Εδώ και αρκετό καιρό βρισκόμαστε σε μία πλούσια και παραγωγική εσωοργανωτική συζήτηση πάνω στις Θέσεις του 22ου Συνεδρίου του Κόμματός μας. Ενός Συνεδρίου που βάζει στο επίκεντρο της συζήτησης και μελέτης το ίδιο το Κόμμα, με κύριο ζητούμενο το πώς θα αντιστοιχηθούμε σε όλα τα επίπεδα και με όλους τους τρόπους με το επαναστατικό Πρόγραμμά μας.

Αρχικά αξίζει να σταθούμε λίγο στο γεγονός ότι έχουμε το Πρόγραμμα που έχουμε, το οποίο είναι μια κατάκτηση - τομή για τον επαναστατικό μας χαρακτήρα και αποκτήθηκε με πολλούς κόπους, με σκληρή, ανυποχώρητη ιδεολογικοπολιτική διαπάλη. Μας κάνει να φωτοβολούμε στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα, καθώς είμαστε ένα από τα λίγα κόμματα που απαντά σωστά και ξεκάθαρα στο ζήτημα «μεταρρύθμιση ή επανάσταση» και δίνουμε κουράγιο και σε άλλα Κομμουνιστικά Κόμματα που προσπαθούν να ανασυγκροτηθούν. Είναι κρίμα λοιπόν, αυτό το «προνόμιο» που έχουμε να μην το αξιοποιούμε στο μέγιστο και η πολιτική δουλειά με το Πρόγραμμά μας στον περίγυρό μας να μην αντιστοιχίζεται με τις δυνατότητές μας.

Δεν θέλω να σταθώ στο γιατί έχει διαμορφωθεί αισθητά πιο εύφορο έδαφος και δυνατότητες για την παρέμβασή μας. Το πρώτο κεφάλαιο των Θέσεων όπου περιγράφεται η κατάσταση στον κόσμο και στην χώρα μας, το υπερκαλύπτει και νομίζω ότι έχουμε εντοπίσει πολλές φορές πως μια σημαντική μερίδα κόσμου δεν σκέφτεται έτσι όπως σκεφτόταν υπό το πρίσμα των μεγάλων εξελίξεων των τελευταίων χρόνων. Αυτό που πρέπει να μελετήσουμε στα πλαίσια της προσυνεδριακής διαδικασίας είναι η ίδια η ΚΟΒ. Να κάνουμε δηλαδή μια «επισκόπηση» των δυνάμεών μας και να δούμε σε πόσους και με τι όρους φτάνουμε.

Ως μέλος εδαφικής ΚΟΒ, θα ήθελα να συνεισφέρω κάποιες σκέψεις για τη δράση τους συνολικά. Οι εδαφικές ΚΟΒ συνήθως είναι σημείο συνάντησης όλων των γενιών κομμουνιστών, από τους νεότερους μέχρι τους μεγαλύτερους. Πολλές φορές μας απασχολεί ο αργός ρυθμός ανανέωσης των δυνάμεών μας και εντοπίζουμε ότι ο μέσος όρος ηλικίας είναι μεγαλύτερος από αυτόν που ιδανικά θα θέλαμε. Σίγουρα πρόκειται για ένα ζήτημα που επιδέχεται βελτίωση και καμία επανάπαυση δεν χωράει στο θέμα της στρατολογίας. Παρ' όλα αυτά, τα όποια ζητήματα ανεβασμένου μέσου όρου ηλικίας δεν αποτελούν εμπόδιο στη δράση μας. Οι μεγαλύτεροι σύντροφοι έχουν πείρα από δύσκολες περιόδους που έχει περάσει το Κόμμα και με το κριτήριό τους μπορούν να προσφέρουν οπτικές στις συζητήσεις μας που εμείς οι νεότεροι μπορεί να μην τις είχαμε σκεφτεί. Με την πείρα και το κριτήριό τους, έχουν σημαντικό ρόλο στη διαπαιδαγώγηση των νέων κομματικών μελών, ιδιαίτερα σε ζητήματα περιφρούρησης και δουλειάς άνθρωπο τον άνθρωπο. Κυρίως όμως, έχουν έναν πολύ ευρύ περίγυρο σε επίπεδο γειτονιάς και μπορούν να αποτελέσουν «κρίκους» για τα νεότερα κομματικά μέλη που δεν έχουν ακόμα καταφέρει να γειωθούν στον χώρο ευθύνης τους.

