Μια ιστορία μαγείας και ερωτικού πάθους που εκτυλίσσεται το 17ο αιώνα θα μας παρουσιάσει απόψε στη 01.00 η ΕΤ-3. Αναφερόμαστε στο αριστούργημα του μεγάλου Δανού σκηνοθέτη Καρλ Ντράγιερ: «Μέρες οργής». Η ιστορία μοιάζει με αισχύλεια τραγωδία, με πολλές διαστάσεις και με πολλές συνθέσεις. Τα πρόσωπα του δράματος αμαρτάνουν με κάποιο διαφορετικό τρόπο το καθένα, κάνοντας έτσι τη μοίρα τους να κλείνει, αλλά ταυτόχρονα να διευρύνεται από τη συνεχή εμπλοκή αντίθετων καταστάσεων και από τη διαρκή πάλη του κακού με το καλό. Η ηρωίδα είναι ένα αιχμάλωτο πλάσμα που ξαφνικά ξεσηκώνεται, έχει ένα ξεφτισμένο ερωτικό ένστικτο που ξαφνικά ανθίζει. Τελικά όμως η πουριτανική αυστηρότητα διαστρέφει και καταστρέφει τις ενστικτώδεις δυνάμεις της ζωής της. Ενας κόσμος τραγικά διχασμένος και συσπασμένος γίνεται συμπαγής, στέρεος και αρχιτεκτονικά σωστά δομημένος από το σκηνοθέτη. Οι καθαρές, κατακάθαρες εικόνες διαμορφώνονται με αυστηρές συνθέσεις σε βαθιές αντιθέσεις λευκού και μαύρου και αντιθέσεις τονίζονται από το υπέροχο φως της φωτογραφίας, φως δυνατό και ρευστό, που συνεχώς μεταβάλλεται. Ο Καρλ Ντράγιερ (1889-1968) ήταν εξώγαμο παιδί μιας Σουηδής, της Γιόζεφιν Νίλσον, που τον παρέδωσε για υιοθεσία στην οικογένεια του Δανού τυπογράφου Ντράγιερ. Η μητέρα του μικρού Καρλ έμεινε πάλι έγκυος και προσπάθησε να αποβάλει καταπίνοντας κεφαλές σπίρτων και πέθανε με φρικτό τρόπο από δηλητηρίαση από θειάφι. Ο μικρός Καρλ μεγαλώνει σε περιβάλλον πολύ αυστηρό που τον καταπιέζει και που συνεχώς του θυμίζει την προέλευσή του, αλλά και την ευγνωμοσύνη που οφείλει σε εκείνους που τον μεγαλώνουν. Οπως είναι φυσικό, το παιδί αντιδρά, απομονώνεται και κλείνεται στον εαυτό του, αρνούμενο κάθε επικοινωνία με τους μισητούς θετούς γονείς του. Μέσα στην απόλυτη μοναξιά του εξιδανικεύει τη μορφή της μητέρας του, την οποία θεωρεί ένα θύμα της κοινωνίας. Αυτά τα βιογραφικά στοιχεία για την παιδική ηλικία του σκηνοθέτη έγιναν γνωστά στις αρχές του 1980 και βοήθησαν πολύ τους κριτικούς να εξηγήσουν το έργο του Δανού σκηνοθέτη και να κατανοήσουν την αγάπη του για τις τυραννισμένες ηρωίδες του. Ο Ντράγιερ άρχισε να εργάζεται από πολύ νέος για να μπορεί να αποδεσμευτεί από τους θετούς γονείς του, πρώτα σε τηλεγραφική εταιρία και έπειτα ως δημοσιογράφος. Ασχολήθηκε με την κριτική θεάτρου, το αθλητικό και δικαστικό ρεπορτάζ. Επιτέλους, το 1912 μπήκε από μια «χαραμάδα» στο χώρο του κινηματογράφου, γράφοντας τους υπότιτλους για την εταιρία «Νόρντισκ». Η πρώτη αληθινά προσωπική δημιουργία του Ντράγιερ ήταν η «Χήρα του πάστορα» πιο γνωστή ως η «Τετάρτη μνηστεία της Κυρα - Μαργαρίτας». «Το πάθος της Ζαν ντ' Αρκ» χάρισε στο σκηνοθέτη τη δημόσια αναγνώριση. Ο Ντράγιερ όχι μόνον δεν αγνόησε τη λογοτεχνία, αλλά αντίθετα τη μεταχειρίστηκε με τον καλύτερο τρόπο με το να τη σεβαστεί και να την υπερασπιστεί κάθε φορά που μετέφερε στην οθόνη ένα θεατρικό έργο η ένα μυθιστόρημα. Στην αποψινή ταινία παίζουν οι: Τόρκιλντ Ροζ, Σίγκριντ Νεγεντάμ και Λίσμπεθ Μόβιν.

Τώρα, την Τρίτη θα παρουσιαστεί και πάλι από την ΕΤ-1 στις 24.00, μια εξαιρετική ταινία σε σενάριο και σκηνοθεσία Μπο Βίντερμπεργκ, η «Ελβίρα Μάντιγκαν». Η ταινία βασίζεται σε ένα πραγματικό γεγονός το 1889. Ενας παντρεμένος αξιωματικός του στρατού ερωτεύεται μια χορεύτρια και φεύγουν μαζί. Οταν ξεμένουν από χρήματα, αναγκάζονται να ζήσουν στο δάσος. Και φυσικά στο τέλος αναγκάζονται να αυτοκτονήσουν, εξαιτίας του αδιεξόδου. Εξοχη η φωτογραφία του Γιόρκεν Πέρσον και ακόμη πιο εξαιρετική η μουσική του Β. Α. Μότσαρτ, που ολοκληρώνουν το αισθητικό αποτέλεσμα του έργου. Η Πία Ντέγκερμα τιμήθηκε με το Α` βραβείο γυναικείας ερμηνείας στο Φεστιβάλ των Καννών το 1967.