Τον αντιλαϊκό χαρακτήρα της ΕΕ στηλίτευσε η Μαρία Κομνηνάκα αναφερόμενη στα δεινά που βιώνουν οι εργαζόμενοι και ο λαός, εξαιτίας της πολιτικής και των κατευθύνσεών της προς όφελος των μονοπωλίων που υλοποιούν διαχρονικά οι κυβερνήσεις.

«Αυτές τις προτεραιότητες ιεραρχεί αυτός ο προϋπολογισμός της φτώχειας και του πολέμου, ένας ακόμα βαθιά αντιλαϊκός και άδικος προϋπολογισμός», ανέφερε χαρακτηριστικά, και όχι τις αναγκαίες για τον λαό προτεραιότητες για υποδομές όπως αντιπλημμυρικής προστασίας, επικαλούμενη την πρόσφατη καταστροφή στη Λέσβο και τόσες άλλες περιοχές της χώρας.

Εκανε ειδική αναφορά και στον συγκλονιστικό αγώνα που δίνουν οι βιοπαλαιστές αγροτοκτηνοτρόφοι, μελισσοκόμοι και αλιείς και κατήγγειλε τον εμπαιγμό της κυβέρνησης εις βάρος τους, προσκαλώντας τους σε «προσχηματικούς διαλόγους» και προβαίνοντας, ταυτόχρονα, σε «βιομηχανία διώξεων και αγροτοδικείων».

Με αφορμή αυτό σχολίασε πως «δεν έδειξε την ίδια ευαισθησία η δικαιοσύνη για τη διατάραξη της ασφάλειας των συγκοινωνιών, για έργα που χρυσοπλήρωσε ο λαός με τους κατασκευαστικούς ομίλους μάλιστα να φεσώνουν για χρόνια τους εργαζόμενους τους, που ξηλώνονται με την πρώτη βροχή», φέρνοντας ως χαρακτηριστικό παράδειγμα τον «πολύπαθο» δρόμο Καλλονής-Σιγρίου, ένα τμήμα του οποίο μένει μέχρι σήμερα κλειστό λόγω κακοτεχνιών και κατολισθήσεων.

«Επιβεβαιώνεται ότι η αστική δικαιοσύνη κάθε άλλο παρά τυφλή είναι όταν προστατεύει την κυρίαρχη πολιτική και τα κέρδη του κεφαλαίου», υπογράμμισε, προσθέτοντας πως ο Νέος Δικαστικός Χάρτης και μια σειρά αλλαγές που πραγματοποιούνται οδηγούν σε εκτίναξη του κόστους πρόσβασης του λαού και σε εντατικοποίηση της εργασίας μικρών αυτοαπασχολούμενων και μισθωτών δικηγόρων και υπαλλήλων μεγάλων δικηγορικών γραφείων.

Τέλος, κάλεσε τους εργαζόμενους, τον λαό, με τον αγώνα τους και με το ΚΚΕ μπροστά, να στείλουν «οριστικά στον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας» το σημερινό σύστημα της φτώχειας, των πολέμων και της προσφυγιάς και το κοινωνικά άδικο κράτος δικαίου του.