Οι Θέσεις της ΚΕ για το 22ο Συνέδριο δημοσιεύτηκαν σε μια απαιτητική περίοδο που χρειάζεται καλό καθοδηγητικό τιμόνι για μία επιτυχημένη προσυνεδριακή διαδικασία και ταυτόχρονα αυτή να συνδυαστεί με ένταση του πολιτικού ανοίγματος και της παρέμβασής μας σε όλα τα μέτωπα καθώς πολλοί εργαζόμενοι παρακολουθούν και προσβλέπουν στο Κόμμα, εκτιμούν τη συνολική προσφορά του αυτά τα χρόνια. Εξάλλου η διακίνηση των Θέσεων, η συμμετοχή εργαζομένων στις πρόσφατες απεργίες, η συμμετοχή στο Φεστιβάλ και στις κομματικές συσκέψεις που προηγήθηκαν, δείχνουν δυνατότητες εργαζόμενοι να έρθουν σε επαφή με το ΚΚΕ.

Στις Θέσεις αναφέρονται ζητήματα για το πώς ως Κόμμα θα εναρμονιστούμε πλήρως με το επαναστατικό μας Πρόγραμμα φτιάχνοντας «κόμμα έτοιμο για όλα». Ζητήματα που ξεχωρίζω παρά την πρόοδο που σημειώθηκε τα τελευταία χρόνια είναι πώς συνεχώς χρειάζεται βελτίωση στην καθοδηγητική δουλειά, στην ιδεολογικοπολιτική ισχυροποίηση των Οργανώσεων και στην επεξεργασία της διαπάλης έτσι όπως αναπτύσσεται μέσα στους χώρους δουλειάς. Πώς θα γίνουμε πιο ικανοί να συζητάμε στα όργανα και στις ΚΟΒ την πείρα όχι μόνο από το τι λέει ο αντίπαλος και οι οπαδοί, αλλά τι αφήνει η δική μας παρέμβαση με το Πρόγραμμα και τη στρατηγική μας. Πώς τελικά εμείς καταφέρνουμε στην καθημερινή δράση να ανοίγουμε μαζικά στους εργαζόμενους πλευρές δημιουργώντας ρήγματα στη συνείδησή τους, συσπειρώνοντας δυνάμεις.

Για παράδειγμα, σε μεγάλη αλυσίδα σούπερ μάρκετ βασική θέση της σοσιαλδημοκρατίας στο σωματείο που συνοδεύεται και με αντικομμουνισμό και στρέβλωση της γραμμής μας είναι πως οι κομμουνιστές δεν έχουνε δίκιο σε αυτά που προτείνουν. Λένε πως είναι εφικτό να ταυτιστεί το κυνήγι του μέγιστου κέρδους των επιχειρηματιών με τα συμφέροντα των εργαζομένων. Πώς εργαζόμενοι και επιχειρηματίες μπορούν στο σύστημα αυτό να είναι στην ίδια πλευρά. Ανάλογα από ποιο στόμα ακούγεται αυτό μπορεί να παίρνει πολλές εκφράσεις από «το κάνε και άλλες θυσίες, όλοι κερδίζουμε» έως την μοιρολατρία, δηλαδή «καπιταλισμό έχουμε, δεν αλλάζει, αν κάτι μπορούν οι αγώνες να αλλάξουν είναι η κυβέρνηση ώστε αυτός να γίνει καλύτερος». Προφανώς επιδιώκουν να ενσωματώνεται το κίνημα στην υπεράσπιση των συμφερόντων των καπιταλιστών, να μην στοχεύει τον πραγματικό αντίπαλο, την δικτατορία του κεφαλαίου. Επιδιώκουν να ενισχύεται υποταγή στα συμφέροντα της αστικής τάξης κάτω από την ομπρέλα του εθνικού συμφέροντος ειδικά σε βαθύτερης εμπλοκής συνθήκες στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Η συζήτηση τέτοιων πλευρών στα όργανα, πέρα από τον άμεσο σχεδιασμό και τα καθήκοντα, κάνει τις δυνάμεις μας πιο ικανές και αποφασισμένες να ανοίξουν την κουβέντα.

Είμαστε σε καλύτερο σημείο η συνολική δράση του ΚΚΕ, το αυξημένο κύρος του, οι θέσεις μας, η ύπαρξη επιχειρησιακής ΚΟΒ και οι πολιτικοί δεσμοί που δημιουργεί στον συγκεκριμένο χώρο διαμορφώνουν δυνατότητες για απεγκλωβισμό και συσπείρωση με το Κόμμα. Βασική προϋπόθεση το βάθεμα της ιδεολογικοπολιτικής διαπάλης, η ικανότητα προβολής του Προγράμματος καθώς η πείρα μόνο από τη συμμετοχή στο κίνημα και στους αγώνες είναι πολύτιμη αλλά δεν αρκεί.

