλει λίγο να κουνηθούμε, να μην καθόμαστε με σταυρωμένα χέρια».

Οσον αφορά στην επόμενη δισκογραφική δουλιά του Γ. Ανδρεάτου, αυτή θα είναι καρπός συνεργασίας του με τον Παντελή Θαλασσινό. «Πιστεύω, λέει, πολύ σε αυτή τη συνεργασία, γιατί δεν είναι ευκαιριακή, αλλά έχει πίσω της ιστορία, παρελθόν. Είναι ένας σημαντικός συνθέτης, με προσωπικό στίγμα και μεγάλη γκάμα τραγουδιών».