Παίρνω το θάρρος να συμμετάσχω στον προσυνεδριακό διάλογο ως φίλος/ψηφοφόρος του ΚΚΕ, έχοντας υπάρξει για πολλά χρόνια στο παρελθόν ενεργός στον αναρχικό χώρο. Επιθυμώ να μην θεωρηθεί πως παρουσιάζομαι σ' αυτό τον διάλογο ως «ανανήψας», «μετανοημένος» ή οτιδήποτε άλλο τέτοιου τύπου. Αυτό θα ήταν ατιμία προς την προσωπική μου ιστορία. Εκφράζω την προσωπική πολυετή διαδρομή που κατέληξε σε αποφάσεις. Από τις διαφωνίες μου για το «κίνημα των πλατειών», τις γενικευμένες αυταπάτες του 2015, την ορθή στάση του ΚΚΕ εκείνη την περίοδο κ.α. Επεται η προσέγγιση προς το Κόμμα, η μελέτη του Προγράμματός του και των θέσεών του, η συστηματική παρακολούθηση των εντύπων και των εκδόσεών του («Ριζοσπάστης», ΚΟΜΕΠ, «Σύγχρονη Εποχή») και συνεχίζεται παράλληλα με την όσο το δυνατόν πιο συνεπή στήριξη των εκδηλώσεων του ΚΚΕ στη Μυτιλήνη όπου πλέον ζω πάνω από μια δεκαετία. Από τις δράσεις πάνω στο νησί μέχρι την παρουσία στις διαδηλώσεις των νησιωτών στα υπουργεία Υγείας και Ναυτιλίας στην Αθήνα τα τελευταία δύο χρόνια. Παρ' όλες τις διαφωνίες που ενδέχεται να έχω με το Κόμμα σε επιμέρους ζητήματα, έχω καταλήξει στη συμπόρευση και στην κατανόηση της αναγκαιότητας ύπαρξης και στήριξης του ΚΚΕ. Την ανοιχτή αυτή μου δήλωση στην τοπική κοινωνία. Αφήνω εδώ αυτό τον «πρόλογο» τον οποίο για λόγους εντιμότητας θέλησα να κάνω και συνεχίζω.

Με μεγάλη χαρά παρατηρώ ότι στο πλαίσιο του προσυνεδριακού διαλόγου η πλειονότητα των κειμένων επικεντρώνουν στην καρδιά του βασικού ζητήματος: Πώς η κοσμοθεωρία, οι διαδικασίες, οι σχέσεις, η στράτευση, μπορούν να γίνουν μεγαλύτερο κτήμα και όρος ζωής για τους Κομμουνιστές, τις Κομμουνίστριες, και ανθρώπους σαν εμένα, στον σημερινό δυσχερή συσχετισμό. Ακόμα περισσότερο: Ως παράδειγμα στους ανθρώπους μας, τους διπλανούς μας. Χωρίς ελιτισμούς, θέσφατα και ευκολίες. Επιλέγω να μην παραθέσω κείμενα του διαλόγου που έχουν δημοσιευτεί στον «Ριζοσπάστη», μένουν στο αρχείο μου.

Εν ολίγοις, έχει σημασία να πει κάποιος/α «συμφωνώ με τις Θέσεις», πιο πολύ όμως να δηλώσει παρών και παρούσα στα διακυβεύματα των καιρών, καθημερινά, σε κάθε τόπο, ακόμα και σε κάθε παρέα.

Τελειώνω εδώ τη γραπτή μου κατάθεση, μικρός, την ώρα που η χώρα μου γίνεται πεδίο βολής αντιγράφοντας από τις Θέσεις: «Η ανάπτυξη των στοιχείων της επαγρύπνησης, της περιφρούρησης, της πολιτικής πληροφόρησης πρέπει να αποτελέσει κρίσιμο στοιχείο των ΚΟΒ ειδικά στις σημερινές συνθήκες. Είναι στοιχεία που πρέπει να δυναμώσουν, γιατί η μακροχρόνια δουλειά σε ειρηνικές και κοινοβουλευτικές συνθήκες αστικής νομιμότητας έχουν τροφοδοτήσει μια αδράνεια, έναν ορισμένο συμβιβασμό και μια ανοχή σε μια χαλαρότητα στην κομματική λειτουργία».

Ο Κομμουνισμός είναι η νιότη του κόσμου. Παντού και πάντα.