Τι επιβεβαιώνεται αυτό το διάστημα; Πως όταν δουλεύουμε με τη γραμμή μας έχουμε αποτελέσματα και στο κίνημα και στη συσπείρωση δυνάμεων με το Κόμμα. Ακόμα και αν η καθημερινή δουλειά δείχνει να μην αφήνει κάτι. Οταν εμείς ανοίγουμε τις θέσεις μας με επιμονή αξιοποιώντας την ικανότητα που έχουμε ως Κόμμα να προβλέπουμε και ταυτόχρονα μπαίνουμε μπροστά στην οργάνωση της πάλης, τότε έχουμε αποτελέσματα. Αυτό εκφράστηκε και σε στιγμές ανόδου της ταξικής πάλης, μεγάλων σταθμών του Κόμματος όλο αυτό το διάστημα. Η δική μας παρέμβαση με όλες τις μορφές μπορεί να συμβάλλει να αναπτύσσεται μία δυσαρέσκεια και ο προβληματισμός που υπάρχει σε πολλούς και εξαιτίας της πορείας της καπιταλιστικής οικονομίας και των πολέμων και μπορεί η δική μας παρέμβαση να συμβάλλει να αποκτά αυτός ο προβληματισμός πολιτικό περιεχόμενο, να κινητοποιεί εργαζόμενους στο κίνημα και δίπλα στο Κόμμα.

Βέβαια και στο κίνημα έχουμε συγκεντρώσει θετική πείρα σε έναν κρίσιμο όμιλο στα σούπερ μάρκετ. Οπου μέσα σε αρνητικό συσχετισμό στο επιχειρησιακό σωματείο, με ισχυρούς μηχανισμούς ενσωμάτωσης της εργοδοσίας, εμείς επιδιώξαμε να δουλέψουμε με όρους πλειοψηφίας, με πρωτοβουλία, ανοίγοντας την διαπάλη, κόντρα στη λογική της διαχείρισης, της ανάθεσης και με σχέδιο στο πολιτικό άνοιγμα. Ανοίγοντας την διεκδίκηση σε ζητήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους από τα ωράρια, τους μισθούς, την υγεία, την ακρίβεια, έως τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, ξεχωρίζοντας αιχμές, οργανώνοντας την πάλη, οξύνοντας στο περιεχόμενο, για το τι κίνημα χρειάζεται. Ετσι κατοχυρώθηκαν αρχικά οι δυνάμεις μας σαν τη δύναμη που είναι στο πλευρό των εργαζομένων. Αυτή η παρέμβαση στο κίνημα σε συνδυασμό με την καλύτερα σχεδιασμένη και σταθερή κομματική παρέμβαση, με την καλύτερη λειτουργία της ΚΟΒ, έφεραν αποτελέσματα. Αποτελέσματα όχι μόνο σε αρχαιρεσίες όπως στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων, στο επιχειρησιακό και στο κλαδικό σωματείο που ανοίγουν δρόμους και δυνατότητες αλλά και στην συσπείρωση με το Κόμμα, στην οικοδόμηση, στη στρατολογία.

Για παράδειγμα ο καλύτερος προσανατολισμός από το ΤΓ, η προσπάθεια από την ΚΟΒ για δημιουργία κομματικών πυρήνων σε καταστήματα έστω και αδύναμα σε πρώτη φάση πολλαπλασίασε τις λίγες δυνάμεις μας. Παράλληλα ο συνδυασμός της δουλειάς στο σωματείο με ένα σχέδιο κομματικής παρέμβασης συνέβαλε για να βγάζει περισσότερος κόσμος συμπεράσματα, να αναβαθμίζεται η ποιότητα των δεσμών μας με την συνδικαλιστική μας επιρροή. Πρόσφατα σε κατάστημα, από τους 40 που είχανε ψηφίσει στις εκλογές του κλαδικού σωματείου οι 30 πήραν «Ριζοσπάστη» με τις Θέσεις. Αυτός ο τρόπος δουλειάς βοήθησε εκτός από τη συμμετοχή στο κίνημα, εργαζόμενοι να ξεκόβουν απ την αστική ιδεολογία και να πλησιάζουν το Κόμμα. Να χρεώνονται καθήκοντα δίπλα στην ΚΟΒ. Να είναι λιγότερο ευάλωτοι στην προπαγάνδα του αντίπαλου, να δημιουργούν κριτήριο. Να αντιλαμβάνονται πως η μάχη δεν είναι μόνο μεταξύ του εργαζόμενου και του εκάστοτε εργοδότη αλλά είναι μάχη τάξης απέναντι σε τάξη. Να ξεφεύγουν δηλαδή από την στενότητα του χώρου που δουλεύουν και να μη βλέπουν ως αντίπαλο μόνο τον εργοδότη αλλά το αστικό κράτος, το ίδιο το σύστημα. Να αντιλαμβάνονται καλύτερα ποιος έχει αυτή τη στιγμή την εξουσία και ποια είναι η λύση και ο δρόμος που πρέπει να πάρει ο αγώνας. Ακόμα και όσοι έχουν τις επιφυλάξεις τους να αντιλαμβάνονται καλύτερα τον ρόλο του Κόμματος. Αυτή η δουλειά έφερε και θετικά αποτελέσματα στην στρατολογία, με καινούργιους αλλά και με εργαζόμενους που χρόνια βρίσκονταν στον περίγυρό μας.

Προφανώς μας συνοδεύουν ακόμα αδυναμίες που παρά τα μέτρα και την συζήτηση παραμένουν, όπως η αξιοποίηση και διακίνηση του «Ριζοσπάστη» κ.ά. που μπροστά στο 22ο Συνέδριο επιβάλλεται να αλλάξουμε συνήθειες.