Ενα δεύτερο ζήτημα που πρέπει να μας απασχολήσει, είναι το πώς θα συγκρουστούμε με ένα κλίμα ελαφράς απογοήτευσης που συχνά μας διακατέχει, γιατί πολλές φορές η ίδια η πραγματικότητα του τι καταφέρνουμε μας το επιβάλλει. Είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα η πανεξόρμηση με τις Θέσεις του 22ου Συνεδρίου, όπου η πραγματικότητα μας έδειξε ότι υποτιμήσαμε τις δυνατότητές μας. Μετά από αυτήν την πετυχημένη πανεξόρμηση, μας απασχόλησε το κατά πόσον οι Θέσεις που διακινήθηκαν όντως διαβάστηκαν, λόγω της τάσης απομάκρυνσης των εργαζομένων από τη μελέτη και το διάβασμα σήμερα. Ακόμα και αν έχουμε παρατηρήσει ότι υπάρχουν άνθρωποι που προμηθεύτηκαν τις Θέσεις και δεν τις έχουν διαβάσει προς το παρόν, αυτό δεν σημαίνει ότι πήγε χαμένος ο κόπος μας. Αλλωστε, μόνο το σύνθημα να δει κανείς, το οποίο συμπυκνώνει πολύ εύστοχα το περιεχόμενο του Συνεδρίου, μπορεί να πυροδοτήσει θετικές διεργασίες στη σκέψη ενός ατόμου. Η ίδια η κίνηση, το γεγονός ότι ένας άνθρωπος μας είδε να τον καλούμε να διαβάσει τις Θέσεις και να πει γνώμη, πράγμα που δεν θα κάνει κανένα άλλο κόμμα, θα επιβεβαιώσει στη συνείδησή του ότι «το ΚΚΕ δεν είναι σαν τους άλλους» και θα δημιουργήσει αντισώματα στην αστική προπαγάνδα περί «περιχαρακωμένου» ή «αντιδημοκρατικού» ΚΚΕ. Κυρίως όμως, δεν γίνεται να περιμένουμε να διαβάσει κανείς τις Θέσεις για να συζητήσουμε μαζί του τα φλέγοντα και μεγάλα που εκτυλίσσονται μπροστά μας και είναι σίγουρο ότι δεν αφήνουν κανέναν ανεπηρέαστο.

Είναι αναμενόμενο γενικά στις σημερινές αντεπαναστατικές συνθήκες, σε συνθήκες που συνεχώς βομβαρδιζόμαστε με την αστική προπαγάνδα για το ότι ο κόσμος δεν αλλάζει, για το ότι πρέπει να κοιτάς τη δουλειά σου και τίποτα άλλο, το επίπεδο πολιτικής ωριμότητας και ταξικής συνείδησης να έχει υποχωρήσει σε έναν βαθμό και αυτό να εκφράζεται σε απόσταση από το διάβασμα και από την ενασχόληση με τα κοινά συνολικά. Αυτή είναι όντως μια αντικειμενική δυσκολία που συναντάμε στη δουλειά μας, την οποία όμως υποκειμενικά την βγάζουμε από τις πραγματικές τις διαστάσεις και την ανάγουμε σε ανυπέρβλητο εμπόδιο. Αυτή η δυσκολία θα υπερνικείται στον βαθμό που η δικιά μας ιδεολογία θα κερδίζει έδαφος στη συνείδηση του άλλου εις βάρους της αστικής, με την αργή, βασανιστική, φαινομενικά άγονη δουλειά του μυρμηγκιού που κάνουμε και καταλήγουμε άδικα μερικές φορές να τη μηδενίζουμε με ένα απλό «ο κόσμος δεν διαβάζει/δεν ασχολείται». Βλέπουμε δηλαδή λίγο ανάποδα τα πράγματα. Δεν γίνεται να περιμένουμε ο κόσμος να ασχοληθεί, εμείς με την παρέμβασή μας του δίνουμε τα ερεθίσματα να το κάνει κόντρα στο ρεύμα, γιατί όπως είπαμε και πριν δεν είναι ότι «παίζουμε μπάλα» μόνοι μας.

Με αισιοδοξία και μαχητικότητα, βαδίζουμε προς το 22ο Συνέδριό μας, όντας σίγουροι ότι οι εργασίες του θα είναι παραγωγικές και πετυχημένες. Ζήτω το 22ο Συνέδριο του ΚΚΕ!